Θράκη: Η Ελληνική Πολιτεία αποφασίζει το δίκαιο με γνώμονα το όνομα και το θρήσκευμα;

Την στιγμή που η μουσουλμανική μειονότητα στην Θράκη δέχεται μια άνευ προηγουμένου πίεση από την Άγκυρα, την στιγμή που το Τουρκικό Προξενείο στην Κομοτηνή εμπλέκεται στα αυτοδιοικητικά, η Αθήνα συμπεριφέρεται σαν η Θράκη να έχει το χρόνο και την υπομονή να υποστεί την γραφειοκρατία και την ανευθυνότητα όσων αγνοούν τι συμβαίνει στην περιοχή

Εξ όσων γνωρίζουμε οι νόμοι ισχύουν για ολους ανεξαιρέτως τους πολίτες. Η τουλάχιστον έτσι θέλουμε να πιστεύουμε. Γιατι σε κάποιες περιπτώσεις φαίνεται ότι οι νόμοι εφαρμόζονται κατά περίπτωση και ίσως αυτό δεν μας τιμά ως ευρωπαϊκή χώρα.

Δύο Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα,  ο Καράνταη Χουσείν και η Χασάνογλου Μουμινέ, ανδρόγυνο μουσουλμάνων, λειτουργούν δύο μουσικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς για χρονικό διάστημα άνω των είκοσι χρόνων. Παρά το γεγονός της αναμφισβήτητης λειτουργίας τους, το ΕΣΡ σε μια πρωτοφανή για τα ελληνικά χρονικά, επίδειξη δυσμενούς διακριτικής μεταχείρισης και ακατανόητης εμμονής, προβαίνει σε αλλεπάλληλες εντολές διακοπής λειτουργίας των δύο ραδιοφωνικών σταθμών, κατάσχοντας κάθε φορά τα μηχανήματα και τον εξοπλισμό τους, προκαλώντας τους τεράστια οικονομική ζημία.

Γιατί συμβαίνει όμως αυτό με τους δυο συμπολίτες μας; Πώς εξηγείται αυτή η προσπάθεια φίμωσης των δύο ραδιοφωνικών σταθμών που είναι το αποκλειστικό βιοποριστικό έσοδο της οικογένειας;

Η ιδιαιτερότητα της περιπτώσεως είναι ακόμη πιο ηχηρή και βαρυσήμαντη αφού είναι γνωστό ότι όλοι οι ραδιοφωνικοί σταθμοί της Ελλάδας λειτουργούν πλέον παράνομα και κατ’ ανοχή της ελληνικής Πολιτείας αφού το Συμβούλιο της Επικρατείας με αλλεπάλληλες αποφάσεις του έχει αποφανθεί ότι: «Με το άρθρο 53 παρ. 1 του ν. 2778/1999 χαρακτηρίσθηκε νόμιμη η λειτουργία όλων των ραδιοφωνικών σταθμών που εξέπεμπαν άνευ αδείας την 1.11.1999 και αυτή η ευνοϊκή, για τους ιδιοκτήτες των εν λόγω σταθμών, ρύθμιση συνδέθηκε με τη διενέργεια διαγωνιστικών διαδικασιών για την χορήγηση αδειών, στις οποίες οι ίδιοι υποχρεούντο να μετάσχουν, και οι οποίες, πάντως, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του νόμου, επρόκειτο να περαιωθούν εντός συντόμου χρονικού διαστήματος. Όπως κρίθηκε με την απόφαση 3315/2014 της Ολομελείας του Συυβουλίου της Επικρατείας, η εν λόγω νομοθετική ρύθμιση θα ήταν συνταγματικώς ανεκτή, αν αποσκοπούσε στην ολοκλήρωση των διοικητικών διαδικασιών για τον εφοδιασμό των προαναφερθέντων σταθμών που εξέπεμπαν άνευ αδείας την 1.11.1999 με άδειες και την εφεξής σύμφωνη με τις διατάξεις του ν. 2328/1995 λειτουργία τους, υπό την περαιτέρω προϋπόθεση ότι η διάρκεια της παρατάσεως θα ήταν εύλογη και, πάντως, δεν θα υπερέβαινε την τετραετία, δεδομένου ότι, σύμφωνα με τις πάγιες διατάξεις του ν. 2328/1995, οι άδειες τοπικών ραδιοφωνικών σταθμών είχαν τετραετή ισχύ. Υπό τα δεδομένα αυτά, η εν λόγω ρύθμιση του άρθρου 53 παρ. 1 του ν. 2778/1999 κατέστη οπωσδήποτε αντίθετη προς το Σύνταγμα μετά την πάροδο τετραετίας από την έναρξη της ισχύος του ν. 2778/1999…...

Επομένως, αν και επί δώδεκα έτη μετά τη θέση σε ισχύ των παγίων διατάξεων του ν. 2328/1995 δεν είχε προκηρυχθεί η προβλεπόμενη διαγωνιστική διαδικασία για τη χορήγηση αδειών ιδρύσεως και λειτουργίας τοπικών ραδιοφωνικών σταθμών για τους νομούς της χώρας, ο ως άνω ν. 3592/2007 δεν έθεσε εύλογη προθεσμία για τη χορήγηση των αδειών μετά την οφειλόμενη – κατά το άρθρο 20 παρ. 5 αυτού – έκδοση των σχετικών προκηρύξεων μέχρι την 31.12.2007, ούτε όρισε συγκεκριμένο και εύλογο χρόνο λήξεως της ανοχής της άνευ αδείας λειτουργίας των ραδιοφωνικών σταθμών.

