Το τέλος ενός πολέμου και μιας εποχής απομόνωσης φέρνει ανταγωνιστές και ειρήνη στον Καύκασο

Την Τετάρτη στο Ερεβάν πρωτεύουσα της Αρμενίας, συναντήθηκαν ο Πρόεδρος της χώρας, Αρμέν Σαρκισιάν, είχε συνάντησει με τον Πρωθυπουργό Νικόλ Πασινιάν στο Προεδρικό Μέγαρο. Σύμφωνα με ανακοίνωση της Προεδρίας η συζήτηση επικεντρώθηκε στις εξελίξεις.

Πριν την συνάντηση αυτή, ο Αρμέν Σαρκισιάν τον Δεκέμβριο μόνο είχε τις εξής συναντήσεις, ταξίδια και τηλεφωνικές επικοινωνίες. Τηλεφωνική επικοινωνία με τον Πρόεδρο της Ρουμανίας, με τον ηγέτων των ΗΑΕ, συνάντηση με τον Ρώσο Πρέσβη, τον Βρετανό Πρέσβη, επίσκεψη στο Κατάρ, συνάντηση με την Πρέσβη της Γαλλίας, με αντιπροσωπεία της Ε.Ε, τηλεφωνική επικοινωνία με τον Πρόεδρο του Ιράν, με τον Πρόεδρο του Καζακστάν, συνάντηση με τον Πρέσβη της Κίνας, τον Πρέσβη του Καζακστάν, τον Πρέσβη της Λευκορωσίας, με εκπρόσωπο του Πάπα, με εκπρόσωπο της Unicef, συνέντευξη σε Αραβικό Μέσο, τηλεφωνική επικοινωνία με τον Γάλλο Πρόεδρο, συνάντηση με τον Πρέσβη της Ιαπωνίας, τον Πρέσβη της Ινδίας, την Πρέσβη της Γαλλίας και μέχρι και τις 22 Δεκεμβρίου με τον Πρέσβη του Κουβεϊτ.

Επίσης μέσα στον Δεκέμβριο οι ηγέτες της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν, Πασινιάν και Αλίγιεφ, συναντήθηκαν με τον Ρώσο Πρόεδρο, τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και τον Γάλλο Πρόεδρο. Τον ίδιο μήνα Αρμενία και Τουρκία ανακοίνωσαν πως όρισαν ειδικούς απεσταλμένους για την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών.

Την ίδια ημέρα που ο Πρόεδρος της Αρμενίας ενημέρωνε τον Πρωθυπουργό της χώρας, ο Υπουργός Εξωτερικών του Ιράν συμμάχου της Αρμενίας, πραγματοποιούσε επίσκεψη στο Αζερμπαϊτζάν. Στις δηλώσεις του ο Χουσεΐν Αμίρ Αμπντουλαχιάν σημείωσε πως το Ιράν υποστηρίζει την ενίσχυση της περιφερειακής συνεργασίας και πως οι χώρες της περιοχής μπορούν να λύσουν μόνες τα προβλήματα τους.

Διαβάστε επίσης: Γεωργία, Αζερμπαϊτζάν και Ουζμπεκιστάν το νέο πεδίο της Ελληνικής Διπλωματίας;

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 13 Ιουλίου 2021

«Κατά τις συναντήσεις επετεύχθησαν σημαντικές συμφωνίες και αυτές οι συμφωνίες θα ενισχύσουν τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών και θα αποδώσουν καρπούς στο άμεσο μέλλον» τόνισε ο Ιρανός ΥΠΕΞ ενώ σημείωσε, «συγχαίρω το Αζερμπαϊτζάν για την απελευθέρωση των εδαφών του. Θεωρούμε το Αζερμπαϊτζάν έναν από τους πιο στενούς και καλύτερους γείτονές μας. Η κύρια προτεραιότητα του Προέδρου μας είναι οι σχέσεις με τις γειτονικές χώρες, όπου το Αζερμπαϊτζάν έχει επίσης ιδιαίτερη θέση. Θα λάβουμε μέτρα για την ευημερία του τους λαούς μας»

