Στην Λευκορωσία κρίνεται το μέλλον της Ουκρανίας και η σύγκρουση ΝΑΤΟ – Ρωσίας

Το προηγούμενο Σάββατο ο Πρόεδρος της Λευκορωσίας, Αλέξαντρ Λουκασένκο, κατηγόρησε τις ΗΠΑ και την CIA ότι σχεδίαζαν να δολοφονήσουν τον ίδιο και τα παιδιά του. Ο Λουκασένκο προχώρησε ένα βήμα παραπάνω αναφέροντας ότι η απόφαση για την δολοφονία ενός ηγέτη μπορεί να την αποφασίσει μόνο ένας άλλος ηγέτης, κατηγορώντας έμμεσα τον Τζο Μπάιντεν

«Έχουμε συλλάβει μια ομάδα ανθρώπων και έδειξαν πώς ήταν όλα σχεδιασμένα … τότε ανακαλύψαμε σαφώς το έργο ξένων ειδικών υπηρεσιών, πιθανότατα της CIA, του FBI. Δεν ξέρω ποιος από τους Αμερικανούς ασχολήθηκε με αυτό. Εμείς έχουν ανακαλύψει την πρόθεσή τους να έρθουν στο Μινσκ και να αρχίσουν να οργανώνουν μια απόπειρα δολοφονίας για τον πρόεδρο και τα παιδιά του εκεί»

Ένα χρόνο πριν τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά για τον Πρόεδρο της Λευκορωσία και το μέλλον της χώρας. Στις 21 Ιανουαρίου 2020, ο Λουκασένκο, «η Λευκορωσία θα αγοράζει από τη Ρωσία το 30-40% των ποσοτήτων που χρειάζεται, ενώ το υπόλοιπο θα το προμηθεύεται από χώρες της Βαλτικής και την Ουκρανία και ενδεχομένως από το Καζακστάν. Επίσης ότι η Λευκορωσία εξετάζει το ενδεχόμενο να προμηθεύεται πετρέλαιο από το Καζακστάν, παρότι επισήμανε ότι η Ρωσία δεν θα εγκρίνει την διέλευση πετρελαίου από το Καζακστάν προς την Λευκορωσία. «Είναι περίεργο που ο σύμμαχος μας (Ρωσία) δεν θα εγκρίνει την προμήθεια πετρελαίου από έναν άλλο σύμμαχο μας. Τι να κάνουμε , αυτή είναι η κατάσταση με τις προμήθειες πετρελαίου την οποία πρέπει να αντιμετωπίσουμε»,

Ενώ στην ίδια δήλωση σημείωνε, «το ζήτημα συνίσταται για μια ακόμη φορά στην αγορά πετρελαίου στις διεθνείς αγορές και όχι μόνο από την Ρωσία, κάτι που αρχίσαμε να το κάνουμε», δήλωσε ο Λουκασένκο. «Πρέπει να δούμε στην πράξη πως θα γίνει αυτό. Τα αδέρφια μας λοιπόν από την Ανατολή μας φοβίζουν λέγοντάς μας ότι αυτό θα μας κοστίζει ακριβά. Αλλά αν δεν υπολογίσουμε , δεν δοκιμάσουμε, νομίζουμε ότι δεν θα αντιμετωπίσουμε την κατάσταση. Γι αυτό αποφασίσαμε να αγοράσουμε πετρέλαιο αζερινό, σαουδαραβικό, νορβηγικό, αμερικανικό , δεν έχει σημασία ποιο θα είναι το πετρέλαιο, αλλά σε διεθνείς τιμές»

Μια ημέρα μετά, στις 22 Ιανουαρίου ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, είχε αναφέρει πως δεν έχει νόημα να προσφέρει στην Λευκορωσία έκπτωση για το φυσικό αέριο έως ότου προχωρήσει ένα σχέδιο για τη δημιουργία βαθύτερων δεσμών μεταξύ των δύο κρατών, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να ασκήσει πίεση ουσιαστικά  στον ομόλογό του που μίλησε για εκφοβισμό από τη Μόσχα.

Τι είχε προηγηθεί; Στις 1η Ιανουαρίου 2020, σε μια επανάληψη του «Ουκρανικού Ενεργειακού Χειμώνα» με τον οποίο η Μόσχα εκβίασε την Ουκρανία, η Μόσχα σταμάτησε να προμηθεύει πετρέλαιο και παράγωγα την Λευκορωσία σε μια προσπάθεια ώστε ο Αλεξάντρ Λουκασένκο να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Στόχος ήταν στο τραπέζι να γίνει «συζήτηση» για την προσάρτηση της Λευκορωσίας από την Ρωσία κάτι που θα έφερνε αλλαγές στο σύνταγμα της Ρωσίας και θα άνοιγε ο δρόμος για την επέκταση της θητείας του Βλαντιμίρ Πούτιν.

