Τι εμποδιζει την Τουρκία να στήσει πλατφορμα εξορυξης από το Αζερμπαϊτζάν στην κυπριακή ΑΟΖ

Σοβαρά ερωτηματικά προκαλούν τα δημοσιεύματα του τουρκικού τύπου για το επόμενο βήμα της Άγκυρας αναφορικά με την αναθεωρητική διεκδικητική πολιτική που εφαρμόζει στην κυπριακή ΑΟΖ την οποία η Τουρκία δεν αναγνωρίζει.

Σύμφωνα με τα τουρκικά ΜΜΕ η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Νταβούτογλου ξεκίνησε προσπάθειες για την αγορά από το Αζερμπαϊτζάν και πιο συγκεκριμένα από την κρατική εταιρεία SOCAR μίας πλατφόρμας εξόρυξης πετρελαίου, η οποία θα μεταφερθεί στην περιοχή νότια της Κύπρου εντός της ΑΟΖ του νησιωτικού κράτους, για την πραγματοποίηση ερευνών κατα παράβαση του διεθνούς δικαίου.

Αν και η Τουρκία θα μπορούσε μέσα στα επόμενα χρόνια να κατασκευάσει μία πλατφόρμα εξόρυξης στα ναυπηγεία της, η κυβέρνηση Νταβούτογλου φαίνεται να επείγεται να αποκτήσει ένα τέτοιο μέσο, ώστε να μπορέσει να εδραιώσει τις διεκδικήσεις της στην κυπριακή ΑΟΖ εκβιάζοντας την Λευκωσία να αποδεχτεί την πρόταση-λύση που έχει καταθέσει για το κυπριακό, δηλ είτε η κυβέρνηση της Κύπρου να αποδεχθεί να μοιραστεί το φυσικό αέριο του νησιού ανάμεσα σε Τουρκοκυπρίους και Ελληνοκυπρίους είτε την οριστική διχοτόμηση του νησιού και το σχηματισμό δύο κρατών.

Όμως πόσο πιθανή είναι η δυνατότητα της Τουρκίας να αποκτήσει από το Αζερμπαϊτζάν μία πλατφόρμα εξόρυξης, ιδιαίτερα δε όταν οι κινήσεις της δεν βρίσκουν σύμφωνη την διεθνή κοινότητα και ήδη δύο εταιρείες έχουν αρνηθεί να μισθώσουν ή να πουλήσουν στην Τουρκία μία πλατφόρμα εξόρυξης.

Πιο αναλυτικά σύμφωνα με την αζερική ενημερωτική ιστοσελίδα Trend, το Αζερμπαϊτζάν διαθέτει συνολικά 20 πλατφόρμες εξόρυξης, εκ των οποίων επιχειρησιακές είναι μόνο οι 13, ενώ οι υπόλοιπες 7 δεν χρησιμοποιούνται και βρίσκονται σε καθεστώς εφεδρείας.

Από τις 13 πλατφόρμες εξόρυξης, οι 10 είναι παλαιάς τεχνολογίας και μεγάλης ηλικίας, αφού κατασκευάστηκαν την περίοδο 1970-1980.

Από τις υπόλοιπες τρείς η πρώτη πλατφόρμα, η Dede Gorgud, κατασκευάστηκε στο Αστραχάν της Ρωσίας το 1981 με τμήματα που κατασκευάστηκαν στην Φινλανδία το 1978.

Η δεύτερη πλατφόρμα εξόρυξης, η Istiqlal κατασκευάστηκε το 1993 και η τρίτη πλατφόρμα η Heydar Aliyev κατασκευάστηκε το 2003.

Το σύνολο των παραπάνω μέσων βρίσκεται αυτή την περίοδο σε χρήση και μόλις το 2017 θα παραληφθεί η πρώτη από τις τέσσερις νέες πλατφόρμες που κατασκευάζονται αυτή την περίοδο σε ναυπηγείο στο Μπακού έναντι συνολικού κόστους 4 δισ δολαρίων.

Επιπλέον οι υπάρχουσες αζερικες πλατφόρμες εξόρυξης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για γεωτρήσεις σε θαλάσσιες περιοχές με μέγιστο βάθος 500 μέτρα και μόλις δύο από αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για γεωτρήσεις σε περιοχές με μέγιστο βάθος 700-900 μέτρα.

