To Διπλωματικό «Αποτύπωμα» των νέων πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού

Το θρίλερ για τα νέα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού σε σύντομο χρονικό διάστημα θα λάβει τέλος, αλλά εκείνη την στιγμή θα αποκαλυφθεί η Διπλωματική διάσταση της αγοράς και κυρίως, ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τα νέα σκάφη σε ένα χάρτη που χάραξαν οι Ελληνικές φρεγάτες πέρα από το Αιγαίο.

Όπως έχουμε διαβάσει από τον Ελληνικό Τύπο, οι προτάσεις που έχουν φτάσει στο Υπουργείο Άμυνας είναι πραγματικά εντυπωσιακές. Κελιά, κανόνια, ραντάρ, κόμβοι και άλλα πολλά, που καθιστούν τις φρεγάτες πραγματικά φρούρια, και έτσι θα πρέπει να είναι αφού η παρουσίαση των πλοίων γίνεται σαν να πρόκειται να πολεμήσουν μόνα σε ένα περιβάλλον όμως που πρωταρχικό ρόλο παίζει η πολιτική και επιχειρησιακή «Διαλειτουργικότητα».

Στο θέμα του εξοπλισμού των νέων πλοίων οι παρουσιάσεις είναι αναλυτικές με μόνη εξαίρεση τους Αμερικανούς οι οποίοι με την σειρά τους είναι πιο σαφείς, και ζητάνε από την Ελλάδα να τους πει για το σκάφος που προσφέρουν «τι πλοίο θέλουν, και με τι όπλα». ΟΑι Αμερικανοί ζητάνε την απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα γιατί έχουν αποφασίσει για τον ρόλο της Ελλάδας, «ποιος είναι ο εχθρός, πως θα αντιμετωπιστεί και υπό ποια Συμμαχία» Το νέο πλοίο λοιπόν που θα προμηθευτεί το Πολεμικό Ναυτικό δεν θα φέρνει μόνο όπλα, αλλά και τον τρόπο αντιμετώπισης των εχθρών της νέας Συμμαχίας στην περιοχή, αλλά και του ΝΑΤΟ. Έτσι η επιλογή δεν είναι και δεν θα είναι καθαρά επιχειρησιακή, αλλά θα εξαρτηθεί από την Διπλωματία που θα ασκήσει η Ελλάδα στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, της Ανατολικής Μεσογείου μέχρι τον Περσικό Κόλπο.

Αν η απειλή της Ρωσίας μπορεί να αντιμετωπιστεί στρατιωτικά από το ΝΑΤΟ, η απειλή της υπό ομηρίας Τουρκίας από Μόσχα-Πεκίνο μπορεί να αντιμετωπιστεί πολιτικά και στρατιωτικά από Συμμαχία εκτός Ε.Ε. και ΝΑΤΟ (που συμμετέχει Ελλάδα και Τουρκία ξεχωριστά), και αυτή η νέα Συμμαχία έχει δημιουργηθεί από Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ, Αίγυπτο, ΗΑΕ, και συμπληρωματικά από Γαλλία και Σαουηδική Αραβία. Όλες οι χώρες έχουν έναν κοινό παρανομαστή, τις ΗΠΑ, και οι όποιες Διπλωματικές και Επιχειρησιακές ενέργειες έχουν ως ένα βαθμό την καθοδήγηση της Ουάσιγκτον για την σύγκλιση των συμφερόντων τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ενέργεια και η Κυβερνοασφάλεια. Όλες οι χώρες λειτουργούν από κοινού και στα δύο θέματα υπογράφοντας συμφωνίες με στόχο της αντιμετώπιση της Τουρκικής, Ρωσικής και Κινεζικής απειλής.

