Πιο άμεση και εμφανής η εμπλοκή της Ρωσίας στις συγκρούσεις στην Αν. Ουκρανία (VID)

Σύγχρονα ρωσικής κατασκευής οπλικά συστήματα εντοπίστηκαν στην ανατολική Ουκρανία στα εδάφη που ελέγχουν οι αυτονομιστές από τις κυβερνητικές δυνάμεις του Κιέβου. Τα ρωσικά οπλικά συστήματα εντοπίστηκαν από τις κυβερνητικές δυνάμεις στα μέσα Ιανουαρίου κατα την διάρκεια μαχών.

Πρόκειται για το σύστημα πολλαπλών εκτοξευτών ρουκετών εξοπλισμένων με θερμοβαρικές κεφαλές TOS-1 των 220 χλστ και το σύγχρονο αυτοκινούμενο αντιαεροπορικό σύστημα 96K6 Pantsyr-S1 (SA-22 ‘Greyhound’) τα οποία εντάχτηκαν στο ρωσικό οπλοστάσιο πριν από 16 και 2 χρόνια αντίστοιχα.

Σύμφωνα με τις ουκρανικές πηγές ένα από τα συστήματα TOS-1 καταστράφηκε από ουκρανικές δυνάμεις κατά την διάρκεια μαχών στις 3 Φεβρουαρίου του 2015. Πριν από αυτό το περιστατικό το ρωσικό σύστημα είχε εντοπιστεί στην περιοχή του αεροδρομίου του Donetsk όπου οι αυτονομιστές μάχονται με τις κυβερνητικές δυνάμεις.

Το συγκεκριμένο ρωσικό σύστημα αποτελείται από ένα ερπυστριοφόρο φορέα ο οποίος βασίζεται στο σασί του άρματος μάχης Τ-72 και ένα πολλαπλό εκτοξευτή ρουκετών 30 σωλήνων οι οποίοι βάλλουν ρουκέτες εξοπλισμένες με θερμοβαρικές κεφαλές εμβέλειας 3,5 χλμ εντός 15 δευτερολέπτων.

Η ρουκέτες με θερμοβαρική κεφαλή περιλαμβάνουν ένα εύφλεκτο υγρό ή σκόνη, το οποίο αφού απελευθερωθεί στην ατμόσφαιρα από την κεφαλή πάνω από την περιοχή του στόχου πυροδοτείται από μία δεύτερη έκρηξη που προκαλείται από την ρουκέτα. Αξιοποιώντας το οξυγόνο της ατμόσφαιρας η θερμοβαρική κεφαλή επιτυγχάνει την μεγιστοποίηση της καταστροφικής της ισχύος, αφού το μέγεθος της πίεσης και της θερμότητας που εκλύεται κατά την έκρηξη είναι τόσο μεγάλο ώστε μπορεί να καταστρέψει στόχους όχι μόνο στην επιφάνεια του εδάφους, αλλά και υπόγειους στόχους.

Ουσιαστικά οι συγκεκριμένες ρουκέτες χρησιμοποιούνται για την εκκαθάριση μεγάλων περιοχών, λόγω του σημαντικού αριθμού των ρουκετών που φέρουν και της μεγάλης ακτίνας που καλύπτει η έκρηξη της θερμοβαρικής κεφαλής.

Οι στόχοι αυτοί αφορούν κυρίως στρατεύματα και οχήματα και μπορεί να είναι προστατευόμενοι. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι στρατεύματα σε χαρακώματα, εντός κτιρίων, bunkers, οχήματα υπόγεια καταφύγια κλπ. Η χρήση του συστήματος TOS-1 αποσκοπεί στην απομείωση της ισχύς των αμυνόμενων δυνάμεων ώστε ο επιτιθέμενος να αντιμετωπίσει την μικρότερη δυνατή αντίσταση. Το σύστημα χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στο Αφγανιστάν στις επιχειρήσεις στην κοιλάδα Panjshir και στον πόλεμο της Τσετσενίας στο Grozny το 1999.

Το αυτοκινούμενο αντιαεροπορικό σύστημα 96K6 Pantsyr-S1 (SA-22 ‘Greyhound’) αποτελείται από ένα όχημα 8X8 επί του οποίο βρίσκεται πυργίσκος ο οποίος περιλαμβάνει τη μονάδα πυρός με τους αισθητήρες και τον οπλισμό. Οι αισθητήρες του συστήματος αποτελούνται από ένα ραντάρ έρευνας με εμβέλεια 45 χλμ, ένα ραντάρ εγκλωβισμού στόχων με εμβέλεια 28 χλμ και ένα ηλεκτροπτικό σύστημα ημέρας/νύκτας όλα τοποθετημένα επί του πυργίσκου.

Ο οπλισμός του ρωσικού συστήματος αποτελείται από δύο πυροβόλα 2Α38Μ των 30 χλστ με εμβέλεια 4 χλμ και 12 πυραύλους εδάφους-αέρος δύο σταδίων τύπου 57E6 ή 57E6-E με εμβέλεια 20 χλμ τοποθετημένους ανα εξάδες εκατέρωθεν του πυργίσκου, ο οποίος μπορεί να πραγματοποιήσει πλήρη περιστροφή.

https://www.youtube.com/watch?v=mvXY200jia0

Σύμφωνα με το Jane’s και τα δύο οπλικά συστήματα εκτιμάται ότι πρόκειται να χρησιμοποιηθούν από τους Ρωσώφωνους αυτονομιστές στην επίθεση που θα εξαπολυθεί στο θύλακα του Debaltseve οπου έχουν  οχυρωθεί σημαντικές δυνάμεις των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων οι οποίες προσπαθούν να περικυκλώσουν την πόλη Gorlovka.

