Ποια θα ήταν η εξέλιξη του πολέμου αν ο Χίτλερ είχε αναπτύξει πυρηνικά όπλα;

Στα πρώτα χρόνια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, φαινόταν ότι η Γερμανία είχε την πολυτέλεια του χρόνου για να αναπτύξει μια νέα γενιά σούπερ-όπλων. Οι Ναζί πριν την έναρξη του πολέμου αλλά και μετά τις πρώτες επιτυχίες, έχουν στα σχέδια την ανάπτυξη ατομικής βόμβας αφού είναι σίγουροι πως η σύγκρουση με τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν θέμα χρόνου. Όμως, οι άμεσες ανάγκες του πολέμου, σε συνδυασμό με την εξέλιξη του πολέμου στο Ευρωπαϊκό μέτωπο άφησε πίσω το στάδιο έρευνας

Τι θα γίνοταν όμως αν οι Γερμανοί είχαν αφιερώσει χρόνο στο πρόγραμμα, ή είχαν την τύχη σε πιο σημαντικές ανακαλύψεις; Τι θα μπορούσε να συμβεί αν οι Ναζί είχαν κατασκευάσει ένα ατομικό όπλο;

Αντίθετα, το αμερικανικό πρόγραμμα πυρηνικών όπλων κόστισε ένα τεράστιο χρηματικό ποσό, και απορρόφησε ένα σημαντικό ανθρώπινο κεφάλαιο μακριά από άλλα έργα που ήταν σε εξέλιξη. Αυτό συνέβη γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν η μοναδική μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, που πίστευε ότι ο πόλεμος θα διαρκέσει αρκετό καιρό και θα συνεχιζόταν ακόμα και μετά την ήττα της Γερμανίας σε επίπεδο διπλωματίας αυτή την φορά με τους νικητές. 

Χρόνος και πόροι επιβραδύνουν το πρόγραμμα των Ναζί

Η Γερμανία από την άλλη δεν έχει την πολυτέλεια του χρόνου  ειδικά όταν έγινε φανερό ότι η Σοβιετική Ένωση δεν θα καταρρεύσει μέχρι το τέλος του 1941. Η Γερμανία για να εξετάσει σοβαρά την ανάπτυξη ατομικού όπλου, χρειαζόταν ευνοϊκές συνθήκες πολέμου που θα τις επέτρεπε την ανάπτυξη των ερευνητικών προγραμμάτων μακροπρόθεσμα. Όπως υποβρύχια, τανκς και οι πύραυλοι V απορρόφησαν το μεγαλύτερο μέρος των πόρων του Ράιχ.

Το γερμανικό πρόγραμμα αντιμετώπιζε πλέον και άλλα προβλήματα. Οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί στη γερμανική βιομηχανία , τα Σαμποτάζ, όπως οι επιθέσεις στις εγκαταστάσεις επεξεργασίας νερού στη Νορβηγία, περιόρισε πρόοδο στο πρόγραμμα. Επίσης, η καθεστωτική φύση των Ναζί έκανε επίσης την επιστημονική πρόοδο ακόμα πιο δύσκολη. Πολλοί από τους καλύτερους επιστήμονες αντιπαθούσαν τους Ναζί, με αποτέλεσμα πολλούς από αυτούς να αφιερώνουν την ενέργεια τους πως να ξεφύγουν από την Ευρώπη.

Ήταν φανερό ότι οι Γερμανοί δεν θα μπορούσαν να βασιστούν στους επιστήμονες της Ευρώπης στον ίδιο βαθμό με τους Αμερικανούς. Παρ ‘όλα αυτά, το ναζιστικό καθεστώς έκανε σημαντική πρόοδο σε μια σειρά εφαρμογών, που ίσως θα μπορούσαν να έχουν αναπτύξει ένα ατομικό όπλο σε σύντομο χρονικό διάστημα, γεγονός που όπως φαίνεται από τα γεγονότα, γνώριζαν οι σύμμαχοι για αυτές τις δυνατότητες

Παρόλο την επίλυση σημαντικών προβλημάτων στο πρόγραμμα , δεν ήταν αρκετό για να καταστεί η Γερμανία σε μια σημαντική πυρηνική δύναμη. Το γερμανικό πρόγραμμα επικεντρώθηκε σε εμπλουτισμένο ουράνιο το οποίο είχε την  ανάγκη για μεγάλα αποθέματα ουρανίου (μερικά από τα οποία είχαν κατασχεθεί από το Βέλγιο), και ένα μεγάλο ασφαλές βιομηχανικό συγκρότημα μακρυά από τους βομβαρδισμούς των συμμάχων και τα σαμποτάζ.Αυτό ήταν ακόμα ένα μεγάλο μειονέκτημα, η απώλεια του στρατηγικού βάθους

Ασφάλεια του όπλου και οι επιθέσεις

Ακόμη και αν οι Γερμανοί είχαν καταφέρει να αναπτύξουν ένα ατομικό όπλο, και η παράδοση των βομβών θα ήταν ένα μεγάλο πρόβλημα. Όσο αφορά την τακτική χρήση εναντίον στόχων στο έδαφος, η Βέρμαχτ θα μπορούσε να βρει έναν τρόπο για να χρησιμοποιήσει το όπλο, αλλά για  μεγαλύτερη εμβέλεια αυτό θα ήταν δύσκολο αφού η Luftwaffe δεν είχε το κατάλληλο αεροσκάφος και προς το παρόν ήταν απασχολημένη για τις αναχαιτίσεις των συμμάχων στους ουρανούς της Γερμανίας

