TAP, Trump και «StrategoHellas»: Πόλεμος αερίων και δηλώσεων

Έκπληξη , προβληματισμό και πλήθος ερωτηματικών προκάλεσαν οι πρόσφατες δηλώσεις του αποστρατευθέντος και συνταξιούχου στρατηγού κ. Χρ. Μανωλά , σύμφωνα με τις οποίες πρέπει  η Ελλάδα να προετοιμασθεί για πόλεμο με την Τουρκία , σε χρονικό ορίζοντα δεκαετίας.

Έχει καταστεί πλέον συνήθης η πρακτική συνταξιούχων βαθμοφόρων κι άλλων υψηλόβαθμων δημοσίων λειτουργών να διαγκωνίζονται  για μία θέση στο προσκήνιο αντλώντας κύρος από την πρότερη φήμη τους.

Χωρίς να αμφισβητούνται οι ικανότητες του ανδρός , τίθεται προς διερεύνηση η χρονική στιγμή των δηλώσεων αυτών καθώς διανύουμε περίοδο έντονων γεωπολιτικών και γεωοικονομικών ανταγωνισμών.

Στο βαθμό που οι δηλώσεις του Επιτίμου Α/ΓΕΣ εκφράζουν την βαθιά του ανησυχία για τα παίγνια ισχύος και το ισοζύγιο δυνάμεων με τον προαιώνιο εχθρό  της Χώρας μας είναι καλοδεχούμενες και πρέπει να αναλυθούν με ιδιαίτερη προσοχή.

Εφόσον , όμως, διατυπώθηκαν και υπό το πρίσμα μιας ΑΛΛΗΣ ιδιότητας, αυτής του «συμβούλου ασφαλείας της κοινοπραξίας ΤΑΡ στην Ελλάδα» τότε βρισκόμαστε μπροστά σε έναν γρίφο για δυνατούς λύτες.

Επισημαίνουμε ότι λαμβάνοντας  υπόψιν τις πληροφορίες που κυκλοφορούν σχετικά με την πρόσθετη δραστηριότητα του κ. Μανωλά από την « Συντονιστική Επιτροπή για την αλλαγή όδευσης του αγωγού TAP» απεστάλη σχετικό ερώτημα από την συντακτική ομάδα του  Via Diplomacy προς την Κοινοπραξία ΤΑΡ χωρίς όμως να έχει μέχρι αυτή τη στιγμή απαντηθεί.

Σε μια περίοδο που καταβάλλονται τεράστιες προσπάθειες για να MHN ΚΙΝΔΥΝΕΥΣΕΙ Η ΘΡΑΚΗ, παρουσιάζεται ως τετελεσμένο γεγονός η «προφητεία» της πολεμικής εμπλοκής ενώ ταυτοχρόνως τονίζεται «πως πρέπει να υιοθετήσουμε τη νοοτροπία του Ισραήλ αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως έθνος και ως κράτος και αν θέλουμε να μη χαθεί η Θράκη και η Κύπρος.»

Επιπροσθέτως δηλώσεις αυτού του ύφους διασπείρουν φόβο στις τοπικές κοινωνίες και δημιουργούν γενικότερο κλίμα ανασφάλειας στις περιοχές  από όπου θα διέλθουν οι 32.000 σωληνοαγωγοί που θα χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή του ΤΑP και ενισχύουν τις κατά τόπους αντιδραστικές φωνές που υποστηρίζουν ότι η  Ελλάδα ως διαμετακομίστρια χώρα και ως συμμετέχουσα με ελάχιστο ποσοστό στον αγωγό TAP ουδόλως καθίσταται ενεργειακός παίκτης οποιασδήποτε βαθμίδας και βέβαια τα οικονομικά οφέλη από αυτή την σύμπραξη είναι από αδιευκρίνιστα έως πολύ ολίγα σε βάθος δεκαετιών..

Επίσης ανάλογες δηλώσεις  ενισχύουν εκείνες τις ακραίες φωνές που υποστηρίζουν  ότι  η Ελλάδα σταδιακά καθίσταται ενεργειακός όμηρος της Τουρκίας στον τομέα του φυσικού αερίου, αφού αυτοί που έχουν τα νομικά και πολιτικά δικαιώματα στον TANAP που τροφοδοτεί τον TAP και που είναι οι βασικοί μέτοχοι Αζέροι και Τούρκοι, θα μπορούν όποτε θέλουν να περιορίζουν την παροχή προς την Ελλάδα με διάφορα προσχήματα, χωρίς αυτό αναγκαστικά να συνδυάζεται με την παροχή στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Ως μία παράλληλη συναφής εξέλιξη πρέπει να θεωρηθεί η  εκλογή του κ. Ντόναλντ Τράμπ στην προεδρία των ΗΠΑ , το επιτελείο του οποίου παρακολουθεί με αμείωτο ενδιαφέρον τις εξελίξεις γύρω από την  ενεργειακή ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο με ιδιαίτερη έμφαση στην περιοχή μας όπως αυτή εντοπίζεται  μέσω του αγωγού ΤΑΡ και των επενδύσεων στους σταθμούς φυσικού αερίου.

