“Τείχος” Συμμαχίας από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Ρουμανία
Με μια ανάρτησή του στο Twitter πρόσφατα, ο Πρέσβης της Ρουμανίας στην Ελλάδα George Ciamba, ευχαρίστησε τον Αμερικανό Ομόλογό του Geoffrey Pyatt, για την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα “στρατηγικής” σημασίας συζήτηση που είχαν για την ενέργεια, συμπεριλαμβανομένων και τα όσα ειπώθηκαν στο “Romania2019EU”, για μια κοινή διατλαντική προσέγγιση.
Όπως αναφέρει ο Ρουμάνος Πρέσβης, η Στρατηγική Εταιρική Σχέση των ΗΠΑ είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα για την περιοχή, για να απαντήσει ο Geoffrey Pyatt, πως “είναι σημαίνουσα για τις ΗΠΑ η συμμετοχή της Ρουμανίας στην ευρωπαϊκή ασφάλεια του FSRU της Αλεξανδρούπολης και τα κοινά μας συμφέροντα, ως οι τρεις σύμμαχοι του ΝΑΤΟ που επικεντρώνονται στην ασφάλεια στη Μαύρη Θάλασσα”.
Αξίζει να αναφερθεί πως την Παρασκευή ανακοινώθηκε πως η Εθνική Ρουμανική Εταιρεία Romgaz” πρόκειται να υπογράψει για τη συμμετοχή της επόμενης εβδομάδας κατά 20% στο έργο κατασκευής του θαλάσσιου τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Ελλάδα από την Αλεξανδρούπολη, όπως δήλωσε ο γενικός διευθυντής της εταιρείας Adrian Volintiru.
Όπως είπε ο ίδιος χαρακτηριστικά: “Βρισκόμαστε στα τελευταία εκατό μέτρα. Τη Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου θα γίνει η συνάντηση του Διοικητικού Συμβουλίου στην οποία θα εγκριθούν οι όροι που θα υπογράψουμε με τον Έλληνα εταίρο για την είσοδο στο έργο. Τα επίσημα έγγραφα θα υπογραφούν με την ελληνική εταιρεία έργου την επόμενη εβδομάδα, πιθανότατα την Πέμπτη ή την Παρασκευή. ”
Ως στρατηγικής σημασίας, χαρακτήρισε το εν λόγω έργο ο Adrian Volintiru, τόσο για τη Romgaz όσο και για τη Ρουμανία, γενικότερα λέγοντας χαρακτηριστικά: «Πρώτα απ ‘όλα, η χώρα μας θα έχει ανοιχτή πόρτα, διότι ένα πακέτο 20% σε αυτό το έργο είναι σημαντικό. Δεύτερον, η Ρουμανία συμμετέχει, μέσω της Romgaz αυτή τη φορά, στη διαφοροποίηση και το άνοιγμα νέων δρομολογίων, προκειμένου να μην εξαρτάται μόνο από το ρωσικό αέριο. Για την εταιρεία μας είναι πολύ σημαντικό να συμμετάσχουμε σε αυτό το έργο, διότι μια άλλη πηγή φυσικού αερίου που έχουμε την ευκαιρία να παίξουμε στην ελληνική αγορά, όπου θα εγγραφούμε στην εικονική πλατφόρμα συναλλαγών ως έμπορος (και στη Βουλγαρία είμαστε στη διαδικασία εξουσιοδότησης), αλλά είναι επίσης δυνατό να παίξουμε κάποιες ποσότητες σε τοπικό επίπεδο αερίου ή αναρρίχηση στη Βουλγαρία και στη συνέχεια στη Ρουμανία.Μέχρι το τέλος της επένδυσης, η οποία αναμένεται στα τέλη του 2021, θα είναι έτοιμες όλες οι άλλες υποδομές, δηλαδή ο διάδρομος BRUA και η διασύνδεση Ελλάδα-Βουλγαρία, γεγονός που ανοίγει ένα μεγάλο παράθυρο ευκαιρίας. Και υπάρχει ένα άλλο μεγάλο πλεονέκτημα, αντίστοιχα, ότι το έργο αυτό βρίσκεται σε άμεση γειτνίαση με τον αγωγό που προέρχεται από την Κασπία Θάλασσα, από το Αζερμπαϊτζάν και φτάνει στη νότια Ιταλία, αντίστοιχα το Tanap και το Tap. Όλα αυτά θα επιτρέψουν στην Romgaz να διαφοροποιήσει, μεταξύ άλλων, στην εμπορική πλευρά, σε διάφορες ξένες αγορές, και στην Ευρώπη μια διαφοροποίηση των πηγών έτσι ώστε να μην εξαρτάται πλέον από το ρωσικό φυσικό αέριο ».
