Η Τουρκία ισλαμοποιείται, προκαλεί και απομονώνεται – Οι προβλέψεις για το 2015

To «νέο-Οθωμανικό» πρόσωπο της Τουρκίας επιδεικνύει πλέον με τον πιο επίσημο τρόπο ο πρόεδρος της Ταγίπ Ερντογάν, γεγονός που έγινε εμφανές κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς στο νέο προεδρικό μέγαρο όταν ο Ερντογάν συνοδεύονταν από μια εντυπωσιακή φρουρά – πολεμιστές με υψωμένες λόγχες και αλυσιδωτούς θώρακες.

Η ισλαμική ατζέντα του Ερντογάν θα συνεχίσει να αποκαλύπτεται αλλά και να προκαλεί όταν του δίνεται η ευκαιρία. Όπως όταν κατηγόρησε τη Δύση για υποκρισία και όχι μόνον, για τη στάση που κράτησε μετά τις επιθέσεις ισλαμιστών εξτρεμιστών στην Charlie Hebdo και το εβραϊκό παντοπωλείο στο Παρίσι.

Ο Ερντογάν ισχυροποιείται όλο και περισσότερο στο εσωτερικό αλλά από την άλλη αποδυναμώνεται στη διεθνή διπλωματική σκηνή από την εμμονή του στην προώθηση της ισλαμικής ιδεολογίας, ακόμα και της εξτρεμιστικής ερμηνείας της. Ο Ερντογάν προχωράει ακάθεκτος προς την ισλαμοποίηση της χώρας του καταπνίγοντας κάθε αντιδραστική φωνή.

Eσωτερικές εξελίξεις

Οι προβλέψεις για την Τουρκία μέσα στο 2015 μας δίνουν μια ενδιαφέρουσα εικόνα για το τι αναμένεται να γίνει σε εσωτερικό και εξωτερικό επίπεδο. Η διαμάχη του Ερντογάν με τον ισλαμιστή διανοούμενο και ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν (πρώην στενό του σύμμαχο) αναμένεται να ολοκληρωθεί με πογκρόμ εναντίον των υποστηρικτών του. Η ισλαμική κυβέρνηση έχει ήδη αρχίσει διώξεις και κατηγορεί τον Γκιουλέν ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα ξένων κέντρων εξουσίας. Οι συλλήψεις δημοσιογράφων, αστυνομικών και κρατικών υπαλλήλων που ανήκουν στο κίνημα Γκιουλέν προβλέπεται να αυξηθούν.

Το ισλαμικό κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) θα προετοιμαστεί κατάλληλα για να πετύχει μια ευρεία νίκη στις εθνικές εκλογές του Ιουνίου 2015 με στόχο την πλειοψηφία (330 έδρες) στην εθνοσυνέλευση των 550 εδρών ώστε να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις. Το AKP θα είναι χωρίς αμφιβολία και πάλι ο νικητής των εκλογών, με το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) και το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗP) να έρχονται δεύτερο και τρίτο αντίστοιχα. Ερωτήματα όμως εγείρονται, σύμφωνα με τη «Zaman» και για το κοινοβουλευτικό μέλλον του φίλο – κουρδικού Δημοκρατικού Λαϊκού Κόμματος (HDP) καθώς στελέχη του υποστηρίζουν ότι πρέπει να κατέβει ως ενιαίο κόμμα και όχι με τη μορφή των «ανεξάρτητων» – αλλαγή που προϋποθέτει ότι πρέπει να πιάσει το όριο του 10% για να εισέλθει στην εθνοσυνέλευση.

Ταυτόχρονα αναμένεται να συνεχιστεί και η ειρηνευτική διαδικασία μεταξύ AKP και PKK για την επίλυση του Κουρδικού, αν οι δυο πλευρές δεν προβούν σε μονομερείς ενέργειες. Ωστόσο αυτή ενδέχεται να επηρεαστεί σε κάποιο βαθμό και από τις εξελίξεις στο μέτωπο της Συρίας που θα έχουν να κάνουν με το μέλλον των σύριων Κούρδων. Η απροθυμία της Άγκυρας να μην επιτρέψει στους μαχητές του PKK να πολεμήσουν στο πλευρό των σύριων ομοεθνών τους στην πολιορκία του Κομπάνι προκάλεσε μαζικές διαδηλώσεις της κουρδικής μειονότητας.

Το μέτωπο της εξωτερικής πολιτικής

Η τουρκική εξωτερική πολιτική δεν αναμένεται να αλλάξει καθώς ο Ερντογάν θα συνεχίσει να προωθεί το προφίλ του προστάτη όλων των ισλαμικών μαζών. Η στήριξη προς τους ισλαμιστές εξτρεμιστές του Ισλαμικού Κράτους σε Ιράκ και Συρία (ISIS) στον εμφύλιο της Συρίας μετέτρεψε το δόγμα των «μηδενικών προβλημάτων» με τους γείτονες σε δόγμα «μηδενικών συμμάχων.

Η Άγκυρα έχει διαρρήξει τις σχέσεις της με το Ισραήλ και για μια ακόμη φορά ο πρόεδρος Ερντογάν επιτέθηκε στον ισραηλινό πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου με αφορμή τη συμμετοχή στη  μεγαλειώδη Πορεία Ειρήνης στο Παρίσι για τα θύματα της Charlie Hebdo. Ο Ερντογάν δήλωσε «πως μπορεί ένας άνδρας ο οποίος έχει σκοτώσει 25.000 ανθρώπους στη Γάζα ασκώντας κρατική τρομοκρατία να κουνάει το χέρι του στο Παρίσι, λες και οι πολίτες περιμένουν με έξαψη να κάνει κάτι τέτοιο; Πως τόλμησε να πάει εκεί;».

Παράλληλα η Άγκυρα έχει δημιουργήσει κακές σχέσεις με την Αίγυπτο του προέδρου,  στρατηγού Αλ – Σίσι ο οποίος ανέτρεψε τον εκλεγμένο από το λαό ισλαμιστή πρόεδρο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας Μοχάμεντ Μόρσι – στενό σύμμαχο του Ερντογάν. Η τουρκική κυβέρνηση έχει και προβληματικές με τα κράτη του Περσικού Κόλπου. Η κίνηση του Κατάρ να συμφιλιωθεί με την Αίγυπτο (ήταν ένας από τους επικριτές της) απομονώνει, ακόμα περισσότερο την Τουρκία στη Μέση Ανατολή και στον Κόλπο.

Συμπερασματικά η Τουρκία απομακρύνεται από τη Δύση και προκαλεί ανησυχία και στις ΗΠΑ με τις επιλογές του ισλαμιστή προέδρου της που επένδυσε σε μια πτώση του καθεστώτος της Δαμασκού και συνεχίζει να παρέχει στήριξη σε ισλαμικά εξτρεμιστικά κινήματα και οργανώσεις.