Η πρόταση των Αμερικανών είναι βέβαιο ότι σε αυτό το πλαίσιο, το όχι καθαρά επιχειρησιακό (αν και θα πρέπει να δούμε τελικά τα όπλα), έχει προβάδισμα από οποιαδήποτε άλλη πρόταση. Έχει προβάδισμα και στο οικονομικό. Στο «V» έχει σημειωθεί πολλές φορές η σημασία της συντήρησης του Στόλου των LNG Carrier, και το που θα οδηγηθεί αυτός ο στόλος για συντήρηση εξαρτάται από τους Αμερικανούς. Οι ΗΠΑ προσπαθούν να μετατρέψουν το Αιγαίο στο μεγαλύτερο κόμβο συντήρησης πολεμικών και LNG πλοίων τα οποία κινούνται στην Μεσόγειο, τον Περσικό Κόλπο και την Μαύρη Θάλασσα. Αυτό το «Τρίγωνο» το βλέπουμε στον Διπλωματικό τομέα αλλά και στον στρατιωτικό.

Και οι άλλες χώρες όμως με τις προτάσεις μεταφέρουν και αυτές το δικό τους Διπλωματικό «Αποτύπωμα» το οποίο αν και πιο περιορισμένο, το καθένα έχει το δικό του ποιοτικό χαρακτηριστικό. Αν εξαιρέσουμε την Μεγάλη Βρετανία, οι άλλες χώρες είναι εταίροι στην Ευρωπαϊκή Ένωση με την κάθε μία να έχει τον δικό της ξεχωριστό ρόλο σε σχέση με την περιοχή.

Οι τρεις χώρες που έχουν την μεγαλύτερη εμπλοκή, μετά τις ΗΠΑ, από τα Βαλκάνια, την Μαύρη Θάλασσα και τον Καύκασο, μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο, την Βόρεια Αφρική και τον Περσικό Κόλπο, είναι η Γαλλία, η Γερμανία και Βρετανία. Η κάθε μια ξεχωριστά όμως ενδιαφέρεται έντονα για συγκεκριμένη περιοχή και όχι συνολικά.

Η Γερμανία έχει αποδειχθεί και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό, ο μεγαλύτερος και πιο πιστός σύμμαχος της Τουρκίας, αφού εκτός τα οικονομικά συμφέροντα η Άγκυρα λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό ως «Αντιπρόσωπος» της σε όλα τα μέτωπα που έχει εισβάλλει. Η αγορά ενός εξοπλιστικού προγράμματος αξίας 5 δις από την Γερμανία, για να αποτελέσει σημείο διαπραγμάτευσης και εργαλείο στην Οικονομία και Διπλωματία, δεν έχει πολύ μεγάλη βαρύτητα αφού ο ρόλος της Ελλάδας έχει κλειδώσει, είναι ενάντια σε Γερμανικά συμφέροντα και δεν είναι αναστρέψιμος. Υπάρχουν όμως και οι πολιτικές αποφάσεις μέσα στην Ε.Ε και τις χώρες που ελέγχει συνολικά το Βερολίνο. Η Αθήνα σαφώς γνωρίζει ποιες είναι αυτές που θα επηρεάσουν την πορεία της χώρας μέσα στην Ένωση.

Η Βρετανία, θεωρητικά, έχει χάσει κάθε προβάδισμα όσο αφορά την Διπλωματική και Οικονομική βαρύτητα του συγκεκριμένου εξοπλιστικού προγράμματος. Η έξοδος της από την Ευρώπη, και η αγωνιώδης προσπάθεια της να φέρει την Τουρκία στην Δύση για να την έχει σύμμαχο στην Ρωσική απειλή, την κάνει και εξαιρετικά επικίνδυνη. Για 60 και πλέον χρόνια χρησιμοποιεί την Κύπρο και τον Ελληνισμό ως αντάλλαγμα προς τους Τούρκους για αυτή την ειδική σχέση. Αυτοί δημιούργησαν την Τουρκοκυπριακή κοινότητα, αυτοί δημιούργησαν τις συνθήκες για τον εποικισμό της Κύπρου, αυτοί δημιουργούν και σήμερα τις συνθήκες του ελέγχου όλης της Κύπρου από τους έποικους της Τουρκίας.