Αξίζει να αναφερθεί πως ο κ. Volintiru είπε ότι εκτός από την Romgaz υπάρχουν τρεις ελληνικές εταιρείες στο έργο, όπως η εθνική εταιρεία φυσικού αερίου ΔΕΠΑ στην Ελλάδα, η Bulgartransgaz (Εθνική Εταιρεία Μεταφοράς Αερίου της Βουλγαρίας) και ο ιδρυτικός μέτοχος. Κάθε μία από τις πέντε εταιρείες θα έχει μερίδιο 20%, με το κόστος της επένδυσης να ανέρχεται σε 12,5 εκατ. Ευρώ για κάθε μία από τις εμπλεκόμενες εταιρείες. Ο διευθύνων σύμβουλος της Romgaz εξήγησε: “Αργότερα, θα επενδύσουμε άλλα κεφάλαια ύψους 12,5 εκατομμυρίων ευρώ ως εισφορά κεφαλαίου. Πρόκειται για μια συνολική επένδυση στο σχέδιο ύψους 372 εκατομμυρίων ευρώ, εκ των οποίων το 43% προέρχεται από επιχορήγηση. Ευρωπαϊκή, η οποία έχει ήδη εγκριθεί στον τέταρτο κατάλογο έργων κοινού ενδιαφέροντος στις Βρυξέλλες, έχει επίσης υποβάλει αίτηση για το πρόγραμμα Ανταγωνιστικότητα, Επιχειρηματικότητα και Καινοτομία στην Ελλάδα.
Ήταν Αύγουστος του 1995, όταν ξεκίνησαν όλα στο Λιμάνι της Αλεξανδρούπολης.Ο λόγος για τα έργα επέκτασης του λιμένα τα οποία αποφασίστηκαν το 1992 με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ όπου μέσω αυτής, θεσμοθετήθηκαν οι Διευρωπαϊκοί άξονες μεταξύ των οποίων και ο «άξονας ΙΧ», που θα συνέδεε τη Βαλτική με τη Μεσόγειο.
Η συνέχεια, δεν ήταν εύκολη, με τα έργα να διακόπτονται το 2001, ενώ ο τότε σχεδιασμός προέβλεπε την ολοκλήρωσή τους το καλοκαίρι του 2005.
Μέχρι τον Απρίλιο του 2008 δεν υλοποιήθηκε κανένα έργο και το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, βούλιαξε στη λήθη. Το σκηνικό αλλάζει με την έλευση του 2017, όταν Ρουμανία και Βουλγαρία εντάσσονται στην Ε.Ε και θα μπορούσαν πια να χρησιμοποιούν το λιμάνι του Έβρου, αφού με αυτόν τον τρόπο θα εξοικονομούσαν χρήματα από τα δυσβάστακτα κόστη που απαιτούνταν για τα Στενά του Βοσπόρου.
Έτσι και αφού είχε προηγηθεί η Διακρατική Συμφωνία μεταξύ Ρωσίας, Βουλγαρίας και Ελλάδας για την κατασκευή και εκμετάλλευση του Αγωγού Πετρελαίου Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, προβλεπόταν η ανάδειξη της Αλεξανδρούπολης (σε «διεθνές ενεργειακό κόμβο και πύλη του θαλασσίου διαδρόμου Μεσόγειος – Εύξεινος».
Ήταν τότε, που η Αλεξανδρούπολη, βρέθηκε στο επίκεντρο του παγκόσμιου χάρτη, στον τομέα της ενέργειας και των μεταφορών. Η πρωτεύουσα του Έβρου, διαφαινόταν ως μεταφορικός κόμβος, κόμβος ενέργειας,με αγωγούς να τη διαπερνούν δια θαλάσσης και στεριάς, όπως οι αγωγοί πετρελαίου, φυσικού αερίου και υγροποιημένου φυσικού αερίου και όλα αυτά, παράλληλα, με τη δημιουργία εμπορευματικού-διαμετακομιστικού κέντρου συνδυασμένων μεταφορών.
Έτσι, με αυτά τα δεδομένα, τα απαιτούμενα έργα ξεκίνησαν το 2008, για να ολοκληρωθούν το 2015.Η αρχή έγινε, με την επίσκεψη αντιπροσωπείας της Αμερικανικής Πρεσβείας, από τον Βοηθό Ναυτικού Ακολούθου Αντιπλοίαρχο Φρανκ Σλέρεθ και τον Ακόλουθο Άμυνας Πλοίαρχο Ρόμπερτ Παλμ, στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και στα γραφεία του ΟΛΑ το καλοκαίρι του 2017
Έναν χρόνο αργότερα, το καλοκαίρι του 2018, με τη συνάντηση των θεσμικών φορέων με τον Πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα, δόθηκαν τα “χέρια”.Η ακριτική Αλεξανδρούπολη, θα αποτελέσει τον «χερσαίο Ελλήσποντο», έναν δίαυλο ουσιαστικά, που θα συνδέσει τη Μεσόγειο με τη Μαύρη Θάλασσα παρακάμπτοντας τα Στενά του Βοσπόρου, που αποτελούν πρόβλημα, εξ αιτίας του κόστους αλλά και των καθυστερήσεων, για το παγκόσμιο εμπόριο, τις ΗΠΑ και τη Δύση.