Να σημειωθεί πως στις 28 Νοεμβρίου ο Πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν και του Ιράν κατέληξαν σε μια συμφωνία ορόσημο για συνεργασία σε θέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η Συμφωνία αφορούσε τη διέλευση φυσικού αερίου από το Τουρκμενιστάν στο Αζερμπαϊτζάν μέσω ανταλλαγών με το Ιράν, την ανάπτυξη κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Κασπία Θάλασσα, και την προμήθεια φυσικού αερίου από το Ιράν στον θύλακα του Αζερμπαϊτζάν, το Ναχτσιβάν

Ιστορική ευκαιρία για την Αρμενία να βγει από την απομόνωση – Στα πρότυπα Ισρα΄ήλ και Αιγύπτου η ειρήνη που διαφαίνεται;

Οι Αρμένιοι ήταν γνωστοί στην ιστορία με αυτό το όνομα ήδη από τον 5ο αιώνα π.Χ., και από εκείνη την περίοδο μέχρι και σήμερα έζησαν στην περιοχή όπου τους βρίσκουν μόνο δεινά. Μόνο από το 1876 έως και το 1915, περισσότεροι από 2.000.000 εκατομμύρια Αρμένιοι σφαγιάστηκαν μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ενώ περισσότεροι από 1.000.000 εκτοπίστηκαν. Από τον Καύκασο μέχρι την Μικρά Ασία, την Κύπρο και την Μαύρη Θάλασσα, οι Αρμένιοι έζησαν μέσα σε συγκρούσεις από τους ανταγωνισμούς που δημιουργούσαν οι κατακτήτες. Πέρσες, Σαρακηνοί, Σταυροφόροι και Οθωμανοί, δοκίμασαν το Έθνος. Τα χειρότερα όμως αρχίζουν όταν η τελευταία αρμενική δυναστεία ανατράπηκε από τον Σουλτάνο της Αιγύπτου 78 χρόνια πριν από την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Από τότε μέχρι και το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η ιστορία του μαρτυρίου τους είναι συνεχής. Ο Τούρκος στον οποίο πέφτουν τώρα θύματα είναι ένας επιδρομέας νομάδας και οι κύριες πηγές δράσης του είναι οι λεηλασίες, οι φόνοι και η υποδούλωση. Για περισσότερους από τρεις αιώνες ο Αρμενικός λαός φιγουράρει ελάχιστα στην ιστορία.

Η Διπλωματική Τανάλια που έστησε το Υπουργείο Εξωτερικών στην Τουρκία

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 18 Ιουνίου 2021

Αν και ο Ρωσικός στρατός κυρίευσε το μεγαλύτερο μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των Αρμενικών εδαφών κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι εδαφικές αυτές κτήσεις χάθηκαν με τη Ρωσική Επανάσταση του 1917. Τότε, η υπό ρωσικό έλεγχο Ανατολική Αρμενία, η Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν επιχείρησαν να δημιουργήσουν την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Υπερκαυκασίας, που ωστόσο διήρκεσε μόλις μέχρι τον Μάιο του 1918, όταν τα συμβαλλόμενα μέρη αποφάσισαν τη διάλυσή της. Κατόπιν, η Ανατολική Αρμενία ανεξαρτητοποιήθηκε στις 28 Μαΐου 1918 ως Δημοκρατία της Αρμενίας.

Τα όνειρα των Αρμενίων για το δικό τους κράτος και την δικαίωση για την Γενοκτονία τελειώνουν όταν η Αρμενία ενσωματώθηκε στη Σοβιετική Ένωση και μαζί με τη Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν αποτέλεσε την Ομοσπονδία Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών της Υπερκαυκασίας, που ιδρύθηκε στις 12 Μαρτίου του 1922. Με την προσάρτηση αυτή, η Συνθήκη της Αλεξανδρούπολης αντικαταστάθηκε με την τουρκο-σοβιετική Συνθήκη του Καρς. Σύμφωνα με αυτή, η Τουρκία παρέδιδε στη Σοβιετική Ένωση τον έλεγχο της Αζαρίας και του λιμανιού Μπατούμι με αντάλλαγμα την κυριαρχία στις πόλεις Καρς, Αρνταχάν και Ιγντίρ, που όλες ήταν τμήμα της Ρωσικής Αρμενίας.

