Το Οικουμενικό Πατριαρχείο παραχωρεί αυτοκεφαλία στην Εκκλησία της Ουκρανίας

Να επαναφέρει στην κανονικότητα τον σχισματικό «Πατριάρχη» Ουκρανίας Φιλάρετο και τον σχισματικό «Αρχιεπίσκοπο της Ορθόδοξης Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας» Μακάριο, αποφάσισε το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Οι εν λόγω αποφάσεις καταδεικνύουν ότι το Φανάρι εμμένει στην απόφασή του να χορηγήσει την αυτοκεφαλία στην Ουκρανία, αποκαθιστώντας την κανονικότητα στις μέχρι σήμερα σχισματικές εκκλησιαστικές διοικήσεις.

Το 1992 ο Φιλάρετος (Ντενισένκο) μετά την παραίτησή του από τη θέση του Μητροπολίτη Κιέβου ίδρυσε δικό του Πατριαρχείο στην Ουκρανία και στις 11 Ιουνίου 1992 καθαιρέθηκε από την Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου Ρωσίας. Από το 1997 του δόθηκε το ανάθεμα από τη Ρωσική Εκκλησία.

Αναλυτικά, σύμφωνα με το σχετικό ανακοινωθέν,

Συνήλθεν, υπό την προεδρίαν της Α.Θ.Παναγιότητος, η Αγία και Ιερά Σύνοδος εις τας τακτικάς αυτής συνεδρίας κατά τας ημέρας 9-11 τ.μ. Οκτωβρίου 2018.

Κατ᾿ αυτήν εξητάσθησαν και συνεζητήθησαν τα εν τη ημερησία διατάξει περιλαμβανόμενα θέματα.

Το ιερόν σώμα ησχολήθη ιδιαιτέρως και διά μακρών με το εκκλησιαστικόν θέμα της Ουκρανίας, παρόντων και των Εξάρχων των αποσταλέντων εις Ουκρανίαν, ήτοι του Πανιερ. Αρχιεπισκόπου Παμφίλου κ. Δανιήλ και του Θεοφιλ. Επισκόπου Edmonton κ. Ιλαρίωνος, και, κατόπιν διεξοδικών συζητήσεων, απεφάσισε:

1. Να ανανεώση την ήδη ειλημμένην απόφασιν όπως το Οικουμενικόν Πατριαρχείον χωρήση εις την χορήγησιν αυτοκεφαλίας εις την Εκκλησίαν της Ουκρανίας.

2. Να ανασυστήση το εν Κιέβω το γε νυν Σταυροπήγιον του Οικουμενικού Πατριάρχου, εν εκ των πολλών εν Ουκρανία Σταυροπηγίων Αυτού εκ των παρελθόντων αιώνων.

3. Κατά τας κανονικάς προνομίας του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως όπως δέχηται εκκλήτους προσφυγάς αρχιερέων και άλλων κληρικών εκ πασών των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, να δεχθή τας σχετικάς αιτήσεις του Φιλαρέτου Ντενισένκο και του Μακαρίου Μαλετίτς και των συν αυτοίς, οίτινες ευρέθησαν εν σχίσματι όχι διά δογματικούς λόγους, και να αποκαταστήση αυτούς μεν εις τον αρχιερατικόν ή ιερατικόν αυτών βαθμόν, τους δε πιστούς αυτών εις εκκλησιαστικήν κοινωνίαν.

4. Να άρη την ισχύν του Συνοδικού Γράμματος Εκδόσεως του έτους 1686, του εκδοθέντος διά τας τότε περιστάσεις, διά του οποίου εδίδετο, κατ᾿ οικονομίαν, το δικαίωμα εις τον Πατριάρχην Μόσχας να χειροτονή τον εκάστοτε Μητροπολίτην Κιέβου, εκλεγόμενον υπό της Κληρικολαικής Συνελεύσεως της Επαρχίας αυτού και οφείλοντα να μνημονεύη “εν πρώτοις” του ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχου εις ένδειξιν κανονικής εξαρτήσεως.

5. Να κάμη έκκλησιν προς πάσας τας εμπλεκομένας πλευράς να αποφεύγουν καταλήψεις Ναών, Μονών και άλλων περιουσιακών στοιχείων, ως και πάσαν πράξιν βίας και εκδικητικότητος, εις επικράτησιν της ειρήνης και της αγάπης του Χριστού.