Stratfor: Τι σημαίνει η μη ανάληψη ευθύνης από τους τζιχαντιστές για την τραγωδία της EgyptAir

Με τις έρευνες πάνω στην τραγωδία της πτήσης 804 της EgyptAir να είναι σε εξέλιξη για να διαπιστωθούν τα αίτιά της, ερωτηματικά προκαλεί η σιγή που τηρούν οι τζιχαντιστικές οργανώσεις- που σε άλλες περιπτώσεις σπεύδουν να αναλάβουν την ευθύνη, είτε επειδή πρόκειται για ενέργειες που έχουν οργανωθεί από τις ίδιες, είτε επειδή θέλουν να «πάρουν τη δόξα».

Ακόμα και αν είναι πάντα πιθανό η συντριβή του αεροσκάφους να οφείλεται σε κάποιου είδους βλάβη, οι περισσότερες ενδείξεις δείχνουν προς την κατεύθυνση της τρομοκρατικής ενέργειας. Οι πιο γνωστές τζιχαντιστκές οργανώσεις, το ISIS και η Αλ Κάιντα, έχουν ιδιαίτερα εξελιγμένες δυνατότητες όσον αφορά στον τομέα των δημοσίων σχέσεων και της προπαγάνδας, τις οποίες και αξιοποιούν προκειμένου να αναλαμβάνουν γρήγορα ευθύνη για τις επιθέσεις: Σημειώνεται ότι στην καταστροφή του ρωσικού αεροσκάφους στο Σινά, το ISIS είχε αναλάβει ευθύνη την ίδια ημέρα, ενώ ταχύτατη ήταν η ανάληψη και για τις Βρυξέλλες, τη Τζακάρτα και το Παρίσι- ενώ αντίστοιχα γρήγορη είναι και η αλ Κάιντα. Ωστόσο πρέπει να αναφερθεί ότι στην επίθεση στο Σαν Μπερναρντίνο στις ΗΠΑ, οι δράστες της οποίας δήλωσαν πίστη στο ISIS, η οργάνωση χρειάστηκε τρεις μέρες για να κινητοποιηθεί και να επιδοκιμάσει, καθώς επρόκειτο για «εγχώριους» τρομοκράτες που δρούσαν στο όνομά της.

Όπως αναφέρεται σε ανάλυση της Stratfor, αν το ISIS, η Αλ Κάιντα ή κάποια άλλη οργάνωση ήταν πίσω από την επίθεση, μέχρι τώρα θα περίμενε κανείς να είχαμε δει ανάληψη ευθύνης. Η έλλειψή της ωστόσο δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποκλείεται η τρομοκρατία: Το βασικό πλεονέκτημα της προπαγάνδας/ διαδικτυακής εκστρατείας τους δεν είναι ότι παρέχουν λεπτομερείς οδηγίες για το πώς και πού πρέπει να γίνει επίθεση, αλλά ότι εμπνέουν/ ριζοσπαστικοποιούν άτομα σε άλλες χώρες ώστε να ενεργήσουν μόνα τους. Εάν επρόκειτο για μια επίθεση η οποία είχε πραγματοποιηθεί από έναν ανεξάρτητο πυρήνα στη Γαλλία, την Τυνησία ή την Ερυθραία (από όπου είχε περάσει το αεροπλάνο τις 24 ώρες πριν το συμβάν), τότε οι ηγέτες τζιχαντιστικών οργανώσεων και οι κλάδοι προπαγάνδας τους θα προσπαθούσαν και αυτοί να μάθουν τι ακριβώς συνέβη- και θα χρειάζονταν μάλλον μερικές ημέρες για να βγει κάποιος και να αναλάβει την ευθύνη/ «δόξα», ως η οργάνωση που ενέπνευσε τους δράστες.

Όπως αναφέρεται στην ανάλυση, υπάρχει και μια πιο σκοτεινή, αλλά λιγότερο πιθανή εξήγηση: Μια τρομοκρατική οργάνωση να έχει βρει έναν νέο τρόπο να χτυπά αεροσκάφη και να αποκρύπτει την εμπλοκή της για να το ξανακάνει κάπου αλλού. Όσο περίεργο και να φαίνεται κάτι τέτοιο, έχει ξανασυμβεί, το 1995 (Bojinka) και το 1994, στην επίθεση στην Πτήση 434 των Philippines Airlines.

Αν και οι αρχές ασφαλείας είχαν σε γενικές γραμμές αντιδράσει γρήγορα στις απειλές των βομβών σε παπούτσια (2001) και σε εσώρουχα (2009), εάν αυτές οι μέθοδοι είχαν λειτουργήσει όπως αναμενόταν από τους δημιουργούς τους και είχαν προκαλέσει την καταστροφή αεροσκαφών, ειδικά πάνω από τη θάλασσα, θα ήταν πολύ δύσκολο να βρεθεί το αίτιο της καταστροφής- δίνοντας μεγάλο «παράθυρο» στους τρομοκράτες για να χρησιμοποιήσουν τις μεθόδους αυτές ξανά. «Στη χειρότερη περίπτωση, έχουμε έναν ικανό κατασκευαστή βομβών, που ξέρει πώς να περάσει μια βόμβα σε ένα αεροπλάνο, και οι αρχές δεν έχουν ιδέα τι μέθοδο χρησιμοποιεί» αναφέρεται στην ανάλυση.

Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός πως ό,τι έγινε, έγινε πάνω από τη θάλασσα, δυσκολεύει πάρα πολύ τις έρευνες – υπενθυμίζεται το μεγάλο ερωτηματικό της πτήσης ΜΗ370 (Malaysia Airlines), καθώς και η περίπτωση της Πτήσης 447 της Air France.

Όπως αναφέρεται στην ανάλυση, είναι πιθανότερο να προκύψουν στοιχεία από τις «χερσαίες» έρευνες- δηλαδή τις έρευνες πάνω στο πλήρωμα, στους τεχνικούς εδάφους και τους επιβάτες, καθώς και την ανάλυση των δορυφορικών φωτογραφιών. Το όλο εγχείρημα καθίσταται ακόμα πιο δύσκολο από το γεγονός ότι απαιτείται συνεργασία μεταξύ Αιγύπτου, Ελλάδας, Γαλλίας και άλλων χωρών που εμπλέκονται στην όλη έρευνα.

«Η απουσία ανάληψης ευθύνης μπορεί να μειώνει τους φόβους περί τρομοκρατικής επίθεσης, αλλά στο χειρότερο δυνατό σενάριο μπορεί να αποτελεί ένδειξη ότι θα ακολουθήσουν περισσότερες επιθέσεις» καταλήγει η ανάλυση.

www.huffingtonpost.gr