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ στηρίζει τον Λουκασένκο – Ο Τραμπ τον εγκαταλείπει

Στην Λευκορωσία είχαμε ακόμη μια επανάληψη, την στάση των Αμερικανών στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο. Όπως αποδείχθηκε τελικά, Ο πρώην Αμερικανός Πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ είχαν διαφορετική εξωτερική πολιτική. Ο Τραμπ ασκούσε προσωπική Διπλωματία με τον Τούρκο Πρόεδρο, ενώ το Υπουργείο Εξωτερικών μια πάγια πολιτική για την αντιμετώπιση της Ρωσικής και Κινεζικής απειλής στην περιοχή.

Το ίδιο συνέβη και στην Λευκορωσία. Στις 3 Φεβρουαρίου 2020 λίγες ημέρες μετά την κρίση Μινσκ-Μόσχας, ο πρώην Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο, βρέθηκε στην Λευκορωσία και συναντήθηκε με τον Λουκασένκο. Στις δηλώσεις του ο Μάικ Πομπέο σημείωσε, «οι ΗΠΑ είναι αποφασισμένες να υποστηρίξουν τη Λευκορωσία ως κυρίαρχη και ανεξάρτητη χώρα». Στις 16 Φεβρουαρίου, ο Λουκασένκο δήλωσε ότι η Μόσχα υπαινίχθηκε πως θα προσφέρει στο Μινσκ μια συμφωνία για τις τιμές της ενέργειας σε αντάλλαγμα για την ένταξη της Λευκορωσίας σε ένα ενοποιημένο κράτος με τη Ρωσία

Στις 15 Μαΐου φτάνει στην Λευκορωσία το πρώτο φορτίο πετρελαίου από τις ΗΠΑ με τον Μάικ Πομπέο να δηλώνει, «πρώτη αποστολή πετρελαίου των ΗΠΑ θα αναχωρήσει για τη Λευκορωσία αυτήν την εβδομάδα. Αυτή η ανταγωνιστική συμφωνία ενισχύει την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Λευκορωσίας και εκπληρώνει τη δέσμευση που ανέλαβαν οι Ηνωμένες Πολιτείες έναντι της Λευκορωσίας τον Φεβρουάριο με κυβερνητικούς ηγέτες στο Μινσκ.» 

Και από αυτό το σημείο και μετά αρχίζουν τα προβλήματα για τον Λουκασένκο και την παράδοση του στην Μόσχα από τον Τραμπ, σε μια πολιτική αντίθετη με αυτή του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Στις αρχές Ιουνίου ο Πρόεδρος της Λευκορωσίας δήλωσε ότι υπήρξε ένα μεγάλης κλίμακας σχέδιο για την προώθηση μιας επανάστασης παρόμοια με τις οδικές διαδηλώσεις στην Ουκρανία το 2014. Ανέφερε ότι οι πολιτικές δυνάμεις τόσο από τη Δύση όσο και από την Ανατολή, είχαν συγκεντρώσει τα ενδιαφέροντά τους στη Λευκορωσία και ότι «ορισμένες δυνάμεις» ενέτειναν τις προσπάθειές τους, φωτογραφίζοντας την Μόσχα «Αυτός ήταν ο στόχος. Οι μάσκες έπεσαν όχι μόνο από ορισμένες μαριονέτες που είχαμε εδώ, αλλά και από μαριονέτες που κάθονται έξω από τη Λευκορωσία », σημείωνε. Ένα μήνα τα κρατικά ΜΜΕ της Λευκορωσίας ανέφεραν ότι έχουν συλληφθεί 33 Ρώσοι «μαχητές» της ιδιωτικής εταιρείας Βάγκνερ -που φέρεται να διατηρεί δεσμούς με το Κρεμλίνο- οι οποίοι είχαν ως στόχο να «αποσταθεροποιήσουν» τη χώρα ενόψει των προεδρικών εκλογών της 9ης Αυγούστου 2020.

Η συνέχεια γνωστή, ο Λουκασένκο μετά το άδειασμα του Λευκού Οίκου και του Τραμπ, όπως ακριβώς έκανε και στην Ουκρανία, αναγκάστηκε να πέσει στην αγκαλιά του Ρώσου Προέδρου, και αυτόματα η Δύση να στρέφεται εναντίον του.

