Πιο κοντά σε μια χρεοκοπία παρά σε ένα τέταρτο Μνημόνιο η Ελλάδα

Πιο κοντά σε μια νέα χρεοκοπία παρά σε ένα τέταρτο Μνημόνιο θα βρεθεί η Ελλάδα αν η κυβέρνηση δεν απαντήσει θετικά στην εκβιαστική απαίτηση του ΔΝΤ και του Eurogroup για άμεσα μέτρα που θα εφαρμοστούν από το 2019. Ολον αυτό τον καιρό το ΔΝΤ έμεινε σταθερό στη θέση του για την άμεση ψήφιση μέτρων που αφορούν στη μείωση της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις, τον περιορισμό του αφορολόγητου ποσού σε εισοδήματα κοντά στο όριο της φτώχειας και τη λήψη μέτρων για το χρέος. Εκείνοι που μετακινήθηκαν από την αρχή του μήνα ήταν οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης οι οποίοι, ενώ τον Δεκέμβριο ζητούσαν μακροχρόνιο κόφτη, τώρα ταυτίζονται με το ΔΝΤ για τα άμεσα μέτρα και προσφέρουν την περιγραφή των μέτρων που θα εγκρίνουν το 2018.

Απέναντι σε όλα αυτά ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, παρουσιάστηκε την Πέμπτη με τη λύση που ζητούσε το προηγούμενο Eurogroup για να μάθει ότι πλέον ο κόφτης και τα προληπτικά μέτρα δεν είναι αρκετά και οι απαιτήσεις του δανειστών είναι να ψηφίσει άμεσα μέτρα για να εφαρμοστούν από το 2019.

Η νέα αυτή εμπλοκή, που γίνεται με ανοιχτή ακόμη τη δεύτερη αξιολόγηση και κατά συνέπεια και τη δόση των 6,1 δισ. ευρώ που τη συνοδεύει, προσελκύει ήδη αρνητική δημοσιότητα για το παρόν και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας που απειλούν να υπονομεύσουν την προοπτική όλου του 2017.

Αν η λύση που θα δοθεί θα είναι (κατόπιν διαπραγμάτευσης και πάλι) να υιοθετήσει η Ελλάδα άμεσα μέτρα αλλά λιγότερα από τα 4,5 δισ. ευρώ που εκτιμά το ίδιο το οικονομικό επιτελείο, όλα θα κριθούν από τις αντοχές της πραγματικής οικονομίας που έχει εκπέμψει ήδη σήμα κινδύνου. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές σε τράπεζες, εφορία και ασφαλιστικά ταμεία έχουν ξεπεράσει τα 230 δισ. ευρώ (131% του ΑΕΠ) και συνεχίζουν να αυξάνονται.

Μια νέα φορολογική αφαίμαξη μέσω χαμηλότερου αφορολόγητου ορίου θα εναρμόνιζε την υπερφορολόγηση των μεσαίων και υψηλών εισοδημάτων που κληροδότησε το 2016 με μια αντίστοιχη αφαίμαξη των χαμηλών και πολύ χαμηλών εισοδημάτων. Για τους συνταξιούχους θα ήταν ένα διπλό χτύπημα, καθώς από τη μία θα μειώνονταν οι συντάξεις τους και από την άλλη θα αυξανόταν η φορολογική τους επιβάρυνση.

Και αν δεν δεχθούν; Αν η αποδοχή της λύσης ΔΝΤ είναι κακή, η άρνησή της είναι ανυπολόγιστα χειρότερη. Η χρηματοδότηση του προγράμματος θα πάγωνε, αφού Γερμανία και Ολλανδία έχουν ξεκαθαρίσει ότι χωρίς το ΔΝΤ δεν μπορούν να εγκρίνουν επόμενη δόση για την Ελλάδα. Ακόμη και αν η κυβέρνηση κατέφευγε σε μια ακόμη κίνηση εντυπωσιασμού (εκλογές ή ένα νέο δημοψήφισμα), η οικονομία θα εισερχόταν στην «εντατική».

Η αρχή θα γινόταν με άλλο ένα κύμα κακής δημοσιότητας, φέρνοντας ξανά στο προσκήνιο το σενάριο του Grexit. Η πραγματική οικονομία θα ακολουθούσε, επιτείνοντας το κλίμα αβεβαιότητας και απογοήτευσης που θα ενισχυόταν από την εσωτερική στάση πληρωμών, στην οποία αρέσκεται η κυβέρνηση επιχειρώντας να διατηρήσει «δυνάμεις».

ΤΑΣΟΣ ΔΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Διαβάστε περισσότερα στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής