Την αγορά 50 ελικοπτέρων EC725 Caracal αποφάσισε η Πολωνία

Το ευρωπαϊκό μεταφορικό ελικόπτερο EC725 Caracal της εταιρείας Airbus Helicopters έναντι του S-70i Black Hawk της αμερικανικής Sikorsky Aircraft Corporation επέλεξε η κυβέρνηση της Πολωνίας δίνοντας τέλος σε μια μακροχρόνια διαγωνιστική διαδικασία για την απόκτηση 50 μονάδων στην οποία συμμετείχαν η Airbus Helicopters, η Sikorsky και η ιταλο-βρετανική AgustaWestland.

Το ελικόπτερο το οποίο επιλέχτηκε πρόκειται να υποστεί εξαντλητικές δοκιμές από τις Ένοπλες Δυνάμεις της Πολωνίας και αφού περάσει τις δοκιμασίες θα υπογραφεί και η σχετική σύμβαση για την παραγγελία των 50 μονάδων.

Βασικό στοιχείο του προγράμματος είναι η συναρμολόγηση των ελικοπτέρων στην Πολωνία και η εμπλοκή της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας στο υψηλότερο δυνατό ποσοστό.

Όμως η επιλογή του EC725 Caracal της εταιρείας Airbus Helicopters δημιουργεί σοβαρά προβλήματα αναφορικά με αυτή την πλευρά του προγράμματος αφού η ευρωπαϊκή εταιρεία δεν διαθέτει εγκαταστάσεις συναρμολόγησης ή κατασκευής ελικοπτέρων σε αντίθεση με τις Sikorsky και AgustaWestland οι οποίες διατηρούν παραγωγικές μονάδες στην Πολωνία.

Πιο ειδικά η Sikorsky κατασκευάζει για την διεθνή αγορά στο πρώην κρατικό εργοστάσιο PZL Mielec το ελικόπτερο S-70i , ενώ η AgustaWestland κατασκευάζει στο πρώην κρατικό εργοστάσιο PZL Świdnik τα ελικόπτερα AW119Ke, AW109 LUH και το AW139.

Εάν τελικά υπογραφή η σχετική σύμβαση με την Airbus Helicopters η ευρωπαϊκή εταιρεία θα κατασκευάσει εργοστάσιο συναρμολόγησης ελικοπτέρων στην πόλη Lodz, όπου σήμερα διατηρεί ένα κέντρο έρευνας και Ανάπτυξης για ελικόπτερα.

Η περίπτωση της Πολωνίας αποτελεί το πλέον κλασικό παράδειγμα για το τι θα έπρεπε να έχει πράξει η Ελλάδα πριν από 12 σχεδόν χρόνια όταν ο Ελληνικός Στρατός παρήγγειλε 20 ελικόπτερα ΝΗ90 έναντι τελικού τιμήματος προ της επαναδιαπραγμάτευσης 698 εκατ. ευρώ με συνολικό κόστος ανα μονάδα 34,9 εκατ. ευρώ.

Αν και ο Ελληνικός Στρατός είχε απαίτηση για 42 μονάδες και με βάση τις τότε υποψηφιότητες οι οποίες περιελάμβαναν το S-70 Black Hawk, το ρωσικό ΜIL Mi-172 με βρετανικά ηλεκτρονικά και αεροβοηθήματα της εταιρείας BAE Systems και το ευρωπαϊκό AS532 Cougar των οποίων το εκτιμώμενο κόστος θα επέτρεπε την αγορά περίπου 32 ελικοπτέρων τελικά αποκτήθηκαν μόλις 20 ΝΗ90 τα οποία ακόμη και σήμερα δεν έχουν παραδοθεί στο σύνολο τους για οικονομικούς αλλά και για τεχνικούς λόγους.

Αντί η τότε ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας να επιλέξει ένα τεχνολογικά ώριμο ελικόπτερο, χαμηλού κόστους απόκτησης και χρήσης που θα μπορούσε να αγοραστεί σε σημαντικό αριθμό και να συναρμολογηθεί στην Ελλάδα επιτρέποντας την απόκτηση της σχετικής τεχνογνωσίας υποστήριξης του, τελικά επιλέχτηκε ένα ελικόπτερο καινούργιο το οποίο όπως ήταν αναμενόμενο αντιμετώπισε τα τεχνικά προβλήματα που συνοδεύουν κάθε νέο σύστημα.

Δυστυχώς για μια ακόμη φορά επικράτησαν διαφορετικά κριτήρια από αυτά που είχε θέσει ο Ελληνικός Στρατός και δεν υπήρξε η προσδοκώμενη εμπλοκή της εγχώριας βιομηχανίας στην παραγωγή του ελικοπτέρου αφού ο μικρός αριθμός των μονάδων που αποκτήθηκαν δεν δικαιολογούσε μεγάλες επενδύσεις.