PAK-TA: Το νέο αληθινό στρατηγικό μεταγωγικό της ρωσικής Αεροπορίας
Μετά τα προγράμματα PAK-FA και PAK-DA τα οποία αφορούν την ανάπτυξη του νέου μαχητικού εναέριας περιοχής και του νέου στρατηγικού βομβαρδιστικού αντίστοιχα για τη Ρωσική Αεροπορία η ρωσική κυβέρνηση προχωρά στην ανάπτυξη του επόμενου αεροσκάφους στρατηγικών μεταφορών με την κωδική ονομασία PAK-TA (Perspective Airborne Complex of Transport Aviation).
Το τρίτο εν σειρά αναπτυξιακό πρόγραμμα της ρωσικής Αεροπορίας, ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2013, όταν το υπουργείο Άμυνας της χώρας επανεξέτασε την υπάρχουσα κατάσταση κατασκευής στρατιωτικών μεταγωγικών αεροσκαφών.
Το βασικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ρωσική Αεροπορία είναι ότι το 25% των στρατηγικών μεταγωγικών αεροσκαφών της κατασκευάστηκαν από την Ουκρανική εταιρεία Antonov.
Πρόκειται για 5 An-22 και 25 An-124/124-100 Ruslan, τα οποία μαζί με τα ρωσικής κατασκευής 97 IL-76MD και 2 Il-76MD-90A συγκροτούν την δύναμη στρατηγικών μεταγωγικών αεροσκαφών της Ρωσίας.
Δεδομένης της πολιτικής στροφής της Ουκρανίας προς τη Δύση και φυσικά τον πόλεμο στην Ανατολική Ουκρανία με τους Ρώσους αυτονομιστές να ελέγχουν σημαντικό τμήμα της επαρχίας Donetsk και μικρό τμήμα της επαρχίας του Luhansk, η Μόσχα δεν είχε πολλά περιθώρια συνεργασίας με την ουκρανική αεροδιαστημική βιομηχανία Antonov στον τομέα των στρατηγικών μεταγωγικών.
Για αυτό το λόγο η Ρωσική Αεροπορία στράφηκε προς την εγχώρια βιομηχανία πρώτο βήμα της οποίας ήταν η παραγωγή της βελτιωμένης έκδοσης του Il-96 η οποία κωδικοποιήθηκε ως Il-76MD-90A ή Il-476.
Συνολικά 41 Il-476 με μεταφορική ικανότητα 60 τόνων πρόκειται να αποκτηθούν, ενώ 41 μεταγωγικά Il-76MD με μεταφορική ικανότητα 48 τόνων θα αναβαθμιστούν στο επίπεδο MDM.
Όμως παρα τα δύο αυτά προγράμματα που θα αποδώσουν συνολικά 82 μεταγωγικά αεροσκάφη υψηλών επιδόσεων το πρόβλημα της επάρκειας μέσων συνεχίζεται πόσο δε όταν τα εκσυγχρονισμένα Il-76MDΜ θα πρέπει κάποια στιγμή να αποσυρθούν λόγω ηλικίας μιας και τα περισσότερα κατασκευάστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1980 αρχές της δεκαετίας του 1990.
Έτσι στις αρχές του 2013 το Ρωσικό υπουργείο Άμυνας ξεκίνησε το πρόγραμμα PAK TA στο οποίο συμμετέχουν το σχεδιαστικό γραφείο OKB Ilyushin AK, το κρατικό κέντρο αεροδυναμικής TsAGI, το σχεδιαστικό γραφείο OKB Myasischeva.
Το έτερο μεγάλο σχεδιαστικό γραφείο μεταγωγικών αεροσκαφών OKB Tupolev είναι απασχολημένο αυτή την περίοδο με την παράλληλή ανάπτυξη του νέου ρωσικού στρατηγικού βομβαρδιστικού PAK-DA.
Αν και δεν έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που η ύπαρξη του προγράμματος άρχισε να γίνεται γνωστή στα διεθνή ΜΜΕ εκτιμάται ότι θα χρειαστεί αρκετό χρονικό διάστημα έως ότου αρχίσουν να παρουσιάζονται τα πρώτα ρεαλιστικά αποτυπωμένα σχέδια.
Σύμφωνα με αναλυτές για την ανάπτυξη του νέου μεταγωγικού θα χρειαστούν 10-15 χρόνια, ώστε το αεροσκάφος να εισέρθει σε παραγωγή το 2030, ενώ θα πρέπει να ληφθούν υπόψη σειρά παραμέτρων όπως η μεταφορική του ικανότητα, η εμβέλεια.
Σύμφωνα με την ρωσική ιστοσελίδα Sputnik, το PAK-TA θα πρέπει να μπορεί να μεταφέρει φορτίο βάρους 220 τόνων σε απόσταση 4.350 μίλια χωρίς νέο ανεφοδιασμό. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται 80 νέα μεταγωγικά αεροσκάφη PAK-TA, θα πρέπει να μπορούν να μεταφέρουν 400 άρματα μάχης T-14 Armara στην προαναφερθείσα απόσταση δηλ. 4 άρματα μάχης ανα αεροσκάφος σε απόσταση 4.350 μιλίων
Εναλλακτικά τα 80 μεταγωγικά αεροσκάφη θα πρέπει να μπορούν να μεταφέρουν 900 ελαφρά τεθωρακισμένα οχήματα από την μία άκρη της Ρωσίας στο Καλινιγκραντ μέχρι την νήσο Σαχαλίνη.
Τα γεωστρατηγικά συμφέροντα της Ρωσίας απαιτούν την ανάπτυξη ενός νέου αεροσκάφους που θα μπορούσε μέσα σε μερικές ώρες να μεταφέρει μια σημαντική στρατιωτική δύναμη σε συμμαχική χώρα ή σε μια περιοχή όπου εξελίσσεται μια κρίση.
Πάντως σύμφωνα με τον αρχιδοκιμαστή πιλότο Mikhail Markov τόσο η λύση του εκσυγχρονισμού ενός παλαιού επιτυχημένου μεταγωγικού αεροσκάφους, όσο και η πρόταση για την ανάπτυξη ενός νέου από το μηδέν είναι λάθος.
Δεν μπορεί η αεροναυπηγικη βιομηχανία να αναπτύξει ξαφνικά από το μηδέν μετά από 30 χρόνια αδράνειας ένα νέο μεταγωγικό. Η διαδικασία ανάπτυξης ενός νέου αεροσκάφους θα πρέπει να είναι μια αργή σταθερή διαδικασία στην οποία θα συμμετέχουν τα ερευνητικά ιδρύματα της χώρας μετά από μια σοβαρή εξέταση των απαιτήσεων των τεχνικών και τεχνολογικών δυνατοτήτων καθώς και των διαθέσιμων χρημάτων.