Σε αυτόν τον σχεδιασμό,  η Ελλάδα θα είναι τοποθετημένη για να γίνει ο βασικός αγωγός μεταφοράς στην Ιταλία, στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη υγροποιημένου φυσικού αερίου από τις ΗΠΑ, την Ανατολική Μεσόγειο και τα κοιτάσματα αερίου της Κασπίας, ώστε να διαφοροποιηθούν τόσο οι οδοί όσο και οι προμηθευτές ενέργειας στην Ευρώπη.

Καθώς έχει ήδη δημιουργηθεί  ένα μοντέλο επιτυχημένης περιφερειακής συνεργασίας, με μία δομή όπου φιλοδυτικές δημοκρατίες συνεργάζονται για να προωθήσουν την ασφάλεια, τη σταθερότητα και την τελική αξιοποίηση των ενεργειακών κοιτασμάτων στην παγκόσμια αγορά (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ) «το πιο επείγον ζήτημα για τις ΗΠΑ είναι να εξασφαλίσουν ότι αυτοί οι σύμμαχοι της Αμερικής θα συνεχίσουν να συνεργάζονται και να ενσωματώνουν και άλλες φιλοδυτικές χώρες, κυρίως την Αίγυπτο και την Ιορδανία, ώστε να συνεχίσουν να περιορίζουν και να αντιμάχονται την επέκταση του ριζοσπαστικού τζιχαντισμού» σύμφωνα με εκτιμήσεις συνεργατών του νέου Προέδρου των ΗΠΑ.

Σε περίοδο γενικότερων ανακατατάξεων και μιας εκ νέου «χαρτογράφησης» όπου τα «εύπλαστα και μαλακά σύνορα» θα επαναπροσδιορίσουν τις σχέσεις των κρατών μεταξύ τους αλλά και θα αναδείξουν «νέους» παίκτες στη διεθνή σκακιέρα η  Ελλάδα προφανέστατα θα πρέπει να αντιταχθεί σε οτιδήποτε αναδεικνύει την Τουρκία ως περιφερειακή δύναμη στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και ι σαφέστατα θα πρέπει να εξουδετερώσει στο πλαίσιο του εφικτού τα σχέδια της Άγκυρας να καταστεί ενεργειακός διάδρομος προς την Ευρώπη. Στους άμεσους στόχους  της Χώρας θα πρέπει να είναι και η εξουδετέρωση όλων εκείνων που απεργάζονται σχέδια σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας κι εθνικής κυριαρχίας.

Τα επιτραπέζια παιχνίδια στρατηγικής και οι εξασφαλισμένες νίκες με « οπλισμένους χάρτες» συνιστούν καλές πρακτικές την περίοδο της ενεργού δράσης των «σιωπηλών στρατηγών» οι οποίοι εν αποστρατεία μετατρέπονται σε «λαλίστατους στρατηλάτες» και γυρολόγους των μέσων ενημέρωσης.

Αντιθέτως, σε συνθήκες πραγματικού χρόνου θα πρέπει να αποτελεί άμεση προτεραιότητα η δημιουργία  ενός «μηχανισμού αποτροπής» ο οποίος θα αποσκοπεί όχι μόνον στην εξουδετέρωση μιας γενικευμένης σύρραξης αλλά και στην αποφυγή εκπλήρωσης μικρών ή μεσαίων πολιτικών στόχων της Τουρκίας τους οποίους οι ηγέτες της αντίπαλης χώρας επιδιώκουν να εκπληρώσουν με απειλές ή ενέργειες «χαμηλής έντασης».

Κι ας μην ξεχνάμε ότι πέρα από την χρήση ξενόγλωσσων όρων στρατηγικής σκέψης υπάρχει η  περηφάνια του Ελληνικού λαού ,που στο διάβα της ιστορίας του αν και σε πολλές ιστορικές στιγμές ήταν  σε  δυσχερή θέση δεν ενέδωσε  και δημιούργησε εποποιίες.