Οδηγούμαστε σε «Συμφωνία της Στρογγύλης»

Ο “Πορθητής” δεν αγοράστηκε για να κάνει γεωτρήσεις και η Τουρκία δεν έχει την διάθεση να μπλέξει στα πόδια των εταιρειών που αυτή την στιγμή δαπανούν τεράστια ποσά στην Ανατολική Μεσόγειο για εμπορικούς και γεωπολιτικούς σκοπούς.

Ο “Πορθητής” αγοράστηκε για το σημείο που είναι σήμερα, να αποτελέσει ένα “νησί” στην Κυπριακή ΑΟΖ και ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κύπρο. Η κίνηση αυτή δεν είναι τίποτε άλλο από ένα σύνολο εξελίξεων που θα φέρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων την Ελλάδα και την Τουρκία, σε έναν συμβιβασμό ο οποίος θα περιλαμβάνει Θράκη, Αιγαίο και την ΑΟΖ.

Στην περίπτωση αυτή ένας θα είναι ο κερδισμένος, η Τουρκία, η οποία είναι η μόνη που διεκδικεί επομένως ότι και να πάρει είναι κερδισμένη. Η Ελλάδα, η οποία έχει ισχυρή διπλωματία θα πρέπει , και το ξέρει, να κερδίσει περισσότερα από αυτά που θα χάσει. Αυτά τα κέρδη θα είναι σαφώς μακροχρόνια (ποια θα ήταν η ισχύς της σήμερα στην περιοχή αν δεν υπήρχαν τα Δωδεκάνησα, με τον τρόπο που ήρθαν στην κυριαρχία της) και όλοι γνωρίζουν πλέον ποια είναι αυτά.

Για να οδηγηθούμε σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων και για να να το δεχθούν οι λαοί, όπως συνήθως, θα γίνει μέσα από μια κρίση και όλοι εύχονται σύντομη και χωρίς απώλειες. Οι Τούρκοι θα “μειώσουν” τις διεκδικήσεις τους και κυρίως στο σύμπλεγμα του Καστελορίζου όσο αφορά την ΑΟΖ.

Οι περισσότεροι θεωρούν πως για να αλλάξει το status στην περιοχή η Άγκυρα, το νησί του Καστελορίζου είναι η κύρια διεκδίκηση τους. Όμως για την Τουρκία η Στρογγύλη τους αρκεί για να πετύχουν τον σκοπό τους, και μια “υποχώρηση” τους από το Κατστελόριζο, θα φέρει την άκαμπτη στάση τους στην Στρογγύλη και σε ένα ειδικό καθεστώς σε μια “Συμφωνία της Στρογγύλης”.

Εξάλλου, όπως παραδέχθηκαν βουλευτές, στο Αιγαίο θα έπρεπε να γίνει μια “Συμφωνία των Πρεσπών”, η όπως ανέφερε και ο πρώην υπουργός εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, «Αν αρχίσεις στις διεθνείς σχέσεις και είσαι μοναχοφάης λέγοντας “όλα δικά μου”, τότε είσαι κι εσύ μέρος του προβλήματος». «Αυτό που πρέπει να κάνεις και που προσπάθησα να κάνω είναι και να εξασφαλίσεις την ασφάλεια – με τις δύο τετραμερείς – και να δώσεις μια προοπτική ότι η Τουρκία, όχι στην κυπριακή ΑΟΖ αλλά στη Μεσόγειο συνολικά, θα συμμετάσχει σε αυτή την οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να βρεις τρόπους οργάνωσης επιχειρηματικούς, τις μπίζνες, της δουλειάς, που να συμμετάσχει σε αυτό που της αντιστοιχεί και της αρμόζει».