Οι Τρεις Συμφωνίες για την αντιμετώπιση των απειλών από Ρωσία – Κίνα και του «εργαλείου» τους, την Τουρκία

Μικρό «παράθυρο» και για το ενδεχόμενο απόκτησης των προς απόσυρση βρετανικών «Eurofighter Typhoon Tranche 1» φάνηκε να αφήνει την Τετάρτη ο υπουργός Άμυνας, ξεκαθαρίζοντας πάντως ότι το θέμα είναι αρμοδιότητα ΚΥΣΕΑ. 

«Εξετάζονται όλες οι πιθανές επιλογές για την εξεύρεση της προσφορότερης λύσης, με σκοπό την έτι περαιτέρω αναβάθμιση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων της Πολεμικής Αεροπορίας», απάντησε ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, σε ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, Κυριάκος Βελόπουλος, με θέμα «Ευκαιρία για την Ελλάδα η διαφαινόμενη απόσυρση βρετανικών Typhoon» (σύμφωνα με την ερώτηση, πρόκειται για 30 μαχητικά «Eurofighter Typhoon Tranche 1»). «Περισσότερα στοιχεία επί του θέματος δεν είναι αποδεσμεύσιμα μέσω της παρούσας διαδικασίας, καθόσον εμπίπτουν στην κατηγορία του “ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ”, διότι άπτονται του εθνικού αμυντικού σχεδιασμού και της Δομής Δυνάμεων των ΕΔ της χώρας», πρόσθεσε ο Υπουργός Άμυνας

Την 28η Οκτωβρίου ο Νίκος Παναγιωτόυπουλος στις δηλώσεις του μετά το πέρας της στρατιωτικής παρέλασης στην Θεσσαλονίκη ανέφερε, «η Ελλάδα θωρακίζεται και θα συνεχίσει να θωρακίζεται στο πλαίσιο μίας προσπάθειας μεθοδικής, στη βάση ενός οργανωμένου σχεδίου, που εκπονήσαμε στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας με την αγαστή συνεργασία Πολιτικής και Στρατιωτικής Ηγεσίας και φυσικά υπό την τελική έγκριση του Πρωθυπουργού. Η Ελλάδα λοιπόν θα συνεχίσει να θωρακίζεται επεκτείνοντας και εντείνοντας τις Αμυντικές συμμαχίες με φίλες χώρες αλλά και αναβαθμίζοντας τα οπλικά συστήματα των Ενόπλων Δυνάμεων. Και τούτο το κάνουμε διότι αντιλαμβανόμαστε τη χώρα ως παράγοντα ασφάλειας και σταθερότητας στη περιοχή, αλλά και διότι ενώ δεν απειλούμε κανένα, δεν μας αρέσει και να απειλούμαστε από κανέναν.»

Τρεις Συμφωνίες για την αντιμετωπίση των απειλών από Κίνα και Ρωσία

Ο Οκτώβριος ΄ήταν ένας σημαντικός μήνας αφού σε αυτόν καθορίστηκε το μέλλον της χώρας και τον τρόπο με τον οποίο πρόκειται να αντιμετωπίσει νέες απειλές και παρατεταμένες περιόδους κρίσης. Η Ελλάδα προχ΄ώρησε σε Συμφωνίες με τρεις χώρες, ις ΗΠΑ, την Γαλλία και την Βρετανία οι οποίες έχουν κοινούς ανταγωνιστ΄ές, την Κίνα και Ρωσία.

Οι δύο πρώτες συμφωνίες έχουν αναλυθεί σε μεγάλο βαθμό αλλά στην τελευταία, αυτή με το Ηνωμένο Βασίλειο, δεν δόθηκε η ανάλογη σημασία. Ο λόγος είναι επειδή δεν συνοδεύτηκε από αγορά όπλων -μέχρι σήμερα- όπως στην περίπτωση των Συμφωνιών με ΗΠΑ και Γαλλία. Όμως η Συμφωνία με το Ηνωμένο Βασίλειο, δείχνει τις εξελίξεις του επόμενου διαστήματος και ειδικά στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, του Καυκάσου και των Βαλκανίων.

Οι αληθινές σχέσεις δημιουργούνται μέσω οικονομικών και στρατιωτικών συνεργασιών, όχι μέσω της εφάπαξ πώλησης οπλικών συστημάτων. Εάν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στην περιοχή (Ισραήλ-Αίγυπτος), η Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο, είναι αποφασισμένοι να συμμετάσχουν σε έναν ανταγωνισμό και την αντιμετώπιση μεγάλης συνδυαστικής δύναμης όπως αυτή Ρωσίας – Κίνας με εργαλείο την Τουρκία, είναι επιτακτική ανάγκη να προσδιορίσουν έναν τελικό στόχο και να αποφασίσουν πώς θα τον επιτύχουν

Ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν οι Τσάροι, η Σοβιετική Ένωση, και σήμερα η Ρωσία. Σε όλες τις περιόδους για την αντιμετώπιση αυτής της απειλής χρησιμοποίησε την Οθωμανική Αυτοκρατορία και τον χώρο που προέκυψε από την διάλυση της, την Τουρκία. Ο προσχεδιασμένος προσανατολισμός της Άγκυρας για οικονομική επέκταση στην κεντρική Ασία και την αναδυόμενη αγορά της Αφρικής, την έφερε κοντά με την Κίνα και για την ανάπτυξη της οικονομίας της σε άμεση εξάρτηση από την Ρωσία και το φυσικό αέριο της Gazprom.

Η Συμφωνία με το Λονδίνο, μετά από αυτές που υπέγραψε η Αθήνα με Παρίσι και Ουάσιγκτον, είναι η απόδειξη ότι η Τουρκία έχει φύγει από την Δύση και αυτή την φορά θα βρει απέναντι της και τα συμφέροντα του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η διασπορά του κινδύνου και οι υποχρεώσεις

Με την υπογραφή των Τριών Συμφωνιών η Αθήνα καταφέρνει δύο σημαντικά πράγματα. Το πρώτο αφορά μια ενδεχόμενη σύραξη με την Τουρκία και την διασπορά του κινδύνου που θα μπορούσε να προκύψει από ένα ενδεχόμενο εμπάργκο όπλων. Το δεύτερο και πιο σημαντικό ίσως, είναι ότι με τις Συμφωνίες αυτές απέναντι στις απειλές από Ρωσία και Κίνα, ειδικά στα Βαλκάνια, βάζει τους τρεις βασικούς ανταγωνιστές.

Βέβαια από τις Συμφωνίες προκύπτουν και υποχρεώσεις όπως είδαμε και στην περίπτωση της Ελληνογαλλικής συμφωνίας. Σε αυτή με το Ηνωμένο Βασίλειο οι υποχρεώσεις θα είναι περισσότερο σε διπλωματικό επίπεδο, όπως στην περίπτωση του Κοσόβου. Το Λονδίνο είναι ο άμεσος ανταγωνιστής της Μόσχας στην επίμαχη περιοχή, και η Ελλάδα είναι πέρα από βέβαιο ότι θα υποστηρίξει την πολιτική του Λονδίνου όπως άλλωστε ΄έχει αφήσει να εννοηθεί το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, όπως είναι η αναγνώριση του.

Μια άλλη περιοχή που η Αθήνα θα κληθεί να υποστηρίξει το Λονδίνο είναι ο Καύκασος και το Αζερμπαϊτζάν. Στο «V» έχω αναφέρθει στα συμφέροντα που έχει η Ελλάδα στην ευρύτερη περιοχή και ειδικά στο Αζερμπαϊτζάν. Η Αγγλική BP που δραστηριοποιείται στην Κασπία Θάλασσα και προμηθεύει τον Νότιο Διάδρομο με φυσικό αέριο, και κατ επέκταση ττην Ευρώπη, είναι υπό την ασφυκτική πίεση της Ρωσίας, Τουρκίας, Ιράν και Γερμανίας (μέσω Αρμενίας). Η Ελλάδα θα μπορούσε να είχε ενεργό ρόλο στην αλλαγή συσχετισμών στην περιοχή λόγω της σχέσης με τον Έρεβαν και του Αρμενικού λαού.