Πρόκειται ουσιαστικά για πλατφόρμες οι οποίες κατασκευάστηκαν για την πραγματοποίηση εργασιών σε σχετικά ρηχές θάλασσες όπως η Κασπία, η οποία έχει μέσο βάθος 211 μέτρα και θα αντιμετωπίσουν σοβαρά αν όχι ανυπέρβλητα προβλήματα εαν και εφόσον μεταφερθούν στην Αν. Μεσόγειο, όπου τα βάθη είναι μεγαλύτερα και οι καιρικές συνθήκες αρκετά πιο δύσκολες.

Χαρακτηριστικά αξίζει να σημειωθεί ότι οι έρευνες για το κοίτασμα Αφροδίτη νότια της Κύπρου πραγματοποιήθηκαν σε βάθος θαλάσσης 1.731 μέτρων, ενώ του κοιτάσματος Ονασαγόρα τα θαλάσσια βάθη κυμαίνονται από 1.871 μέτρα μέχρι και 2.403 μέτρα !

Επομένως οποιαδήποτε προσπάθεια αξιοποίησης σε αυτή την περιοχή με αυτά τα βάθη και τις καιρικές συνθήκες μίας πλατφόρμας που σχεδιάστηκε για να πραγματοποιεί έρευνες σε θαλάσσιες περιοχές με βάθη 500-900 μέτρα είναι πρακτικά δύσκολη.

Τέλος ακόμα και αν οι Τούρκοι αποφασίσουν να αποκτήσουν μία από αυτές τις πλατφόρμες από το Αζερμπαϊτζάν θα πρέπει να λύσουν το ζήτημα της μεταφοράς της στην Τουρκία μέσω της Ρωσίας και πιο συγκεκριμένα από τους ποταμούς Volga και Don, οι οποίοι συνδέονται με το ομώνυμο κανάλι.

Τα πλοία που θα πρέπει να μεταφέρουν τα τμήματα της πλατφόρμας από το Αζερμπαιτζάν στην Αν Μεσόγειο, θα πρέπει να πλεύσουν τον ποταμό Volga το κανάλι Volga-Don, να συνεχίσουν το ταξίδι τους στον ποταμό Don και ακολούθως να διασχίσουν την θάλασσα του Αζόφ εως ότου φτάσουν στην Μαύρη θάλασσα μετά στο Αιγαίο και τέλος στην Αν Μεσόγειο.

Όλα αυτά φυσικά θα πρέπει να υλοποιηθούν μόνο με την άδεια της Ρωσίας αφού τα ποτάμια αυτά βρίσονται στα εδάφη της, η οποία εαν συμβάλει με την άδεια της στην μεταφορά της αζερικής πλατφόρμας στην Αν Μεσόγειο εντός της υπριακής ΑΟΖ, θα έχει ουσιαστικά πλήξει ανεπανόρθωτα τις σχέσεις της με την Κύπρο και την Ελλάδα τη στιγμή που οι ΗΠΑ και η ΕΕ αναγνωρίζουν στην κυπριακή Δημοκρατία το δικαίωμα της να εξορύξει τους ενεργειακούς πόρους που βρίσκονται εντος της ΑΟΖ της νήσου και έχουν στείλει σαφέστατο μήνυμα ότι δεν αποδέχονται παράνομες και προκλητικές ενέργειες.

Επομένως μήπως η είδηση που εντέχνως δημοσίευσαν τα τουρκικά ΜΜΕ για την αποφασιστικότητα της τουρκικής κυβέρνησης να αποκτήσει άμσα μία πλατφόρμα εξόρυξης από την αζερική κρατική εταιρεία  SOCAR, η οποία αξίζει να σημειωθεί πρόκειται να καταβάλει 400 εκατ. ευρώ για την αγορά του 66% της ελληνικής εταιρείας ΔΕΣΦΑ, είναι τελικά μία ακόμη τουρκική ψυχολογική επιχείρηση κατα του ελληνισμού που έχει ως στόχο της την πρόκληση ανησυχίας και πανικού.

Μήπως θα έπρεπε κάθε είδηση σαν και αυτή που προέρχεται από τα τουρκικά ΜΜΕ, να την εξετάζουμε με προσοχή και να ελέγχουμε πόσο ρεαλιστική είναι η υλοποίηση της, καθότι όπως είναι γνωστό σε ολόκληρο τον κόσμο πια ότι η τουρκική αλαζονεία και ο μεγαλοϊδεατισμός του Νταβούτογλου δεν έχουν όρια.

Γιώργος Τσιμπούκης