Η Λευκορωσία κρίνει το μέλλον της Ουκρανίας, της Μαύρης Θάλασσας και δίνει ρόλο στην Ελλάδα, και μειώνει την σημασία της Τουρκίας

Όποιος κοιτάξει προσεκτικά τον χάρτη και την γεωγραφία, θα διαπιστώσει ότι η Λευκορωσία δεν είναι τίποτε άλλο από μια «σφήνα» ανάμεσα στην Ουκρανία, τις Βαλτικές Χώρες, ενώ η «μύτη» της χώρας συνορεύει με την Πολωνία. Μια Λευκορωσία στραμμένη στην Δύση ουσιαστικά αποδυναμώνει την Ρωσία, ενώ αντίστοιχα δυναμώνει την Ουκρανία, την Γεωργία, καθώς επίσης αποδεσμεύει το Αζερμπαϊτζάν από το Occupied της Άγκυρας.

Άρθρο του «V» στις 12 Δεκεμβρίου 2020 με τίτλο «Δούναβης και Αλεξανδρούπολη αλλάζουν τα πάντα στην Μαύρη Θάλασσα» ανέφερε «οι χώρες της Μαύρης Θάλασσας, όπως η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Γεωργία και η Ουκρανία, με την ολοκλήρωση της Σιδηροδρομικής Εγνατίας, το λιμάνι του Μπουργκας στην Βουλγαρία και της Αλεξανδρούπολης, θα μεταμορφωθούν σε δύο τεράστια Logistics και με αυτό τον τρόπο θα επιτευχθεί η Παράκαμψη Βοσπόρου, ένα διασυνοριακό έργο που χρηματοδοτείται και από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) και ιδιωτικά κεφάλαια. Στον ελληνικό βραχίονα του σχεδίου έχουν ενταχθεί επίσης και τα λιμάνια της Θεσσαλονίκης, Καβάλας. Ειδικά για την Ουκρανία και την Γεωργία, θα αποτελεί μια μεγάλη εμπορική διέξοδο προς την Μεσόγειο. Όσο για τις Βαλτικές Χώρες και την Πολωνία, κράτη που ανήκουν στην Πρωτοβουλία των Τριών Θαλασσών, η Αλεξανδρούπολη, καθώς επίσης η Καβάλα και Θεσσαλονίκη, αποτελούν ζωτικής σημασίας περιοχές για το εμπόριο και την Ασφάλεια τους. Η σύνδεση των τριών λιμανιών της Βορείου Ελλάδας και της Εγνατίας Οδού με την Viacarpatia, αποτελεί στρατηγική προοπτική. Μέσω της Viacarpatia εμπορεύματα και στρατεύματα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ φτάνουν σε αυτές τις χώρες γρήγορα και με Ασφάλεια, αφού η οδός αυτή διασχίζει κάθετα χώρες που ανήκουν στην συμμαχία.»

Το ίδιο άρθρο συνέχιζε «η Αλεξανδρούπολη είναι ο ένας δρόμος προς την Μαύρη Θάλασσα και η μία διέξοδος της Ουκρανίας και Γεωργίας. Η άλλη επιλογή που ήταν στα σχέδια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, και θα άλλαζε όλη την γεωπολιτική και γεωοικονομία από την Μαύρη Θάλασσα μέχρι και την Βαλτική, ήταν το έργο (και είναι ανάλογα τις εξελίξεις) «E40 Project – Water Route». Πρόκειται για 2.000 χιλιόμετρα «υδάτινων δρόμων» όπου μέσω των ποταμών θα θα μπορούσαν να συνδεθούν λιμάνια της Ουκρανίας, με αυτά στην Βαλτική Θάλασσα. Η ολοκλήρωση ενός τέτοιου «υδάτινου διαδρόμου», σύμφωνα με μελέτες της Ε.Ε, θα μπορούσε να μεταφέρει πέντε έως επτά εκατομμύρια τόνους εμπορευμάτων προς τα δυτικά κάθε χρόνο, παρακάμπτοντας τη Ρωσία και Τουρκία. Αυτή η προοπτική έχει και μια Στρατηγική διάσταση, την μεταφορά πολεμικών πλοίων του ΝΑΤΟ στην Μαύρη Θάλασσα, παρακάμπτοντας τον Βόσπορο και την Συνθήκη του Μοντρέ. Μαζί με την ανάπτυξη Νατοϊκών λιμανιών στην Ρουμανία και την Βουλγαρία, ουσιαστικά θα απειλούσε την κυριαρχία της Ρωσίας στην Μαύρη Θάλασσα, σε μια περιοχή όπου διέρχεται το 1/3 της οικονομίας της Μόσχας από την εξαγωγή ενέργειας.»

