Τα προγράμματα εκσυγχρονισμού της τουρκικής Αεροπορίας στους τομείς του Η/Π και των UAV – Μέρος ΙΙΙ

Στο τρίτο μέρος της ανάλυσης των σχεδίων της τουρκικής Αεροπορίας για την τρέχουσα και επόμενη δεκαετία θα παρουσιαστούν οι εξελίξεις στους τομείς του ηλεκτρονικού πολέμου των UAV των μεταγωγικών και εκπαιδευτικών αεροσκαφών.

O ηλεκτρονικός πόλεμος αποτέλεσε και αποτελεί έναν από τους τομείς που η τουρκική Αεροπορία έχει δαπανήσει τεράστια ποσά και επιδιώκει να αποκτήσει σημαντικό τεχνολογικό και επιχειρησιακό πλεονέκτημα έναντι της Ελλάδας.

Αναλυτικότερα σύμφωνα με την ιστοσελίδα e-amyna σήμερα η τουρκική Αεροπορία διαθέτει 3 αεροσκάφη CN.235M-100 ESM/ELINT εξοπλισμένα με το εγχώρια ανεπτυγμένο σύστημα MILSIS-2U.

Τα αεροσκάφη αυτά ανήκουν στην 7η Μοίρα Ηλεκτρονικού Πολέμου, η οποία απορροφήθηκε από την Διοίκηση Ηλεκτρονικών Συστημάτων (GES) του Γενικού Επιτελείου η οποία από τα τέλη του 2011 έχει μετονομαστεί σε Διεύθυνση Ηλεκτρονικής και Τεχνικής Πληροφόρησης (ETIB) και έχει περάσει υπό τον επιχειρησιακό έλεγχο της ΜΙΤ.

Εκτός από τα παραπάνω αεροσκάφη η τουρκική Αεροπορία χρησιμοποιεί ένα τροποποιημένο C-160D(T) το οποίο φέρει το σύστημα MILKAR-2U (γνωστό και ως JAMINT-2U) της Aselsan.

Το σύστημα αυτό σύμφωνα με το e-amyna αναπτύχθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’90 και αναφέρεται ως ειδικό σύστημα για αποστολές COMINT και COMJAM, αλλά λέγεται πως έχει και περιορισμένες δυνατότητες εναντίον ραντάρ.

Τα παραπάνω τέσσερα αεροσκάφη, πρόκειται μέσα στα επόμενα χρόνια να ενισχυθούν με 4+4 νέα αεροσκάφη πολιτικής όμως διαμόρφωσης, τα οποία θα εξοπλιστούν με τα ανάλογα συστήματα παρεμβολών.

Το πρόγραμμα ονομάζεται “Golge,” και περιλαμβάνει την αγορά 6-8 συνολικά αεροσκαφών σε δύο φάσεις.

Η πρώτη φάση περιλαμβάνει την αγορά 2-4 επιβατικών αεροσκαφών συνολικής αξίας 200 εκατ. δολαρίων και την ολοκλήρωση σε αυτά αλλοδαπών συστημάτων παρεμβολών.

Η δεύτερη φάση περιλαμβάνει την εγκατάσταση σε 4 νέα αεροσκάφη του συστήματος παρεμβολών που αναπτύσσει η Aselsan.

Το πρόγραμμα “Golge,” ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και περιελάμβανε την αγορά 4+4 αεροσκαφών και 10 σταθμούς εδάφους, αποστολή των οποίων θα ήταν η παρεμβολή των ραντάρ και των τηλεπικοινωνιών του αντιπάλου.

Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 το πρόγραμμα διαχωρίστηκε σε δύο επιμέρους προγράμματα.

Το πρώτο που αφορούσε την απόκτηση δυνατοτήτων παρεμβολών επί εναερίων μέσων και το δεύτερο που αφορούσε την αγορά συστημάτων παρεμβολών τοποθετημένα επί οχημάτων. Αρχικά το πρώτο πρόγραμμα ανατέθηκε το 2007 στην τουρκική εταιρεία Aselsan, η οποία έπρεπε να αναζητήσει συνεργάτες στο εξωτερικό.

Για την προμήθεια των αεροσκαφών ζητήθηκαν το 2008 προσφορές από τις εταιρείες Antonov, Bombardier, Boeing, Airbus, Cessna, Gulfstream και Embraer.

