Στην Ουκρανία κρίνεται ο διάδοχος του Πούτιν και η ασφάλεια του ίδιου μέσα στο νέο σκληρό καθεστώς

Σύμφωνα με όσα γίνονται γνωστά, ο Βλαντιμίρ Πούτιν εισέβαλλε στην Ουκρανία για μια σειρά από λόγους οι οποίοι απομυθοποιούνται όσο περνούν οι μέρες. Στην αρχή η αφορμή ήταν η γενοκτονία στο Ντονμπάς, όμως κα΄θε μέρα που περ΄να, η Ρωσία διαπράττει την μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμού μετά τον Β.Π.Π, ενώ εκτελεί χιλιάδες αμάχους που θα περάσουν σε αριθμό αυτόν της γενοκτονίας στην Σεμπρένιτσα.

Μετά ήταν η αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας αλλά αποδείχθηκε πως οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί η Ρωσία ξεπερνούν αυτές των ναζί. Στην συνέχεια ο Πούτιν ανέφερε πως δεν υπάρχει Ουκρανικό ΄Έθνος ενώ βλέπουμε Ουκρανούς και Ρωσόφωνους να αντιστέκονται.

Αφορμή για την εισβολή ήταν και η πρόθεση της Ουκρανίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, καθώς επίσης και οι εγγυήσεις Ασφάλειας. Και εκεί που η Ρωσία αισθανόταν απειλή ενώ συνόρευε με τρία μέλη του ΝΑΤΟ, με την εισβολή θα έχει περισσότερα μέλη της συμμαχίας δίπλα της.

Όλα τα παραπάνω είναι οι αφορμές, γιατί η πραγματική αιτία είναι ο ίδιος ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Ρώσος πρόεδρος έχει καταλάβει πως βρίσκεται προς το τέλος της σταδιοδρομίας του, μια σταδιοδρομία που έχει αφήσει τρεις μεγάλες εκρεμμότητες, την Κριμαία, την Τσετσενία και τέλος, την διαδοχή του. Βέβαια με την εισβολή στην Ουκρανία δημιούργησε και μια τέταρτη, την ασφάλεια του μετά την διαδοχή

Η Κριμαία εκτός από την στρατηγική της σημασία, είναι και μια υπόσχεση στον ρωσικό λαό. Αν δεν αναγνωριστεί η κατάληψη της – με οποιονδήποτε τρόπο – η Ρωσία θα κουβαλά ένα βαρίδιο στην εποχή μετά τον Πούτιν, την «Γκρι Κριμαία», και η σημερινή κατάσταση θα μπορούσε να συνεχιστεί μόνο με την λύση του δεύτερου προβλήματος.

Διαβάστε επίσης: «Πράσινα Ανθρωπάκια», Εξαρχίες και Εισβολές – Ευθυγράμμιση Μόσχας και Άγκυρας από την Ουκρανία μέχρι την Βόρεια Αφρική

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2022

Το δεύτερο πρόβλημα η Τσετσενία, το οποίο αν δεν λύθεί η δεν παραμείνει στην σημερινή κατάσταση, η Ρωσία μπορεί να χάσει τον ένα «πνεύμονα» της, τον Καύκασο. Ο «πνεύμονας» αυτός συνδέει την Κασπία-ευρασία με την Μαύρη Θάλασσα, και σε περίπτωση απώλειας θα αποκόψει την Ρωσία από τα συμφέροντα της στην Κασπία, θα την απομακρύνει από το Αζερμπαϊτζάν, και τέλος, η Αρμενία θα σταματήσει να είναι πολιτικό προτεκτοράτο της Μόσχας. Η Τσετσενία σήμερα έχει μια ιδιότυπη «ανεξαρτησία» μέσα στην Ρωσική ομοσπονδία, με τον Ρωσικό στρατό να έχει δεσμεύσει στην περιοχή περισσότερους από 50.000 άνδρες για να διατηρήσει την κατάσταση, και να προστατέψει τον Ραμζάν Καντίροφ. Ο Καντίροφ είναι μεγάλος θαυμαστής του Βλαντιμίρ Πούτιν, του οποίου το στυλ μοιάζει πολύ με αυτό του ηγέτη της Ρωσικής Ομοσπονδίας στον πολιτικό στίβο. Σε πολλές περιπτώσεις είναι ακόμη πιο σκληρός από τον Πούτιν, και ο Καντίροφ δεν άλλαξε τη στάση του απέναντι στον Ρώσο Πρόεδρο με την αύξηση της δύναμης του. Υπάρχει ένας αλληλοσεβασμός μεταξύ των δύο ανδρών, και πολύ πιθανόν, τα δίκτυα προστασίας και των δύο συνδέονται.