Η Αλεξανδρούπολη και το έργο «E40 Project – Water Route» είναι που τρομάζει και την Άγκυρα. Πρόκειται για μια πολιτική του ΝΑΤΟ και ΗΠΑ που είναι αντίθετη με τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας, και δεν θα ήθελε με τίποτα να δει μια κρίση στην Ουκρανία να βαίνει στο τέλος, η μια Λευκορωσία στην Δύση.

Αυτός είναι και ένας από τους λόγους, ο άλλος είναι υπαρξιακός της ίδιας της Τουρκίας, που ο Τούρκος Πρόεδρος προχωρά με γοργούς ρυθμούς το νέο κανάλι στον Βόσπορο.

Επίσης είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι μια Λευκορωσία στην Δύση, θα απεγκλώβιζε και το Αζερμπαιτζάν από την πολιτική κατοχή της Άγκυρας. Θα άνοιγε ο δρόμος για έναν Βόρειο Διάδρομο φυσικού αερίου, με το αέριο της Κασπίας Θάλασσας και του Τουρκμενιστάν,να φτάνει στις Βαλτικές Χώρες και την Ευρώπη μέσω Γεωργίας, Ουκρανίας και Λευκορωσίας. Μια τέτοια εξέλιξη δεν θα ήταν αρνητική μόνο για την Ρωσία και την Τουρκία, αλλά και για την Γερμανία η οποία θα ήταν πλέον εξαρτημένη Ενεργειακά από τον Νότιο Διάδρομο και τα ενεργειακά έργα στην Ελλάδα, και τον Βόρειο Διάδρομο.

Σε κίνδυνο και οι «θύλακες» της Ρωσίας

Το Καλίνινγκραντ είναι μια πόλη-λιμάνι και ένας Ρωσικός Θύλακας που βρίσκεται μεταξύ της Πολωνίας και της Λιθουανίας στην Βαλτική Θάλασσα. Η περιοχή είναι στρατηγικής σημασίας για την Μόσχα αφού μέσω της Λευκορωσίας μπορεί να αποκόψει τις Βαλτικές Χώρες από την Πολωνία σε μια σύγκρουση, ενώ ταυτόχρονα χωρίσει την Λετονία στην μέση και στην «Κόκκινη Γραμμή» του ΝΑΤΟ, στο χάσμα του «Camp Adazi».

Πιο νότια, βρίσκεται ένας άλλος Θύλακας της Μόσχας, η Υπερδνειστερία. Πρόκειται για μια περιοχή που ανήκει στην Μολδαβία αλλά από το 1992 και μετά βρίσκεται σε κατοχή από την Μόσχα. Ο πόλεμος στην Υπερδνειστερία ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1990 με τις πρώτες αψιμαχίες μεταξύ των Ρωσόφωνων αυτονομιστών και τις αρχές της Μολδαβίας, επαρχία της οποίας ήταν τότε η Υπερδνειστερία. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Μολδαβίας και σημαντικό τμήμα του πληθυσμού που κατοικεί στην Υπερδνειστερία είναι Ρουμανικής καταγωγής όμως η πλειονότητα είναι Σλάβοι και Γκαγκαούζοι

Ανατολικά της Υπερδνειστερίας βρίσκεται ο πιο πρόσφατος θύλακας που δημιούργησε η Μόσχα, η Κριμαία και η οποία αποτελεί χωρίς υπερβολή, το τελευταίο οχυρό της Μόσχας πριν τον συμβιβασμό της με το ΝΑΤΟ. Τέλος, πιο ανατολικά βρίσκεται ακόμη ένας θύλακας της Μόσχας, η Νότια Οσσετία η οποία είναι μια αυτοανακηρυγμένη δημοκρατία μέσα στα διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορα της Γεωργίας.

Αυτοί οι τέσσερις θύλακες είναι το οξυγόνο της Ρωσίας, σε μια Γραμμή από την Κασπία Θάλασσα, την Μαύρη Θάλασσα, μέχρι και την Βαλτική. Συνδετικός κρίκος και των τεσσάρων περιοχών είναι η Λευκορωσία.