Το 2009 η τουρκική κυβέρνηση ζήτησε από την Aselsan να κατασκευάσει και να εγκαταστήσει σε ένα επιβατικό αεροσκάφος έναν εγχώριο σύστημα παρεμβολής. Τρία χρόνια αργότερα, το 2013, η τουρκική εταιρεία ζήτησε από κατασκευαστές αεροσκαφών να καταθέσουν για μια ακόμη φορά προσφορές για τέσσερα αεροσκάφη.

Αυτή τη φορά όμως η τουρκική εταιρεία ζητούσε από τους κατασκευαστές των αεροσκαφών να αναλάβουν με δική τους ευθύνη την εγκατάσταση και ολοκλήρωση του συστήματος παρεμβολών στο αεροσκάφος που θα επιλεγεί.

Σύμφωνα με τουρκικές πηγές αυτή την περίοδο η Aselsan διαπραγματεύεται με την εταιρεία Gulfstream για την εγκατάσταση και ολοκλήρωση του αλλοδαπού όπως διαφαίνεται συστήματος, ενώ παράλληλα μηχανικοί της αναπτύσσουν το εγχώριο σύστημα που θα τοποθετηθεί στα επόμενα 4 αεροσκάφη

Όσον αφορά το πρόγραμμα για τον χερσαίο παρεμβολέα αυτό ανατέθηκε στην Aselsan τον Ιούλιο του 2009 έναντι 71 εκατ. δολαρίων και βρίσκεται μέχρι σήμερα σε εξέλιξη, αν και εδώ και τρία χρόνια πριν παρουσιάστηκε το πρωτότυπο.

Το σύστημα περιγράφεται ως, “Επίγειο Σύστημα Ηλεκτρονικής Υποστήριξης- ESM/Σύστημα Ηλεκτρονικής Επίθεσης – ECM με συνδυασμένη ικανότητα ηλεκτρονικής υποστήριξης (ανίχνευση – ταξινόμηση/ταυτοποίηση – εντοπισμό εχθρικών μέσων και εξουδετέρωσης με ηλεκτρονικά πυρά).

Το σύστημα αποτελείται από τις μονάδες ESM και ECM καθώς και τη μονάδα Διοίκησης Ελέγχου και Επικοινωνιών (C3).

Το τουρκικό σύστημα είναι σχεδιασμένο για επιτήρηση και εντοπισμό στόχων σε ευρύ φάσμα συχνοτήτων από τα UHF μέχρι τα 18GHz, με δέκτες υψηλής ευαισθησίας και υψηλής διακριτικής ικανότητας εντοπισμού.

Το περιγραφόμενο φάσμα συχνοτήτων καθιστούν το σύστημα κατάλληλο για την ανίχνευση την ταυτοποίηση και εν συνεχεία παρεμβολή όλων των τύπων ραντάρ εγκαίρου προειδοποιήσεως, ναυτικής επιτήρησης αλλά και των ραντάρ των αεροσκαφών σε διαμόρφωση αέρος εδάφους ή των ραντάρ συνθετικού διαφράγματος που χρησιμοποιούνται για αναγνώριση.

Σύμφωνα με τουρκικές πηγές το εν λόγω σύστημα θα μπορεί να παρεμβάλει υπό προϋποθέσεις ακόμη και ιπτάμενα ραντάρ.

Εκτός από τα παραπάνω συστήματα,, η Aselsan έχει αναλάβει να αναπτύξει το νέο “Σύστημα Ηλεκτρονικού Πολέμου” που θα εγκατασταθεί στα F-16C/D της τουρκικής Αεροπορίας σε ένα μελλοντικό πρόγραμμα εκσυγχρονισμού, καθώς και στο νέο υπό σχεδίαση μαχητικό του προγράμματος TF-X.

Επιπλέον, η εταιρεία έχει αναλάβει να αναπτύξει τον νέο αισθητήρα προειδοποίησης πυραύλων για τα F-16, ενώ σε συνεργασία με το κρατικό ερευνητικό ίδρυμα TUBITAK, αναπτύσσει δύο συστήματα, τα έξυπνα δολώματα τα οποία θα μπορούν να τοποθετηθούν στα μαχητικά για την αντιμετώπιση πυραύλων αέρος-αέρος και αντιαεροπορικούς πυραύλους και τον “Εθνικό Παρεμβολέα”, ο οποίος θα είναι διαθέσιμος το 2019.