Στο θέμα της Γαλλίας, αν και πολλοί βλέπουν κόντρα με τους Αμερικανούς στο εξοπλιστικό των πλοίων φαίνεται πως τα βρίσκουν μεταξύ τους. Είναι τέτοια τα συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο που τα 5 δις δεν φαντάζουν ιδιαίτερη απώλεια για τα συνολικά κέρδη. Όπως τα βρήκαν τότε με τον Scalp – EG όταν οι ΗΠΑ αρνήθηκαν στην Ελλάδα να πουλήσουν τα βλήματα ΑGM-158 JASSM μαζί με τα 50 F-16C/D Block 52+, έτσι φαίνεται και σήμερα Γάλλοι και Αμερικανοί να αποφασίζουν από κοινού. Και πιθανόν αυτή την φορά να παραχωρηθούν στρατηγικά όπλα από τις ΗΠΑ και όχι μέσω των Γάλλων. Σε πρόσφατο άρθρο μου «Και μετά τις Φρεγάτες» με αφορμή άρθρο Lockheed Martin στα Ελληνικά, σημείωνα, «η φρεγάτα MMSC έχει δυνατότητα  μεταφοράς όπλων που θα αποτελέσουν μια πραγματική επανάσταση για την Ελλάδα. Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ έχει ήδη επενδύσει σε σημαντικές δυνατότητες για το στόλο του και το ΠΝ της Ελλάδας θα επωφεληθεί μιας ποικιλίας οπλικών συστημάτων και αισθητήρων». Εδώ η εταιρεία πάει ένα βήμα παραπάνω από το πως θέλει το Πολεμικό Ναυτικό το πλοίο, ρωτάει ουσιαστικά, και τι όπλα θέλετε; Βέβαια το Αμερικανικό Πεντάγωνο, όπως και το Ελληνικό Υπουργείο Άμυνας που γνωρίζει την νέα Στρατηγική της χώρας, ξέρει πάρα πολύ καλά ποια είναι τα όπλα που χρειάζεται το Ελληνικό οπλοστάσιο (όχι μόνο το ναυτικό) και από τι φαίνεται με αφορμή τις φρεγάτες, είναι διατεθειμένο να τα αποδεσμεύσει για πρώτη φορά σε μέλος του ΝΑΤΟ.»

Ελλάδα και Γαλλία ως μέλη του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε, συμμετέχουν στην νέα Συμμαχία που έχει δημιουργηθεί στην Μεσόγειο για την αντιμετώπιση της Τουρκικής απειλής. Η αγορά η μη των φρεγατών δεν θα αποτελέσει κανένα εμπόδιο στην πορεία της σχέσης που έχει ήδη δρομολογηθεί. Ο τρόπος απόκτησης, και ο λόγος μάλιστα, που αποκτήθηκαν τα Rafale το αποδεικνύει.

Η Ολλανδία μπορεί να έχει το μικρότερο χαρτί στην Διπλωματία, αλλά το ισχυρότερο στην ισορροπία των σχέσεων. Αν η Αθήνα αποφασίσει να αποκτήσει ένα εξαιρετικό πλοίο χωρίς να προκαλέσει αντιδράσεις, η πρόταση θα αποκτήσει προβάδισμα. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε το θέμα των Τούρκων και την διαχείριση τους στο εσωτερικό της Ολλανδίας, όπου η Ελλάδα μπορεί να αποκτήσει έναν επιπλέον σύμμαχο στην Διαχείριση του Ερντογάν.

Τέλος, η Ισπανική πρόταση είναι ιδιαίτερη λόγω της σχέσης που έχει με το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ και την οικονομική προέκταση με την Τουρκία. Η Μαδρίτη δεν θα είναι όμηρος για πολύ καιρό ακόμη της κατάστασης που επικρατεί στην Τουρκική οικονομία, και θα πρέπει να αποφασίσει τον ρόλο της στην αντιμετώπισης της απειλή στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι Ισπανικές ένοπλες δυνάμεις έχουν τεράστιο ρόλο στις Ομάδες Μάχης του ΝΑΤΟ στην Βαλτική με τεθωρακισμένες και αεροπορικές δυνάμεις. Όσο οι ΗΠΑ θα πιέζουν την Μόσχα για συμβιβασμό στην Συρία, τόσο η Ισπανία θα έρχεται πιο κοντά με τα συμφέροντα της νέας Συμμαχίας και της Ελλάδας