O ρωσικός πολλαπλός εκτοξευτής TOS-1 εκτιμάται ότι θα χρησιμοποιηθεί για την απομείωση της μαχητικής ικανότητας των μονάδων που βρίσκονται εντος του θύλακα ενώ το σύστημα 96K6 Pantsyr-S1 θα παράσχει την επαρκή αντιαεροπορική ομπρέλα που οι επιτιθέμενες ρωσώφωνες δυνάμεις χρειάζονται.

Από την άλλη πλευρά η χρήση τόσο σύγχρονων οπλικών συστημάτων από τους αυτονομιστές αποδεικνύει ότι η Μόσχα δεν ανησυχεί πλέον να κατηγορηθεί για άμεση εμπλοκή στην σύγκρουση αφού τα συστήματα αυτά είναι φανερό ότι προέρχονται από το ρωσικό οπλοστάσιο και δεν αποτελούν λάφυρα από τον ουκρανικό Στρατό ο οποίος δεν τα διαθέτει.

Επιπλέον όπως φαίνεται η Ρωσία δεν ανησυχεί πλέον για τις κατηγορίες της Δύσης ότι προσωπικό των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων συμμετέχει στις συγκρούσεις στην ανατολική Ουκρανία αφού τουλάχιστον για τη επιχειρησιακή χρήση του σύστημα 96K6 Pantsyr-S1  απαιτείται εξειδικευμένο προσωπικό που μόνο οι Ρώσοι διαθέτουν στην περιοχή.

Ουσιαστικά με την χρήση των παραπάνω συστημάτων η Μόσχα στέλνει ευθέως στη Δύση το μήνυμα ότι πια έχει αποφασίσει να διευθετήσει το ζήτημα της Αν Ουκρανίας χωρίς υπεκφυγές, αφού εκτιμά ότι στην περιοχή αυτή διακυβεύονται κυριαρχικά της δικαιώματα, λόγω της ραγδαίας επέκτασης της επιρροής της Δύσης σε περιοχές επί των συνόρων της, σε συνδυασμό με την πάγια ρωσική πολιτική προστασίας των ρωσώφωνων πληθυσμών εκτός των συνόρων της Ρωσίας και την παράλληλη διασφάλιση της Κριμαίας.

Η δημιουργία μιας ζώνης ασφαλείας μεταξύ των ρωσικών συνόρων και των χωρών που βρίσκονται στην περιφέρεια της, αποτελούσε ανέκαθεν βασικό στοιχείο της πολιτικής της Ρωσίας. Το επίπεδο γεωγραφικό ανάγλυφο της Ρωσίας από τα σύνορα της μέχρι το εσωτερικό της χώρας αποτελούσε πάντα στοιχείο προβληματισμού της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας της χώρας από τους Ναπολεόντιους πολέμους μέχρι και τον Β’ ΠΠ αφού και στις δύο περιπτώσεις οι αντίπαλοι της Ρωσίας μετέφεραν τον πόλεμο εντός των ρωσικών εδαφών με τραγικές συνέπειες για τη χώρα και τον πληθυσμό της.

Η δημιουργία μιας ζώνης ασφαλείας στα δυτικά σύνορα της Ρωσίας στην Αν. Ουκρανία σχετίζεται επίσης και με την διαφαινόμενη σύμφωνα με αναλυτές δημιουργία του χερσαίου διαδρόμου που θα συνενώσει την Κριμαία με τα ελεγχόμενα από τους Ρωσώφωνους εδάφη στην Αν. Ουκρανία. Μελετώντας τον χάρτη γίνεται αντιληπτό πόσο ευάλωτη είναι η Κριμαία σε μια μελλοντική αιφνιδιαστική επίθεση από το Κίεβο δεδομένου και του μικρού βάθους της χερσονήσου.

Αυτή την αδυναμία προσπαθεί όπως φαίνεται να διορθώσει η Μόσχα σχεδιάζοντας από την μία πλευρά να κατασκευάσει μια γέφυρα στον πορθμό Kerch, η οποία θα ενώνει την Κριμαία με την χερσόνησο Taman και από την άλλη επιδιώκοντας τη δημιουργία μιας παράκτιας ζώνης ασφαλείας από την Μαριούπολη μέχρι την και την βόρεια Κριμαία.

Η στρατηγική σημασία της Κριμαίας για το ρωσικό Ναυτικό και τη Ρωσία δεν επιτρέπει στη Μόσχα κανένα εφησυχασμό αφού στο παρελθόν έχει αποδειχτεί οτι τίποτα δεν είναι βέβαιο και διασφαλισμένο και σχεδόν πάντα η ισχύς των όπλων αποτελεί το παράγοντα που συμβάλει στην διατήρηση ή μεταβολή μιας κατάστασης