Ως εκ τούτου, όπως κρίθηκε με την απόφαση 3315/2014 της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας, οι διατάξεις του ν. 3592/2007 είναι αντίθετες προς το Σύνταγμα και δεν προσδίδουν νόμιμο έρεισμα στην άνευ αδείας λειτουργία των εν λόγω ραδιοφωνικών σταθμών (ΣτΕ 3591/2014, 4425/2014). Ολες δηλαδή οι βεβαιώσεις νομίμου λειτουργίας που λαμβάνονταν έως σήμερα ως οιονεί άδειες λειτουργίας, έχουν λήξει τέσσερα χρόνια μετά την συγκεκριμένη διάταξη του 1999, δηλαδή το 2003.

Παρά ταύτα, η Εισαγγελία, σε εκτέλεση αλλεπάλληλων εγγράφων του ΕΣΡ και της ΕΕΤΤ, προβαίνει συνεχώς σε κατάσχεση των μηχανημάτων εκπομπής των ραδιοφωνικών σταθμών μόνο των δύο συμπολιτών μας, υποβάλλοντας τους κάθε φορά στην διαδικασία του αυτοφώρου και τους προσάγει σε αλλεπάλληλες δίκες.

Τα ποινικά δικαστήρια όμως τους δικαιώνουν, απαλλάσσοντας τους κάθε φορά από τις κατηγορίες. Παρά την ύπαρξη όμως τόσων απαλλακτικών αποφάσεων (άνω των 20) το ΕΣΡ συνεχίζει να τους κλείνει και να κατάσχει τα μηχανήματα τους, ενώ η ΕΕΤΤ τους καταλόγισε και πρόστιμα άνω των 200.000 ευρώ σε πανελλήνια πρωτοτυπία.

Γιατί λοιπόν το ΕΣΡ ενεργει κατά αυτόν τον τρόπο, διακρίνοντας τους δύο συμπολίτες μας από τους άλλους εκατοντάδες ραδιοσταθμούς στην Ελλάδα; Γιατί δεν εφαρμόζεται η απόφαση του ΣΤΕ για όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς; Γιατί η Πολιτεία αδρανεί να επιλύσει το πρόβλημα και το συντηρεί επί δεκαετίες;

Γιατί επιλέγεται το συγκεκριμένο αντρόγυνο για να εξοντωθεί κυρολεκτικά; Με δεδομένο όμως ότι κανένας τοπικός ή γενικός ραδιοσταθμός ανά την Ελλάδα δεν έπαυσε να λειτουργεί, μετά την έκδοση της απόφασης της Ολομελείας του ΣτΕ, οι υπόλοιποι που δεν ελέγχθηκαν για παράνομη λειτουργία, δεν έχουν πλεονέκτημα;

Τούτο δεν δημιουργεί το πλαίσιο τόσο για αδιαφανείς αποφάσεις όσο και ενδεχομένως για διαφθορά στην δημόσια διοίκηση και διοικητική διαχείριση του ζητήματος, αφού ουσιαστικά θα μπορεί, κατά περίπτωση να επιτυγχάνεται το κλείσιμο ραδιοσταθμών, με υποβολή κατά περίπτωση αιτήματος στην Εισαγγελία, για ποινική δίωξη κατάσχεση και αυτόφωρο; Όποιος επιλέγεται για έλεγχο θα εξουθενώνεται, όποιος δεν επιλέγεται θα μακροημερεύσει, υπό την έννοια της ακώλυτης λειτουργίας και συμμετοχής στον επικείμενο διαγωνισμό.

Το εξαιρετικά δυσάρεστο είναι ότι με τον τρόπο αυτό, ας μας επιτραπεί η έκφραση, μοχλεύεται η δικαστική εξουσία. Με δεδομένο όμως ότι κανένας τοπικός ή περιφερειακός ραδιοσταθμός ανά την Ελλάδα δεν έπαυσε να λειτουργεί, μετά την έκδοση της απόφασης της Ολομελείας του ΣτΕ, οι υπόλοιποι που δεν ελέγχθηκαν για παράνομη λειτουργία, γιατί συνεχίζουν να λειτουργούν; Μήπως τελικά αυτό που φταίει για το ΕΣΡ και την ΕΕΤΤ είναι ότι οι δυο συμπολίτες μας λέγονται Χουσείν και Μουμινέ;

Μήπως αν λέγονταν Δημήτρης ή Κατερίνα θα μπορούσαν να λειτουργούν χωρίς πρόβλημα; Μήπως τελικά το ΕΣΡ εμφορείται από άλλα κίνητρα; Ποιος θα μας εξηγήσει γιατί οδηγείται αυτή η οικογένεια στον οικονομικό αφανισμό; Γιατί δεν λαμβάνονται υπόψη οι δεκάδες απαλλακτικές αποφάσεις των δικαστηρίων; Και μία λεπτομέρεια: Το ένα μέλος της οικογένειας υποβάλλεται σε χημειοθεραπείες. Η πρόσφατη κατάσχεση και αφαίρεση των μηχανημάτων τους, που επέφερε την διακοπή λειτουργίας των δύο ραδιοφωνικών σταθμών έγινε την ώρα που δίνουν την μάχη να κρατηθεί η σύζυγος στην ζωή. Τόση αναλγησία;

Είμαστε τελικά όλοι ίσοι ενώπιον του Νόμου; Η κάποιοι είναι περισσότερο και κάποιοι λιγότερο;