Ο φόβος του Ρωσικού Στρατού στρέφει τη Γερμανία στην ανάπτυξη νέου άρματος μάχης

Το πρώτο δείγμα της βαθύτατης ανησυχίας που έχει κυριεύσει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις λόγω της ουκρανικής κρίσης και την προσάρτησης της Κριμαίας από την Ρωσία αποτελεί η απόφαση της γερμανικής Βουλής για την χρηματοδότηση του προγράμματος ανάπτυξης του νέου γερμανικού άρματος μάχης. Για πάνω από 20 χρόνια οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θεωρούσαν ότι δεν υπάρχει κάποια σοβαρή χερσαία απειλή από την αποδυναμωμένη στρατιωτικά Ρωσία.

Οι σιδηρόφρακτες Τεθωρακισμένες και Μηχανοκίνητες Μεραρχίες της ΕΕΣΔ στην Ανατολική Γερμανία με τα 4.200 άρματα μάχης 8.200 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς και μάχης, τα 3.780 συστήματα πυροβολικού και πολλαπλών εκτοξευτών ρουκετών έπαυσαν να αποτελούν απειλή για την Δυτική Γερμανία μετά το 1994 όταν και ο τελευταίος Ρώσος στρατιώτης αποσύρθηκε από το έδαφος της ενιαίας πλέον Γερμανίας. Οι 11 Σοβιετικές και αργότερα ρωσικές Μεραρχίες Τεθωρακισμένων και οι 10 Μηχανοκίνητες αποτελούσαν την μεγαλύτερη απειλή για την τότε Δυτική Γερμανία, η οποία διατηρούσε 6 Τεθωρακισμένες Μεραρχίες, 4 Μηχανοκίνητες Μεραρχίες και 6 Τεθωρακισμένες Ταξιαρχίες.

Για δεκαετίες από το 1945 μέχρι και το 1991 οι Γερμανοί ανησυχούσαν για τα χιλιάδες σοβιετικά και ανατολικογερμανικά άρματα μάχης που θα ξεχύνονταν στις γερμανικές πεδιάδες με κατεύθυνση την Βόρεια θάλασσα και στο Στενό της Μάγχης, αφού στην πραγματικότητα με εξαίρεση τα βουνά της Ροδόπης το ΝΑΤΟ και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας μοιράζονταν μόνο τα κοινά σύνορα της Ανατολικής με την Δυτική Γερμανία.

Η κατάρρευση της ΕΣΣΔ και η αποδυναμωμένη οικονομικά και στρατιωτικά Ρωσία δεν αποτελούσε απειλή για τις ευρωπαϊκές χώρες μέχρι και το 2014 όταν οι δυτικές κυβερνήσεις κατάλαβαν ότι οι Ρώσοι είχαν καλύψει ένα σημαντικό μέρος του κενού που είχε δημιουργηθεί από την υποχρηματοδότηση και αποδιοργάνωση των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Το μακροπρόθεσμο εξοπλιστικό πρόγραμμα των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων που αρχίζει να αποδίδει καρπούς αποτέλεσε την πρώτη προειδοποίηση ότι κάτι αλλάζει στην ισορροπία δυνάμεων της Ευρώπης. Ο πόλεμος στην Γεωργία, η αναίμακτη κατάληψη της Κριμαίας και ο πόλεμος στην ανατολική Ουκρανία μεταξύ των Ρωσόφωνων αυτονομιστών και της ουκρανικής κυβέρνησης αποτέλεσε το δεύτερο στοιχείο των αλλαγών που υλοποιούνται στη Ρωσία με την ηγεσία της να μην φοβάται πλέον να χρησιμοποιήσει την στρατιωτική ισχύ για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της και διεκδίκηση των συμφερόντων της στην Ευρασία.

Όπως διέγνωσε ο Αμερικανός πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα από τις συνομιλίες που είχε με τον Πούτιν, ο Ρώσος πρόεδρος θεωρεί ότι η διάλυση της ΕΣΣΔ αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα στρατηγικά λάθη στην σύγχρονη ιστορία και οι κινήσεις του στον Καύκασο και την Ουκρανία αποδεικνύουν ότι επιδιώκει την μερική διόρθωση αυτού του λάθους αξιοποιώντας τους συμπαγής ρωσικούς πληθυσμούς που κατοικούν στις περιοχές αυτές. Συνολικά 20 εκατ. Ρώσοι ζούν εκτός της Ρωσίας εκ των οποίων 8,5 εκατ. στην Ουκρανία, 400.000 στη Μολδαβία και 1,1 εκατ. στις τρείς Βαλτικές χώρες οι οποίες είναι μέλη του ΝΑΤΟ 9600.000 στην Λετονία, 350.000 στην Εσθονία και 200.000 στην Λιθουανία).