Τα πράγματα δεν άλλαξαν ούτε και το 1991 όταν η Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε και η Αρμενία έγινε ξανά ανεξάρτητο κράτος. Έγινε η πρώτη μη-Βαλτική χώρα που διακήρυξε την ανεξαρτησία της στις 23 Αυγούστου του 1991 αλλά δυστυχώς δεν είχε την πορεία και την οικονομική ανάπτυξη όπως οι άλλες πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες. Ο λόγος δεν ήταν άλλος από την ίδια την Μόσχα η οποία θέλοντας να έχει ρόλο στον Καύκαυσο και στα πετρέλαια της Κασπίας Θάλασσας, δημιούργησε μια ένταση διαρκείας 30 ετών η οποία θα οδηγούσε σε δύο πολέμους, αυτή στο Ναγκόρνο – Καραμπάχ.

Οι Αρμένιοι εθνικιστές υπό την καθοδήγηση των Ρώσων κατέλαβαν το 14% του διεθνώς αναγνωρισμένου εδάφους του Αζερμπαϊτζάν μετά από έναν πόλεμο που τελείωσε το 1994. Την ώρα που άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες αναπτυσσόταν, η Αρμενία πάλευε να διεθνοποιήσει μια παράνομη πράξη εξαντλώντας την ίδια οικονομικά και κυρίως, δεν την άφηνε περιθώρια να κινηθεί διπλωματικά ώστε να φέρει στο προσκήνιο την Γενοκτονία. Αυτό προσπάθησαν να το κάνουν οργανώσεις της διασποράς οι οποίες όχι μόνο δεν είχαν την ικανότητα, όχι μόνο λειτουργούσαν εκβιαστικά προς τις κυβερνήσεις των χωρών που διέμεναν, αλλά χαρακτήριζαν τα θύματα του πολέμου στο Ναγκόρνο – Καραμπάχ ως Γενοκτονία, κάτι το οποίο ήταν και είναι ασέβεια προς τα εκατομμύρια Αρμενίων που σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους και ζητούν δικαίωση.

Στην Αρμενία οι κυβερνήσεις κατανοούσαν πολύ καλά πως το Ναγκόρνο – Καραμπάχ ήταν μια θηλιά στο λαιμό που έβαλαν οι Ρώσοι και για αυτό το λόγο το Ερεβάν δεν αναγνώρισε ποτέ το Αρτσάχ. Ήξερε πολύ καλά πως αυτό ήταν ενάντια στο Διεθνές Δίκαιο και θα είχε επιπτώσεις. Τον Οκτώβριο του 2020 ξεκίνησε ο δεύτερος πόλεμος στο Ναγκόρνο – Καραμπάχ όπου το Αζερμπαϊτζάν απελευθέρωσε τα εδάφή του και όπως φαίνεται, μαζί απελευθερώθηκε και η Αρμενία.

Στις 24 Απριλίου 2021 ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν με δήλωσή του αναγνώρισε την γενοκτονία των Αρμενίων κάτι που δεν θα συνέβαινε ποτέ όσο η Αρμενία στήριζε μια παράνομη κατοχή. Οι ΗΠΑ δεν θα πρόσφεραν καμιά στήριξη σε χώρα που καταπατά το Διεθνές Δίκαιο αφού η ίδια ασκεί πολιτική με αυτό.

Σήμερα η Αρμενία χαράζει έναν δρόμο συνεργασίας με χώρες που έχουν στρατηγικά συμφέροντα στον Καύκασο, και της δίνει την ευκαιρία να αναπτύξει σχέσεις με τον μόνο σύμμαχο που μπορεί να υπάρξει στην περιοχή, το Αζερμπαϊτζάν.

Αν το 1991 οι Ρώσοι δεν δημιουργούσαν το Ναγκόρνο – Καραμπάζ, σήμερα η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν θα ήταν οι πιο σημαντικές χώρες της Ευρώπης, και οι δύο μαζί θα μπορούσαν να αντισταθούν στα “Μεγάλα Ψάρια” της περιοχής που καταδιώκουν και τις δύο χώρες, το Ιράν, την Ρωσία και την Τουρκία