Όσον αφορά το άμεσο μέλλον η τουρκική Αεροπορία παρέλαβε το σύνολο των εσωτερικά τοποθετημένων παρεμβολέων AN/ALQ-211(V)4, για τα F-16C/D Block50Adv. ενώ οι παραδόσεις του εσωτερικά τοποθετημένου συστήματος προειδοποίησης εκπομπών ραντάρ και παρεμβολών AN/ALQ-178 SPEWS-II συνεχίζονται.

Τον περασμένο δε χρόνο παραγγέλθηκαν και τα 21 ατρακτίδια παρεμβολών AN/ALQ-211(V)9 που θα εξοπλίσουν τα διθέσια F-16D Block40/50.

Ένας ακόμη τομέας που η τουρκική Αεροπορία δίνει ιδιαίτερη σημασία είναι τα UAV. Σύμφωνα με τον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό της Αεροπορία τα πρώτα 10 UAV MALE ΑΝΚΑ-S που έχουν παραγγελθεί θα παραδοθούν το 2017 με τις παραδόσεις να ολοκληρώνονται το 2018.

Αυτή την περίοδο η Αεροπορία δοκιμάζει και αξιολογεί τα δύο εναπομείναντα ΑΝΚΑ-Α που διαθέτει στην βάση του Sivrihisar.

Παράλληλα με την παραγωγή του ΑΝΚΑ η κρατική εταιρεία αεροδιαστημικής ΤΑΙ εξελίσσει για την τουρκική αεροπορία το νέο ΑΝΚΑ-TP, το οποίο θα μπορεί να ίπταται σε μεγάλο ύψος και για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ η εμβέλεια του θα είναι αρκετές χιλιάδες χιλιόμετρα. Το στρατηγικό τουρκικό UAV βρίσκεται αυτή την περίοδο σε φάση ανάπτυξης και ένα μοντέλο του δοκιμάζεται στην αεροδυναμική σήραγγα.

Επιπλέον του στρατηγικού αεροχήματος η ΤΑΙ αναπτύσσει και τον αντικαταστάτη του αεροχήματος καταστολής συστημάτων ραντάρ αεράμυνας Harpy.

Τέλος εξίσου σημαντικές εξελίξεις αναμένονται και στον τομέα των μεταγωγικών αεροσκαφών όπου τα δύο πρώτα Α400Μ από τα 10 συνολικά συνολικά αεροσκάφη που έχουν παραγγελθεί, παραλήφθηκαν και ξεκίνησαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, ενώ το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού Erciyes των μεταγωγικών C-130E/B έχει αποδώσει μέχρι σήμερα δύο αεροσκάφη.

Συνολικά 13 C-130E και 6 C-130B θα εκσυγχρονιστούν τα επόμενα χρόνια στο πλαίσιο του προγράμματος Erciyes.

Πάντως δύο από τα 13 C-130Τ Erciyes, όπως θα ονομάζονται τα αεροσκάφη μετά το πέρας του εκσυγχρονισμού τους, θα μετατραπούν σε ιπτάμενα πυροβολεία εξοπλισμένα με πυροβόλα των 25-30 χλστ και 40 χλτ καθώς και με πυραύλους αέρος εδάφους. Τα αεροσκάφη θα διαθέτουν σύστημα AselFLIR-300T, σύστημα ζεύξης Link-16 και θα χρησιμοποιούνται σε αποστολές υποστήριξης ειδικών δυνάμεων στα βουνά του Κουρδιστάν κατα των μαχητών του PKK.

Στον τομέα της εκπαίδευσης η χαμηλή διαθεσιμότητα του κορεατικού εκπαιδευτικού ΚΤ-1Τ ανάγκασε την ηγεσία της τουρκικής Αεροπορίας να προχωρήσει στην παραγγελία 15 εγχώριας σχεδίασης και κατασκευής εκπαιδευτικών αεροσκαφών Hurkus-B τα οποία θα έχουν παραδοθεί μέχρι τα τέλη του 2017.

Επιπλέον συνεχίζεται ο εκσυγχρονισμός των 55 αεριωθούμενων αεροσκαφών Τ-38 στο επίπεδο Τ-38Μ για την προωθημένη εκπαίδευση των νέων πιλότων.