Το Plan B, το «Σύνδρομο της Υβρεως» και οι ασθενείς πολιτικοί

Τρεις κρίσεις πανικού και λιποθυμικό σοκ που κατέληξε στο Ερρίκος Ντυνάν υπέστη κορυφαίος πολιτικός κατά τη διάρκεια του κρίσιμου δεκαπενθημέρου των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους, καθώς είχε δεχθεί το τελευταίο διάστημα, μεγάλη ψυχολογική πίεση.

Θα ήταν κοινότοπη η διαπίστωση ότι όταν ένας πολιτικός έχει υποστεί τρεις κρίσεις πανικού και ένα λιποθυμικό σοκ αυτό αποδεικνύει ότι τουλάχιστον έχει συνείδηση και επίγνωση της κρισιμότητας των στιγμών και σίγουρα είναι πολιτικός με συναίσθηση ευθύνης

Η παραπάνω είδηση μας οδήγησε αυτόματα στο να ξεφυλλίσουμε ξανά ένα παλιό αλλά επίκαιρο (κι αρκετά ασυνήθιστο) βιβλίο γραμμένο από τον Ντέιβιντ Οουεν με τίτλο «Ασθενείς στην εξουσία» (David Owen,In Sickness and in Power: Illness in heads of government during the last 100 years, εκδ. Methuen Publishing Ltd., Λονδίνο 2008).

Ο Οουεν είναι μέλος της βρετανικής Βουλής των Λόρδων και πρώην υπουργός των Εξωτερικών. Παράλληλα είναι νευρολόγος, μολονότι ασχολείται μόνο με την πολιτική τα τελευταία 40 χρόνια. Αντικείμενο του βιβλίου είναι οι ασθένειες των διάφορων αρχηγών κρατών τα τελευταία 100 χρόνια.

Σύμφωνα με τον Όουεν, μεγάλοι ηγέτες όπως ο Ρούσβελτ, ο Λόιντ Τζορτζ, ο Μουσολίνι, ο Χίτλερ, ο Τσάμπερλεν, ο Τσόρτσιλ, ο σάχης Ρεζά Παχλεβί, ο Μάο Τσε Τουνκ, ο Αϊζενχάουερ, ο Ιντεν, ο Μακμίλαν, ο Ντε Γκωλ, ο Κένεντι, ο Γουίλσον, ο Νίξον, ο Πολ Ποτ, η Θάτσερ, ο Μουγκάμπε, ο Ρίγκαν, ο Μιτεράν, ο Γέλτσιν, ο Σιράκ, ο Μπους, ο Μπλερ, ο Αριέλ Σαρόν, ο Κώστας Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου και πολλοί άλλοι κυβέρνησαν τις χώρες τους ενώ ήταν ασθενείς.

Και οι ασθένειές τους αυτές, είναι, όπως υποστηρίζει αναφερόμενος αναλυτικά στα ιστορικά τους, πολύ πιθανό να επηρέασαν άμεσα τον τρόπο με τον οποίο άσκησαν τα καθήκοντά τους και έλαβαν αποφάσεις που σε ορισμένες κρίσιμες στιγμές είχαν σημασία ακόμη και σε πλανητικό επίπεδο.

Στο βιβλίο του αυτό ο Οουεν θέτει, όμως, μερικά σοβαρά ερωτήματα και διλήμματα. Κατά πόσον τα προβλήματα σωματικής και ψυχικής υγείας των ηγετών κρατών επηρεάζουν τις αποφάσεις τους, που μπορεί να έχουν σοβαρές επιπτώσεις για εκατομμύρια ανθρώπους.

Εισηγείται ότι όλοι οι υποψήφιοι ηγέτες πρέπει να υποβάλλονται σε ιατρικές εξετάσεις πριν από την υποψηφιότητά τους, καθώς επίσης και σε ετήσια περιοδική εξέταση ενώ βρίσκονται στην εξουσία. Τα αποτελέσματα θα πρέπει να ανακοινώνονται δημοσίως. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τους διοικητές μεγάλων εταιρειών και οργανισμών, με τους στρατιωτικούς και θα έπρεπε να τηρείται και με τους υψηλόβαθμους δικαστές.

