Τα «μαλακά σύνορα» επιβάλλουν μια νέα (θρησκευτική) ηγεσία στη Θράκη;

Αξιοποιώντας την βαλκανική μας εμπειρία και παρακολουθώντας εκ του σύνεγγυς τις εξελίξεις σε (υπερ) τοπικό επίπεδο ως μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής, είχαμε επισημάνει σε ανύποπτο χρόνο ότι έχει έρθει η ώρα της ευθύνης για όλους όσοι εμπλέκονται στη νευραλγική περιοχή της Θράκης με οποιαδήποτε ιδιότητα προκειμένου να «ξεκαθαρισθεί» για το ποια τελικά είναι η (επιθυμητή) ηγεσία της θρησκευτικής μειονότητας στη Θράκη.

Λίγο νωρίτερα είχαμε επισημάνει και την αναγκαιότητα που προκύπτει για την ίδια τη μειονότητα να αναζητήσει και να αναδείξει μία νέα ηγεσία που θα την εκπροσωπήσει στο νέο μεταβαλλόμενο εθνικό και διεθνές περιβάλλον και που θα είναι σε θέση να συζητά και να διαμορφώνει πολιτικές με γνώμονα τα διεθνή και ευρωπαικά κεκτημένα.

Αυτό που αντιλαμβάνεται και αποδέχεται ο Μουσουλμάνος της Θράκης ως επιτεύγματα μιας ευρωπαϊκής μειονοτικής πολιτικής δεν μπορεί να τα κεφαλαιοποιήσει η πολιτική ηγεσία λόγω απουσίας κεντρικού προγραμματισμού και αδυναμίας της να περιορίσει τη δράση της τουρκικής προπαγάνδας.

Η απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε αντικατάσταση των μουφτήδων στους νόμους Ξάνθης και Ροδόπης προκάλεσε μια σειρά σεναρίων που διακινούνται μάλλον  από εκείνους που έχουν λόγο να συντηρούνται συσχετισμοί και δεσμοί με κάποιες «παρα»δομές που ενίοτε χρησιμοποιούνται και για ψηφοθηρικούς λόγους, ενώ αποσιωπάται ο επερχόμενος μετασχηματισμός που επιβάλλουν τα μαλακά σύνορα και οι ευρύτερες γεωπολιτικές και γεωοικονομικές εξελίξεις.

Σύμφωνα με πληροφορίες, την  υπόθεση χειρίζεται ο ίδιος ο Πρωθυπουργός με τους στενούς συνεργάτες του και σε συνεννόηση με γνώστες των συνθηκών που επικρατούν στηΘράκη, ενώ αποτελούσε κι ένα από τα θέματα της «πρωθυπουργικής ατζέντας» κατά την πρόσφατη (ξαφνική) δεύτερη , κατά σειρά , επίσκεψή του στην Αλεξανδρούπολη.

Σε κάθε περίπτωση, οι αλλαγές έχουν δρομολογηθεί για τη Μουφτεία της Ξάνθης ενώ πριν λίγες μέρες, με απόφαση της οικείας αποκεντρωμένης διοίκησης, αντικαταστάθηκε και ο τοποτηρητής της Μουφτείας Διδυμοτείχου από τον ιερωμένο Οσμάν Χαμζά.

Σκεπτικισμός υπάρχει  για την περίπτωση του Μουφτή Κομοτηνής Μέτζο Τζεμαλή, που είναι μεγαλύτερος σε ηλικία και χαίρει μεγαλύτερου σεβασμού από όλους τους κύκλους, ενώ επιτελεί με τους συνεργάτες του έργο αθόρυβο δημιουργώντας αναχώματα στον τουρκικό εθνικιστικό παράγοντα. Η αντικατάστασή του ενδεχομένως θα σχετίζεται με τις αντικειμενικές δυσκολίες της ηλικίας του παρά με το προσφερόμενο έργο του.

Θα ήταν λάθος, όμως, οι όποιες αλλαγές στη νόμιμη θρησκευτική ηγεσία της περιοχής να γίνουν κάτω από την πίεση διπλωματικών και πολιτικών συναλλαγών ή τοπικών ψηφοθηρικών πρακτικών όπως έχουμε συνηθίσει τόσα χρόνια.  Ας μην ξεχνούμε ότι ο Μουφτής ως θρησκευτικός αρχηγός καλείται να αντιμετωπίσει τον έντονο εθνικιστικό λόγο που αναπτύσσουν με τη δράση τους οι «ψευτομουφτήδες» των οποίων η πολιτική εμπλοκή με εξωχώρια κέντρα είναι δεδομένη και εξακριβωμένη.

Το σίγουρο είναι ότι σε περιόδους ιστορικών μετασχηματισμών η δημιουργία παράλληλων δομών (θρησκευτικών, εκπαιδευτικών, οικονομικών κοκ)  όσο κι αν ελέγχονται στενά από τις κρατικές δομές που επαγρυπνούν μπορεί να πυροδοτήσει ανεπιθύμητες εξελίξεις όπως αυτές στη Γλαύκη ενώ τα κράτη που μπορούν να βρεθούν με “πορώδη” ή “μαλακά” σύνορα μπορούν να μετατραπούν σε πεδίο δράσης  ανεξέλεγκτων κατά τόπους  δυνάμεων όπου απαιτείται η κινητοποίηση δυνάμεων επιβολής και καταστολής πιθανών εξεγέρσεων.