Η ηλεκτροκίνητη σιδηροδρομική γραμμή, που θα συνδέει τα λιμάνια της Αλεξανδρούπολης και του Μπουργκάς της Βουλγαρίας, θα μεταφέρει εμπορεύματα, στρατεύματα και στρατιωτικό εξοπλισμό στη Μαύρη Θάλασσα, σε ώρες και όχι σε μέρες που απαιτούνται μέχρι σήμερα για να διασχίσουν τον Βόσπορο.Η Αλεξανδρούπολη λοιπόν, γίνεται πόλος έλξης των ΗΠΑ για έναν ακόμη λόγο, την εγκατάσταση της πλωτής εξέδρας υγροποίησης φυσικού αερίου, όπου μέσω του αγωγού TAP θα οδηγείται προς την κεντρική και δυτική Ευρώπη.
Έτσι, η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην περιοχή θεωρείται επιβεβλημένη, προσδίδοντας με αυτόν τον τρόπο την αίσθηση ασφάλειας που απαιτείται να έχει ένας διεθνής “παίχτης” στον τομέα της ενέργειας και των μεταφορών.Ήδη, τον περασμένο Μάιο, κατέπλευσε στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, το πλοίο M/V Green Ridge, το οποίο μετέφερε περισσότερα από 800 οχήματα και εξοπλισμό για τις Νατοϊκές ασκήσεις «Saber Guardian» και «Decisive Strike» που θα διεξήχθησαν στη Ρουμανία και τις Βαλτικές χώρες.
Ουσιαστικά ήταν η πρώτη «αποστολή» του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ. Αν και η σημασία της πόλης έχει συνδυαστεί με τον σταθμό FSRU και την Ενεργειακή Διαφοροποίηση, ένας δεύτερος πολύ σημαντικός ρόλος (του λιμανιού) είναι και η σύνδεση τους με δύο πολύ κομβικούς δρόμους, της Εγνατίας Οδού και της Via Carpathia.
Πρόβα για μεταφορά για άμεση μεταφορά δυνάμεων στις Βαλτικές χώρες και την Ρουμανία
Τον Σεπτέμβριο του 2017, ο Πρόεδρος της Πολωνίας, Άντρζεϊ Ντούντα, κάλεσε τον Έλληνα Πρωθυπουργό να συμμετάσχει στην πρωτοβουλία Via Carpathia. Το έργο είναι ζωτικής σημασίας για την Πολωνία αφού της εξασφαλίζει την μεταφορά Αμερικανικού Σχιστολιθικού αερίου, και την άμεση μεταφορά αμερικανικών δυνάμεων στην χώρα. Και στις δύο περιπτώσεις, οι Πολωνοί εξαρτώνται άμεσα από τα Ελληνικά Λιμάνια, αυτό της Θεσσαλονίκης και της Αλεξανδρούπολης.
Η Θεσσαλονίκη μπορεί να εξυπηρετήσει την μεταφορά τόσο Αμερικανικών όσο και Νατοϊκών δυνάμεων, ενώ η Αλεξανδρούπολη έχει διπλό ρόλο, αυτό της μεταφοράς ενέργειας και στρατιωτικών δυνάμεων. Για το λόγο αυτό ο Αμερικανός Πρέσβης, όπως και ο ίδιος δήλωσε, είναι σε αναζήτηση Αμερικανού επενδυτή, ο οποίος θα βελτιώσει και θα αναπτύξει τις υποδομές. Ήδη δύο Αμερικανικές εταιρείες έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον και βρίσκονται σε προχωρημένες συζητήσεις.
Η Via Carpathia αφήνει εκτός την Σερβία
Παρατηρώντας τον χάρτη, ο κάθετος αυτός δρόμος αφήνει εκτός την Σερβία και την Μαύρη Θάλασσα, ενώ περνάει αποκλειστικά από χώρες που είναι στο ΝΑΤΟ και η συμμαχία διατηρεί σημαντικά στρατεύματα. Στην Λετονία, την Εσθονία , την Λιθουανία και την Ρουμανία, το ΝΑΤΟ διαθέτει ισχυρές δυνάμεις οι οποίες πραγματοποιούν καθημερινές ασκήσεις και έτοιμες να παρέμβουν οποιαδήποτε στιγμή.
Για τις μονάδες αυτές, ο δρόμος αποτελεί σημαντικό πλεονέκτημα αφού έχουν άμεση πρόσβαση στο Στρατηγικό Βάθος των ΗΠΑ που δεν είναι άλλο από την Ελλάδα.