Τουρκία, ένας καλός σύμμαχος για τα συμφέροντα των Ρώσων

Ο Ερντογάν την Τετάρτη έφτασε στην Τύνιδα πραγματοποιώντας αιφνιδιαστική επίσκεψη για συνομιλίες με τον Σαγιέντ. Ο Τυνήσιος πρόεδρος τη Δευτέρα είχε συναντηθεί με εκπροσώπους του Ανωτάτου Συμβουλίου Λιβυκών Πόλεων και Φυλών, για να συζητήσει μια πιθανή πρωτοβουλία για την επίλυση της λιβυκής κρίσης.

Στις δηλώσεις του ο Τούρκος Πρόεδρος δήλωσε μεταξύ άλλων «αν δεχτούμε οποιαδήποτε πρόσκληση, θα την αξιολογήσουμε και θα πράξουμε ανάλογα. Και έχουμε λάβει πρόσκληση για αποστολή στρατευμάτων. Η Ρωσία και το Σουδάν τι δουλειά έχουν εκεί; Ο Χαφτάρ δεν είναι νόμιμος και οι δραστηριότητές του είναι παράνομες».

Και αν Τούρκος Πρόεδρος αναρωτήθηκε για την παρουσία των Ρώσων στην Λιβύη, θα πρέπει να περνάει από το μυαλό του δεκάδες φορές πως κατάφερε να έχει τους Ρώσους, εκτός τον Βορρά, τώρα και στα νώτα του, και συγκεκριμένα στην ζώνη που επιδιώκει στην Συρία.

Και θα πρέπει να αναρωτιέται πως κατάφερε στην Ιντλίμπ να μην τους έχει μόνο απέναντι του, αλλά να τον βομβαρδίζουν κιόλας, κάτι που θα γίνει και στην Λιβύη.

Και θα πρέπει να αναρωτιέται πως κατάφερε ενώ είναι εξαρτημένος σε ποσοστό που φτάνει το 80% από το Ρωσικό φυσικό αέριο, να έχει μείνει εκτός της ενεργειακής συμμαχίας στην Ανατολική Μεσόγειο, και σαν να είναι και “σαματατζής”, κάνει που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Ρώσων.

Και βέβαια, τι τον κάνει να πιστεύει ότι ενώ έχασε από τους Αμερικανούς τα πετρέλαια της Βόρειας Συρίας, θα έχει μερίδιο από αυτά της λιβύης

Η Τουρκία επιβίωσε μετά την δημιουργία της ως κράτος επειδή παρέμεινε μια πιστή σύμμαχος του Ισραήλ και των ΗΠΑ. Η προσκόλληση της στην Ρωσία και το Ιράν, αναγκαστικά πλέον, θα καταστρέψει όχι μόνο την οικονομία (που δεν αντέχει όχι 2.5 πολέμους, αλλά ακόμα και την συντήρηση των proxies της), αλλά και την ίδια την κοινωνική συνοχή