Τι δεν καταλαβαίνουν για την Ουκρανία οι απόστρατοι του «συμβιβασμού»

Από τις 24 φεβρουαρίου που ξεκίνησε η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, τα Ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια προσπαθούν να καλύψουν όσο καλύτερα μπορούν τα γεγονότα.

Το Open, είναι το κανάλι το οποίο από την πρώτη μέρα είχε ένα μαραθώνιο ενημέρωσης, σχεδόν 24ωρο. Για να μπορέσει να κρατήσει το ενδιαφέρον του τηλεθεατή προσκαλούσε και προσκαλεί διάφορες ειδικότητες, σχετικές με τον πόλεμο. Ανάμεσα σε αυτούς -αν και δεν είναι ειδικότητα- απόστρατους του Ελληνικού Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας.

Αν και θα περίμενε κανείς να εξηγήσουν το στρατιωτικό μέρος της εισβολής, και το κύριο, οι απόστρατοι όλοι τους και χωρίς καμία εξαίρεση, προσπάθησαν να εξηγήσουν τα πάντα εκτός από το στρατιωτικό σκέλος. Ως ένα σημείο αυτό μπορεί να γίνει κατανοητό αφού οι διαστάσεις πολέμου έχουν αλλάξει η λειτουργούν μεταξύ τους συνδυαστικά.

Όλοι τους κατά ένα περίεργο τρόπο συμφωνούσαν σε κάτι. Η Ουκρανία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την Ρωσία, και ο Ζελένσκι θα έπρεπε να παραδοθεί ώστε να σωθούν ζωές και υποδομές. Ο συμβιβασμός που προτείνουν είναι δουλειά των πολιτικών, αυτοί κρίνουν το συμφέρον του κάθε Έθνους.

Δεν θα αναλύσω πόσο επικίνδυνο είναι για την Ελλάδα, ειδικά αυτή την περίοδο, μια τέτοια ρητορική, αλλά θα μιλήσω ως Ουκρανός και θα τους πω το εξής:

«Κύριοι, διδασκόμαστε στα σχολεία μας Αρχαία Ελληνικά, μαθαίνουμε για την ιστορία σας, μια ιστορία που έχει γεννήσει τόπους θυσιών και θρύλων. Διαβάζουμε με θαυμασμό την άνιση μάχη στις Θερμοπύλες, την άνιση μάχη στον Μαραθώνα, την άνιση μάχη στις Πλαταιές, την άνιση μάχη εναντίον χιλιάδων στο Κιλκίς – Λαχάνά, την άνιση μάχη εναντίον τεσσάρων στρατών στον Β.Π.Π. Σε όλες αυτές τις άνισες μάχες βγήκατε νικητές, γράψατε την ιστορία σας, μια ιστορία που ηγέτες την χρησιμοποιούσαν στο λόγο τους πριν δώσουν την δική τους άνιση μάχη.

Κύριοι, αφήστε μας να εμπνευστούμε από την θρυλική ιστορία σας, όπου λίγοι νίκησαν πολλούς, και με αυτό να δώσουμε την δική μας άνιση μάχη ώστε το τέλος να νικήσουμε τον τύραννο, αυτόν που πάντα πολεμούσατε. Οι θρύλοι σας γράφτηκαν όταν υπερσπιζόσασταν το Έθνος σας

Αφήστε μας τώρα να τιμήσουμε τους νεκρούς στρατιώτες μας, τους δικούς μας “Λεωνίδες”»