Τις κυρώσεις από την Ευρώπη τις επιδιώκει η Τουρκία

Τον Μάρτιο του 2014 και μετά το τέλος των αιματηρών διαδηλώσεων που πραγματοποιούνταν στο Κίεβο, η κατάσταση στην Κριμαία κλιμακώθηκε. Ο Πούτιν με την μυστική στρατιωτική επιχείρηση «Ρωσική Άνοιξη», Ρώσοι στρατιώτες χωρίς διακριτικά, τα «Πράσινα Ανθρωπάκια», έθεσαν υπό τον έλεγχό τους νευραλγικά σημεία της χερσονήσου. Στις 16 Μαρτίου οι Ρώσοι της Κριμαίας ψήφισαν υπέρ της προσχώρησης στην Ρωσία σε ένα διεθνώς μη αναγνωρισμένο δημοψήφισμα.

Ήταν τέτοια η σημασία της προσάρτησης που άλλαξε πολλά σε διεθνές επίπεδο, και ειδικά στην Μαύρη Θάλασσα και την Ανατολική Ευρώπη. Μάλιστα οι σχέσεις Ρωσίας – Δύσης έφτασαν σε επίπεδα ψυχρού πολέμου, αναγκάζοντας το NATO να αναπτύξει σημαντικές δυνάμεις στις Βαλτικές Χώρες, την Πολωνία και την Ρουμανία. Στις 8-9 Ιουλίου 2016 στη Βαρσοβία, οι ηγέτες των κρατών μελών του ΝΑΤΟ αποφάσισαν να αναπτύξουν τέσσερις Ομάδες Μάχης στην περιοχή , η οποία ξεκίνησε το 2017.

Μαζί με την αύξηση μονάδων στα σύνορα της Ρωσίας και την αύξηση εξοπλιστικών προγραμμάτων, η Δύση επέβαλλε κυρώσεις στην Ρωσία. Στις 3 Μαρτίου 2014, σε Έκτακτη σύνοδο του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων σχετικά με την κατάσταση στην Ουκρανία. Η ΕΕ και τα κράτη μέλη που συμμετέχουν στην G8 αποφάσισαν να αναστείλουν τις προετοιμασίες για τη σύνοδο κορυφής της G8 στο Σότσι τον Ιούνιο του ίδιου έτους, ενώ εξέτασαν ενδεχόμενες συνέπειες για τις διμερείς σχέσεις ΕΕ-Ρωσίας. Επιπλέον, το Συμβούλιο συμφώνησε να προβεί σύντομα στην έγκριση περιοριστικών μέτρων για τη δέσμευση και την ανάκτηση των περιουσιακών στοιχείων των προσώπων που έχουν αναγνωριστεί ως υπεύθυνα για την υπεξαίρεση ουκρανικών κρατικών κονδυλίων.

Στις 6 Μαρτίου οι ηγέτες της ΕΕ καταδίκασαν τις ενέργειες της Ρωσίας στην Ουκρανία και αποφάσισαν να αρχίσουν την εκπόνηση ατομικών περιοριστικών μέτρων (δέσμευση περιουσιακών στοιχείων και ταξιδιωτική απαγόρευση), ενώ στις 17 Μαρτίου οι υπουργοί εξωτερικών της Ε.Ε θέσπισαν την πρώτη δέσμη περιοριστικών μέτρων κατά 21 Ρώσων και Ουκρανών αξιωματούχων. Από τις 23 Ιουνίου (2014) που η Ευρώπη ενέκρινε τα πρώτα μέτρα για την προσάρτηση της Κριμαίας στην Ρωσία, μέχρι και 1η Οκτωβρίου 2020 που επιβλήθηκαν τα τελευταία μέτρα, οι κυρώσεις προς την Μόσχα είναι δεκάδες.

Όπως έχει αποδειχθεί, οι κυρώσεις αυτές δεν ήταν αρκετές όχι μόνο για να απομακρυνθούν οι Ρώσοι από την Κριμαία, αλλά ούτε ικανές για να εμποδίσουν την πολιτική της Μόσχας στην ευρύτερη περιοχή. Ο Πούτιν γνώριζε πολύ καλά από οποιονδήποτε άλλο πως η προσάρτηση της Κριμαίας θα έφερνε κυρώσεις από την Δύση, αλλά το αποτέλεσμα από την Προσάρτηση αυτή θα παρήγαγε μεγαλύτερα οφέλη από οποιαδήποτε κύρωση.

Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τον Τούρκο Πρόεδρο. Αυτό που θα κερδίσει μετά την επιβολή κυρώσεων, είναι πολύ μεγαλύτερο από τις ίδιες τις κυρώσεις. Θα του επιτρέψει να δημιουργήσει έναν μεγάλο εχθρό, την Ευρώπη, και θα περάσει τις κυρώσεις αυτές στο εσωτερικό αλλά και στο ακραίο Ισλάμ, ως νέα «Σταυροφορία». Θα του επιτρέψει να ασκήσει μεγαλύτερη πίεση στην Ανατολική Μεσόγειο ώστε να εκβιάσει με την αναβολή των μεγάλων Ενεργειακών έργων, ενώ θα απελευθερωθεί ώστε να χρησιμοποιήσει τους ακραίους Τούρκους στην Ευρώπη.

Όσο αφορά την οικονομία, περισσότερο θα πληγούν τα Ευρωπαϊκά συμφέροντα και μέσα στην ίδια την Ευρώπη, αφού η Τουρκία είναι μια «Μικρή Κίνα», ειδικά για χώρες όπως η Γερμανία και Ιταλία. Φυσικά άμεσοι κερδισμένοι θα από τα μεγάλα οφέλη θα είναι, και πάλι η Μόσχα, η οποία θα δει μεγάλα Ενεργειακά έργα να αναβάλλονται από μια αναστάτωση στην Ανατολική Μεσόγειο και την Ανατολική Θράκη.

Εξάλλου, το πέτυχε και στην Συρία