Τα παραδείγματα ασθενών ηγετών που καταγράφει και αναλύει ο Οουεν είναι πολλά, όμως, πέραν όλων αυτών, η πιο ουσιαστική ίσως συμβολή του βιβλίου του Οουεν είναι ότι επιχειρεί να θέσει τα ιατρικά και πολιτικά θεμέλια μιας νέας πάθησης: του «Συνδρόμου της Υβρεως».

Ο Οουεν, με σαφείς αναφορές στην ελληνική αρχαιότητα, χρησιμοποιεί τον όρο «Σύνδρομο της Υβρεως», (Hubris Syndrome), περιγράφοντας συμπεριφορές που απορρέουν από τη «μέθη της εξουσίας». Ισχυρίζεται ότι μερικοί ηγέτες εμφανίζουν μεγάλη οίηση, γίνονται αλαζονικοί, αυθάδεις και περιφρονητικοί θεωρώντας τους εαυτούς τους υπεράνω ανθρωπίνων ορίων και θείων κανόνων.

Το «Σύνδρομο της Υβρεως» μπορεί να έχει κάποια παθολογική κλινική οντότητα και να συνδέεται με σωματικά και ψυχικά συμπτώματα. Εμφανίζεται συνήθως με την πάροδο κάποιου χρονικού διαστήματος μετά την ανάληψη ηγετικών θέσεων στην πολιτική αλλά και στη διοίκηση των επιχειρήσεων. Ο Οουεν καλεί την ιατρική κοινότητα να ερευνήσει την ύπαρξη του «Συνδρόμου της Υβρεως» και να καταλήξει σε επιστημονικά συμπεράσματα για τη φύση του, τα συμπτώματά του και την αντιμετώπισή του.

Ενα ερώτημα που τίθεται είναι πώς δημιουργείται αυτό το σύνδρομο:Βασική προϋπόθεση είναι να υπάρχει το ανάλογο υπόστρωμα, τόσο το γενετικό όσο και το επίκτητο. Υπόστρωμα που αφορά τη δομή και την ανάπτυξη του εγκεφάλου του πάσχοντος. Οσον αφορά το γενετικό υπόστρωμα, οι νευροεπιστήμες δεν μπορούν ακόμα να το τροποποιήσουν. Αυτό όμως που μπορεί να επιτύχει η σύγχρονη επιστήμη είναι η διάγνωση. Και αυτό που μπορεί να κάνει ο λαός με την ψήφο του είναι η αποπομπή τους.

Έχοντας υπόψη τα ανωτέρω, μπορούμε –ενδεχομένως- να κατανοήσουμε τα όσα απίστευτα διαβάζουμε και ακούμε για τα σχέδια επιστροφής στη δραχμή, καθώς και τη δημιουργία παράλληλου τραπεζικού συστήματος στην Ελλάδα, που φέρεται να εκπόνησαν κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του διεθνούς τύπου τα σχέδια για Grexit εκπονήθηκαν από τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και τουλάχιστον τέσσερα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ το Μάιο του 2014 στο Ρωσικό Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών RISS (Russian Institute for Strategic Studies). Επί μήνες τα σχέδια βρίσκονταν έτοιμα στο συρτάρι, αποκαλύπτει τώρα ο Γιάνης Βαρουφάκης. Ήδη ένα μήνα πριν τις εκλογές έλαβε το πράσινο φως του Αλ. Τσίπρα για το σχέδιο Grexit, φέρεται να δήλωσε ο πρώην υπουργός Οικονομικών. Όμως τα σχέδια δεν έγιναν τελικά πράξη. Τη νύχτα προς την 6η Ιουλίου το Κρεμλίνο απέσυρε την πρότασή του για βοήθεια δισεκατομμυρίων στην Ελλάδα. Την ίδια νύχτα ο Γιάνης Βαρουφάκης αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Λίγο αργότερα ήρθε η αποπομπή του υπουργού Ενέργειας Παναγιώτη Λαφαζάνη.

Επίσης πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας τα το γεγονός ότι ο ίδιος ο Γιάνης Βαρουφάκης , πρώην ΥΠ.ΟΙΚ. έδωσε στις 16 Ιουλίου σε ομάδα αναλυτών, λεπτομέρειες για την σχεδιαζόμενη επιστροφή στη δραχμή. (άκου και σχετικό ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιοποιήθηκε από την τηλεδιάσκεψη που είχε ο πρώην ΥΠΟΙΚ με hedge funds)

Η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι ένα απέραντο φρενοκομείο