«Πράσινα Ανθρωπάκια», Εξαρχίες και Εισβολές – Ευθυγράμμιση Μόσχας και Άγκυρας από την Ουκρανία μέχρι την Βόρεια Αφρική

Ήταν Σεπτέμβριος του 2019 όταν όλος ο κόσμος παρακολουθούσε τον Τούρκο Πρόεδρο, μέσα στον ΟΗΕ, να προαναγγέλει εισβολή σε άλλο κράτος, και συγκεκριμένα στην Συρία. Όπως στην εισβολή στην Κύπρο (η πρώτη παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάνης), όπως στην εισβολή στο Ιρ΄άκ (η δεύτερη παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάνης), έτσι και στην περίπτωση της Συρίας, η Διεθνής Κοινότητα παρακολουθούσε τον Χρήσιμο Εισβολέα να παρουσιάζει την τρίτη παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάνης, μέσα στο «ναό» του Διεθνούς Δικαίου

Αυτή είναι και η αρχή του τέλους για τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών όπως τον ξέραμε. Ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στην ομιλία του στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ζήτησε ουσιαστικά από την Διεθνή Κοινότητα και μπροστά σε όλο τον κόσμο, να τον αφήσουν να καταλάβει όλη την Βόρεια Συρία, να εκτοπίσει – εξοντώσει τους Κούρδους και τους Χριστιανούς, ώστε έτσι να κάνει δημογραφικές αλλαγές, και να προχωρήσει στον εποικισμό της περιοχής με Ουιγούρους και Τουρκμενιστές

Όλα τα παραπάνω αν αλλάξουμε σημαία, και βάλουμε την Ρωσική, θα δούμε την Μόσχα να εισβάλλει σε άλλα κράτη, και να δημιουργεί τοπικούς πολέμους και κρίσεις (βλέπε Καραμπάχ) ώστε στην συνέχεια να πάρει τον ρόλο του Ειρηνοποιού για να «αποκτήσει» μ΄όνιμη παρουσία.

Όπως η Τουρκία έτσι και η Μόσχα διέλυσε κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου και με τετελεσμένα γεγονότα δημιούργησε το δικό της «Ειδικό Δίκαιο» ανάλογα την περίπτωση. Έτσι θεώρησε κανονικότητα σε κράτος με αναγνωρισμένα σύνορα κάποιοι να δηλώνουν ένα πρωί αυτονομία και να το υποστηρίζει στρατιωτικά, θεώρησε κανονικότητα ένα πρωί κάποια «Πράσινα Ανθρωπάκια» να κάνουν επιβίβαση και να καταλαμβάνουν και πάλι περιοχή κράτους με αναγνωρισμένα σύνορα από τον ΟΗΕ.

Αυτό το «Ειδικό Δίκαιο» ξεκινά από το Ντονπάς και την Κριμαία, περνά από το Διεθνές Δίκαιο της Μαύρης Θάλασσας και των Στενών του Βοσπόρου,την αμφισβήτηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του Πατριάρχη, συνεχίζει στο «Ειδικό Δίκαιο» που επιδιώκει η Τουρκία στο Αιγαίο, από εκεί στο «Ειδικό Δίκαιο» που επιδιώκει και πάλι η Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο, και καταλήγει στην Βόρεια Αφρική και τις νέες Εξαρχίες της Μόσχας, σε μια περιοχή όπου οι δύο χώρες αν και φαίνονται ανταγωνισ΄τές, ουσιαστικά εξυπηρετούν κοινά συμφέροντα.

Αν και Τουρκία – Ρωσία δείχνουν να είναι ανταγωνιστές στην Ουκρανία, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Οι δύο χώρες ευθυγραμίζονται απόλυτα στα τετελεσμένα που δημιουργούν, και στην συνέχεια η κάθε μια ξεχωριστά επιδιώκει να τα εφαρμόσει σε διαφορετικές περιπτώσεις.

Το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης των Ελληνικών νησιών εντάσσεται σε αυτή την πρακτική. Αν η Διεθνής Κοινότητα και πιο συγκεκριμένα οι Δυτικές χώρες, κάνουν πίσω στην Ουκρανία, θα δούνε την Τούρκια όχι μόνο να επιδιώκει με τον ίδιο τρόπο τετελεσμένα σε Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, αλλά θα έχει και την υποστήριξη από άλλα καθεστώτα τα οποία θα ζητήσουν την ανάλογη στήριξη στο μέλλον.

Στο άρθρο μου «Στην Ουκρανία κρίνονται οι θεμελιώδεις αρχές των Ηνωμένων Εθνών και η συνέχεια τους», σημείωνα «η Μόσχα επιδίωξε τα τελευταία χρόνια να χρησιμοποιήσει την τοπική αναταραχή για να ενισχύσει την επιρροή της σε ολόκληρο τον πρώην σοβιετικό χώρο. Θα λέγαμε πως η Ρωσία λειτουργεί ήδη σαν να μην υπάρχει διεθνής τάξη ή Ηνωμένα Έθνη, αγνοώντας τις Συμβάσεις της Γενεύης, τον Χάρτη του ΟΗΕ, τις Συμφωνίες του Ελσίνκι ή οποιαδήποτε από τις περιφερειακές συμφωνίες που έχει υπογράψει η Μόσχα. Αν η Δύση υποχωρήσει σήμερα στην Ουκρανία θα είναι μια ήττα για την Διεθνή Νομιμότητα, με τον Πούτιν να μην σταματά και ο επόμενος στόχος θα είναι οι Δημοκρατίες της Βαλτικής.»

Και κατέληγε, «το ΝΑΤΟ ιδρύθηκε υπό την ομπρέλα του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, και σε πολλές περιπτώσεις η Συμμαχία λειτούργησε ως εγγύηση της νομιμότητας. Αν η Δύση και οι Οργανισμοί της αποτύχουν να σταματήσουν την Ρωσική επέκταση, αυτό θα έχει αντίκτυπο σε όλο τον κόσμο, δημιουργώντας νέες σφαίρες επιρροής. Από την Βόρεια Κορέα, και την Κίνα, μέχρι το Ιράν και την Τουρκία, θα δούμε τις παραπάνω χώρες να λειτουργούν εκτός νομιμότητας έναντι των άλλων Εθνών.»

Η ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ την Παρασκευή και με αφορμή τις δηλώσεις Τσαβο΄ύσογλου για την αποστρατιωτικοποίηση των Ελληνικών νησιών απαντούσε στην παραπάνω «ευθυγράμμιση», «η κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα όλων των χωρών πρέπει να γίνεται σεβαστή και να προστατεύεται. Η κυριαρχία της Ελλάδας σε αυτά τα νησιά δεν αμφισβητείται».