Το τέλος του Στρατηγικού Διαλόγου με τις ΗΠΑ έφερε και την αντίδραση στην Τουρκική προκλητικότητα

Μέχρι τον δεύτερο κύκλο του Στρατηγικού Διαλόγου με τις ΗΠΑ που ολοκληρώθηκε το δίμηνο Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου του περασμένου έτους, οι αντιδράσεις στις προκλήσεις τις Τουρκίας από την Αθήνα ήταν οι συνηθισμένες. Οι ήπιες ανακοινώσεις του ΥΠΕΞ συνοδευόταν με δηλώσεις πολιτικών που μιλούσαν αποκλειστικά κάτω από την ομπρέλα του Διεθνούς Δικαίου.

Όποιος όμως παρακολουθεί το Υπουργείο Εξωτερικών από εκείνο το διάστημα και έπειτα, τα ταξίδια του Νίκου Δένδια, τις σκληρές πλέον ανακοινώσεις του ΥΠΕΞ, αλλά κυρίως, τις εσωτερικές αλλαγές μέσα στο υπουργείο, αντιλαμβανόταν ότι ξεδιπλωνόταν ένα σχέδιο από διπλωμάτες που ενεργούσαν πλέον απελευθερωμένοι.

Τα όσα συνέβησαν το τρίμηνο Απριλίου – Μαϊου, αποδεικνύει ότι από τον Οκτώβριο στην Ελλάδα υπήρξε ένας αγώνας ταχύτητας σε όλα τα επίπεδα. Η κρίση στον Έβρο και στις Καστανιές απέδειξε ότι υπήρχε οργάνωση, ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε η Πανδημία απέδειξε – ειδικά στην τεχνολογία – ότι υπήρξε οργάνωση, το επεισόδιο με την δήθεν εισβολή στις Φέρες απέδειξε ότι η χώρα δεν “τσίμπησε”, και τέλος, το αποτέλεσμα από τις διαπραγματεύσεις με την Ιταλία και την ανακήρυξη της ΑΟΖ, θα αποδείξει ότι υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο.

Όλα τα παραπάνω αποδεικνύονται επίσης και από την γλώσσα που χρησιμοποιούν οι υπουργοί. Όταν ο Υπουργός Άμυνας δηλώνει ότι είμαστε έτοιμοι για πόλεμο, όταν ο Υπουργός Εξωτερικών σε δύο μέρες μέσα απαξιώνει όλη την Τουρκική Εθνοσυνέλευση και το Casus Belli και τους λέει ότι δεν θα τους κάνει το χατήρι για μερικά “στρέμματα”, όταν η αντίδραση της χώρας είναι σκληρή στον Έβρο και το Αιγαίο, και όταν η Ελλάδα κλείνει μια συμφωνία με την Ιταλία ενώ η Τουρκία δεν το περιμένει, η Άγκυρα προβληματίζεται

Προβληματίζεται ακόμα περισσότερο όταν ο Αμερικανός Πρέσβης στην Ελλάδα κάνει ξεκάθαρη δήλωση για τις προκλήσεις της, και προβληματίζεται όταν το ίδιο το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ακυρώνει την συμφωνία της με την Τρίπολη