Στην Ουκρανία κρίνονται οι θεμελιώδεις αρχές των Ηνωμένων Εθνών και η συνέχεια τους

 Η Ρωσία είναι αυτή που ενθάρρυνε τις διαδικασίες απόσχισης στην Μολδαβία ενώ 2008 εισέβαλε στη Γεωργία, καταλαμβάνοντας το 20% της επικράτειας. Το 2014, η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία και κατέλαβε την Κριμαία. Επίσης η Μόσχα με πολέμους που δημιούργησε σε άλλες χώρες , όπως στην Αρμενία, την Γεωργία και την Μολδαβία, και πολιτικές κρίσεις σε άλλες ΄όπως το Κιργιστάν, το Καζακστάν και τη Λευκορωσία, έχει εγκαταστήσει στρατιωτικές βάσεις,

Η Μόσχα επιδίωξε τα τελευταία χρόνια να χρησιμοποιήσει την τοπική αναταραχή για να ενισχύσει την επιρροή της σε ολόκληρο τον πρώην σοβιετικό χώρο. Θα λέγαμε πως η Ρωσία λειτουργεί ήδη σαν να μην υπάρχει διεθνής τάξη ή Ηνωμένα Έθνη, αγνοώντας τις Συμβάσεις της Γενεύης, τον Χάρτη του ΟΗΕ, τις Συμφωνίες του Ελσίνκι ή οποιαδήποτε από τις περιφερειακές συμφωνίες που έχει υπογράψει η Μόσχα. Αν η Δύση υποχωρήσει σήμερα στην Ουκρανία θα είναι μια ήττα για την Διεθνή Νομιμότητα, με τον Πούτιν να μην σταματά και ο επόμενος στόχος θα είναι οι Δημοκρατίες της Βαλτικής.

Το ΝΑΤΟ ιδρύθηκε υπό την ομπρέλα του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, και σε πολλές περιπτώσεις η Συμμαχία λειτούργησε ως εγγύηση της νομιμότητας. Αν η Δύση και οι Οργανισμοί της αποτύχουν να σταματήσουν την Ρωσική επέκταση, αυτό θα έχει αντίκτυπο σε όλο τον κόσμο, δημιουργώντας νέες σφαίρες επιρροής. Από την Βόρεια Κορέα, και την Κίνα, μέχρι το Ιράν και την Τουρκία, θα δούμε τις παραπάνω χώρες να λειτουργούν εκτός νομιμότητας έναντι των άλλων Εθνών.

Εξάλλου η Τουρκία έχει ήδη ακολουθήσει τον δρόμο της Μόσχας. Ήταν η πρώτη χώρα που καταπάτησε την Συνθήκη της Λωζάνης εισβάλοντας στην Κύπρο, την Βόρεια Συρία και το Ιράκ, δεν αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, ενώ διαχειρίζεται ένα αριθμό τζιχαντιστών για να τους χρησιμοποιεί σε διάφορα μέτωπα ως μισθοφόρους.

Αλλά και η Κίνα θα εκμεταλλευτεί και θα ενισχύσει την καταπάτηση της Διεθνούς Νομιμότητας οδηγώντας τον κόσμο σε ένα σενάριο τρόμου. Δημιουργώντας ένα δεύτερο μέτωπο στην Σινική Θάλασσα και την Ταϊβάν με παράλληλη κρίση στην Ουκρανία, θα ανάγκαζε τις δυνάμεις των ΗΠΑ και των συμμάχων να τις διασπείρουν καταναλώνοντας τεράστιους πόρους.

Η Δύση και οι οργανισμοί της δεν έχουν άλλη επιλογή από το να πιέσουν τον Ρώσο Πρόεδρο και την Ρωσία συσσωρεύοντας περισσότερες δυνάμεις στην Ανατολική Ευρώπη, την Βαλτική και την Βόρεια Θάλασσα, και να προετοιμάσουν αυτές τις κυρώσεις που θα τρομοκρατήσουν την Μόσχα.

Σε εκείνο το σημείο έρχεται η λεπτή ισορροπία κατά την οποία το πλεονέκτημα που έχει η Μόσχα, η οικονομία του αερίου, πετρελαίου και άνθρακα. Οι εξαγωγές υψηλής τεχνολογίας της Ευρώπης και των ΗΠΑ στη Ρωσία θα απαγορευθούν, οι οικονομικές συναλλαγές των ΗΠΑ και της Ευρώπης με τη Ρωσία θα περιοριστούν, και οι Ευρωπαίοι θα δούνε την Ρωσία να απαντά με μειώσεις εξαγωγών ενέργειας προς την Ευρώπη. Και για να μην υποστεί τέτοιο πλήγμα που θα την αναγκάσει να προβεί σε ένα σενάριο τρόμου, ενός ολοκληρωτικού πολέμου σε όλα της τα σύνορα με την Ευρώπη.  Η Ρωσία έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι είναι έτοιμη να υποφέρει μεγάλο πόνο για να υπερασπιστεί τα ζωτικά της συμφέροντα.