Η σημερινή δε υπογραφή από τον Πούτιν του νέου στρατηγικού δόγματος της Ρωσίας σύμφωνα με το οποίο οι κυριότεροι εξωτερικοί κίνδυνοι για τη χώρα είναι η επέκταση των στρατιωτικών δυνατοτήτων του ΝΑΤΟ η αποσταθεροποίηση σε διάφορες περιοχές και οι τρομοκρατικές ενέργειες διαλύει ακόμη και τις τελευταίες αμφιβολίες για το ποιές είναι οι νέες επιδιώξεις της Μόσχας.

Υπό αυτές τις εξελίξεις η επανεξέταση της δομή των στρατιωτικών δυνάμεων της Γερμανίας αποτελεί πλέον μονόδρομο διότι για 20 περίπου χρόνια το Βερολίνο μείωνε σταδιακά την ισχύ και το μέγεθος των χερσαίων δυνάμεων του, αφού οι κίνδυνοι την περίοδο 1991-2014 ήταν κυρίως οι ασύμμετρες απειλές της διεθνούς τρομοκρατίες και η πραγματοποίηση ειρηνευτικών αποστολών μετά την αλλαγή του γερμανικού Συντάγματος για την εμπλοκή της χώρας σε στρατιωτικές αποστολές στο εξωτερικό πέρα από τα όρια του ΝΑΤΟ.

Ουσιαστικά μέσα σε 20 χρόνια ο Γερμανικός Στρατός απώλεσε συνειδητά τις πανίσχυρες τεθωρακισμένες μονάδες του και διέλυσε τους πανάκριβους και ισχυρούς τεθωρακισμένους και μηχανοκίνητους σχηματισμούς του αφού σύμφωνα με την άποψη των Επιτελών στην Ευρώπη δεν υπήρχε κάποια ισχυρή στρατιωτικά συμβατική δύναμη που να απειλεί τη Γερμανία και τα συμφέροντα της.

Αυτή την περίοδο ο Γερμανικός Στρατός διαθέτει 3 Τεθωρακισμένες Ταξιαρχίες, 2 Μηχανοκίνητες Ταξιαρχίες, 1 Ταξιαρχία Ορεινού Αγώνα, 2 Αερομεταφερόμενες Ταξιαρχίες και 1 Σύνταγμα Ειδικών Δυνάμεων. Ο εξοπλισμός των παραπάνω μονάδων περιλαμβάνει 135 άρματα μάχης Leopard 2A6, 70 Leopard 2A6M και 20 Leopard 2A7+.

Επιπλέον ο γερμανικός Στρατός διαθέτει μόλις 272 τροχοφόρα τεθωρακισμένα οχήματα GTK Boxer, 100 τεθωρακισμένα οχήματα μάχης Marder-1Α3/5 τα οποία θα αντικατασταθούν από 350 τεθωρακισμένα οχήματα μάχης Puma, 38 πολλαπλούς εκτοξευτές ρουκετών M270 MLRS, 154 αυτοκινούμενα πυροβόλα των 155/52 χλστ PzH-2000 και 94 αυτοκινούμενα δίδυμα πυροβόλα των 35 χλστ Flakpanzer Gepard.

Η ανάδειξη όμως του νέου ρωσικού Στρατού και της αποφασιστικότητας του Πούτιν να τον χρησιμοποιήσει θορύβησε τους Γερμανούς που αντιλήφτηκαν ότι τα 225 Leopard 2A6/A6M/A7+ δεν θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την στρατιωτική ισχύ των 13 Μηχανοκίνητων Ταξιαρχιών, 1 Μηχανοκίνητης Μεραρχίας, 1 Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας, 1 Τεθωρακισμένης Μεραρχίας, 1 Ταξιαρχία Πεζοναυτών και 1 Μηχανοκίνητο Σύνταγμα που διατηρεί η Ρωσία δυτικά των Ουραλίων σε μια περιφερειακή σύγκρουση.

Σύμφωνα με την απόφαση της Γερμανικής Βουλής το πρόγραμμα την ανάπτυξη του διαδόχου του Leopard 2A6 θα χρηματοδοτηθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό, ενώ στο σχετικό έγγραφο τονίζεται μετά από αρκετό χρονικό διάστημα η σημασία των τεθωρακισμένων μονάδων του Γερμανικού Στρατού.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Γερμανοί βλέπουν θετικά μια πιθανή γαλλογερμανική συνεργασία στο συγκεκριμένο πρόγραμμα αν και οι Γάλλοι επιθυμούν την ανάπτυξη ενός άρματος που θα μπορεί να αναπτυχθεί σε υπερπόντιες αποστολές.

Σε γενικές γραμμές η γερμανική κυβέρνηση φαίνεται να έχει αντιληφθεί ότι οι εποχές όπου οι απειλές προέρχονταν μόνο από την τρομοκρατία έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και προετοιμάζεται σταδιακά να αντιμετωπίσει συμβατικές απειλές προερχόμενες από τεθωρακισμένους σχηματισμούς. Η πρόσφατη ανάπτυξη των αμερικανικών αρμάτων μάχης Μ1Α2 Abrams από τη Γερμανία στις Βαλτικές χώρες υπό το πρίσμα της ρωσικής απειλής σηματοδοτεί το ξεκίνημα της νέας εποχής στην Ευρώπη