Το τρίτο πρόβλημα του Πούτιν, η διαδοχή, με την σειρά του συνδέεται με το δεύτερο πρόβλημα. Ο Ρώσος Πρόεδρος δεν έκανε την εισβολή στην Ουκρανία για τις παραπάνω αφορμές που ανέφερα, η εισβολή έγινε για τον ίδιο. Να σηκώσει ένα «τείχος» απέναντι στην δύση, και με αφορμή την σύγκρουση και τις κυρώσεις να δημιουργήσει ένα ακόμα πιο σκληρό καθεστώς μέσα στην Ρωσία. Το νέο «Τείχος του Βερολίνου» που θα σηκώσει στην Ουκρανία, δεν αφορά «Ψυχρό πόλεμο» στρατών, αλλά έναν «Ψυχρό Πόλεμο Πολιτισμών». Στις 21 Ιανουαρίου, στο άρθρο μου «Στην Ουκρανία κρίνονται οι θεμελιώδεις αρχές των Ηνωμένων Εθνών και η συνέχεια τους», σημείωνα, «η Μόσχα επιδίωξε τα τελευταία χρόνια να χρησιμοποιήσει την τοπική αναταραχή για να ενισχύσει την επιρροή της σε ολόκληρο τον πρώην σοβιετικό χώρο. Θα λέγαμε πως η Ρωσία λειτουργεί ήδη σαν να μην υπάρχει διεθνής τάξη ή Ηνωμένα Έθνη, αγνοώντας τις Συμβάσεις της Γενεύης, τον Χάρτη του ΟΗΕ, τις Συμφωνίες του Ελσίνκι ή οποιαδήποτε από τις περιφερειακές συμφωνίες που έχει υπογράψει η Μόσχα. Αν η Δύση υποχωρήσει σήμερα στην Ουκρανία θα είναι μια ήττα για την Διεθνή Νομιμότητα, με τον Πούτιν να μην σταματά και ο επόμενος στόχος θα είναι οι Δημοκρατίες της Βαλτικής.»

Αυτόν το νέο «Ψυχρό Πόλεμο Πολιτισμών» και το σκληρό καθεστώς που θα δημιουργήσει στο εσωτερικό της χώρας, μόνο ένας διάδοχος θα μπορούσε να το διαχειριστεί, ο Ραμζάν Καντίροφ. Με αυτό τον τρόπο ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα μπορεί να έχει μέλλον στην Ρωσία υπό την προστασία του νέου διαδόχου. Όλα αυτά βέβαια είναι τι επιδιώκει ο Πούτιν, γιατί στο εσωτερικό υπάρχουν διεργασίες με την βοήθεια των Δυτικών για την ανατροπή του. Σύμφωνα με τις υπηρεσίες πληηροφορίες της Ουκρανίας, ο διευθυντής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ρωσίας, Αλεξάντερ Μπόρτνικοφ, φέρεται να θεωρείται διάδοχος του Πούτιν. Ήταν υπεύθυνος για την ανάλυση της διάθεσης του πληθυσμού της Ουκρανίας και της ικανότητας του ουκρανικού στρατού. «Ο Μπόρτνικοφ και το τμήμα του ήταν υπεύθυνοι για την ανάλυση της διάθεσης του πληθυσμού της Ουκρανίας και της ικανότητας του ουκρανικού στρατού. Είναι γνωστό ότι ο Μπόρτνικοφ και ορισμένα άλλα μέλη της ρωσικής ελίτ με επιρροή εξετάζουν διάφορες επιλογές για την απομάκρυνση του Πούτιν από την εξουσία. Συγκεκριμένα, δεν αποκλείεται δηλητηρίαση, ξαφνική ασθένεια, ή άλλο «ατύχημα» σημείωνε η Ουκρανική υπηρεσία.

Στην ίδια αναφορά, σημειωνόταν η εξόντωση Τσετσένων μαχητών στα περίχωρα του Τσερνόμπιλ. Σύμφωνα με πληροφορίες, η θέση των Τσετσένων προήλθε από τη ρωσική πλευρά. Πιθανώς, έτσι η ηγεσία της FSB προσπαθεί να αποδυναμώσει την επιρροή του Καντίροφ. Μπορεί επίσης να είναι μια προσπάθεια να δημιουργηθεί εκ των προτέρων συνεργασία με τις ουκρανικές αρχές, παρακάμπτοντας την τρέχουσα ηγεσία της Ρωσικής Ομοσπονδίας