Η Luftwaffe διέθετε ένα προηγμένο βαρύ βομβαρδιστικό ικανή να χτυπήσει στόχους στην Αγγλία ή τη Ρωσία, αλλά αδύνατον τις Ηνωμένες Πολιτείες που ήταν πλέον και ο μεγάλος αντίπαλος για τον Άξονα. Η σχεδίαση των γερμανικών βομβαρδιστικών έγιναν για την υποστήριξη της Βέρμαχτ. Η γερμανική πολεμική αεροπορία είχε στα σχέδια την κατασκευή ενός ενός βομβαρδιστικού μεγάλης εμβέλειας τη δεκαετία του 1930, αλλά επικεντρώθηκε σε ελαφρύτερα, μικρότερα αεροπλάνα, για τον  πόλεμος που πλησίαζε

Σίγουρα, οι Γερμανοί θα μπορούσαν να έχουν αναπτύξει ένα στρατηγικό βομβαρδιστικό αν υπήρχε χρόνος, οι εταιρείες Junkers, Heinkel, και Focke Wulf εργάστηκαν σε διάφορα σχέδια κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Όμως τέτοια αεροσκάφη απαιτούσαν τεράστιους πόρους και  χρόνο Το πρόγραμμα B-29 των Αμερικανών στοίχιζε περισσότερο από την ίδια την ατομική βόμβα.Ακόμη και B-29s έπρεπε να τροποποιηθούν για να φέρουν πυρηνικά όπλα.Ο καλύτερος υποψήφιος στη διάθεσή της η Luftwaffe θα ήταν το Heinkel He 177 ικανό να μεταφέρει μια βόμβα σημαντικά μικρότερη από τη βόμβα “Little Boy” που έπεσε στην Χιροσίμα

Αν χρησιμοποιούσε το όπλο

Ποια θα ήταν η κατάσταση της Γερμανίας αν είχε κατασκευάσει την βόμβα και την είχε χρησιμοποιήσει. Αυτό θα ήταν σε άμεση εξάρτηση από την υπάρχουσα κατάσταση της ίδιας της χώρας οικονομικά και στρατιωτικά την στιγμή που θα είχε το όπλο.

Μέσα στους στρατηγικούς στόχους που θα μπορούσε να πλήξει άμεσα θα ήταν το Λονδίνο και η Μόσχα, δύο στόχοι που θα μπορούσε να πλήξει η Luftwaffe. Μια τέτοια επίθεση θα ήταν καταστροφική για τους συμμάχους και σίγουρα θα οδηγούσε σε συνομιλίες.

Στην Μόσχα αν το χτύπημα είχε αποτελέσματα στην ηγεσία ο Κόκκινος Στρατός ο οποίος σε μεγάλο βαθμό πολεμούσε υπό το φόβο αυτής της ηγεσίας, με την απώλεια της θα σταματούσε να πολεμά. 

Από την άλλη μεριά της Ευρώπης, στην Αγγλία, ήδη οι πύραυλοι V2 είχαν δημιουργήσει ήδη πλήγμα στο ηθικό των Άγγλων και μια ατομική βόμβα θα είχε περισσότερες καταστροφικές συνέπειες.

Όμως, και πάλι ένα και μόνο χτύπημα δεν θα σήμαινε και την λήξη του πολέμου, αφού οι σφοδροί βομβαρδισμοί των συμμάχων μέσα στην Γερμανική επικράτεια από τις αρχές του 43΄δεν έσυραν τους Γερμανούς στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων 

Ποιος ήταν ο φόβος των Σοβιετικών και των Συμμάχων

Κάτω από την πίεση του Κόκκινου η Γερμανία αν είχε πυρηνικά όπλα σε εκείνο το σημείο του πολέμου θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει. Αυτό το όπλο θα είχε καταστροφικές συνέπειες σε τεθωρακισμένους σχηματισμούς, στα μετόπισθεν η και σε κέντρα διοίκησης, πράγμα που σήμαινε ανάλογα με τον αριθμό των κεφαλών που θα διέθετε ο γερμανικός στρατός θα πρέπει να ήταν προσεκτικός στις επιλογές του. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Κόκκινος Στρατός που προχώρησε σε μια τέτοια μαζική επιθετική κλίμακα και διασπορά των δυνάμεων τουώστε ακόμη και μια ατομική επίθεση να μην μπορούσε να τον  παραλύσει

Αυτό όσο αφορούσε το στρατό ξηράς γιατί στις ναυτικές δυνάμεις δεν ίσχυε αφού θα μπορούσαν να επιβιώσουν από πυρηνική επίθεση. Εξάλλου για αυτό στο πόλεμο στην Άπω Ανατολή οι σύμμαχοι και ιδιαίτερα οι Αμερικανοί έδωσαν σημασία στην καταστροφή του Ιαπωνικού Ναυτικού. Βέβαια η καταστροφή σε ναυτικές μονάδες δεν θα μπορούσε να αποφεχθεί στην περίπτωση της απόβασης στην Νορμανδία όπου ήταν συγκεντρωμένες

Ναζιστική Γερμανία θα μπορούσε να αναπτύξει πυρηνικά όπλα στην περίπτωση που θα είχε κερδίσει τον πόλεμο γεγονός όμως που εκείνη την στιγμή δεν θα μπορούσαν να το γνωρίζουν οι σύμμαχοι. Στην κατάσταση που η γερμανική οικονομία στο μέσο του πολέμου, δεν είχε τους οικονομικούς πόρους για να αναπτύξει αυτό τον αριθμό των κεφαλών ώστε να καταστεί ένα όπλο νίκης. Επίσης δεν είχε πλέον και τα χρονικά περιθώρια. Κάτι τέτοιο όπως φάνηκε και από το αποτέλεσμα μπορούσε να το κάνουν μόνο οι ΗΠΑ αφού είχε το στρατηγικό βάθος, τους πόρους και το χρόνο