Ο «τρίτος δρόμος» για την Ευρώπη…

Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος επιβεβαίωσαν τις τάσεις που είχαν ανιχνευθεί σε ποιοτικές αναλύσεις δημοσκοπήσεων και ερευνών κοινής γνώμης.

Ήδη από τις προηγούμενες εκλογές είχε διαφανεί η επικράτηση ενός μεγάλου αριθμού αντιπροσωπευτικού δείγματος ερωτηθέντων που επιθυμεί την παραμονή της χώρας στην ΕΕ αλλά και επικρίνει τη σκληρή στάση των ευρωπαίων εταίρων να κλείσει τη στρόφιγγα ρευστότητας.

Πρόκειται για ένα δυναμικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, μια «Τρίτη Ελλάδα» με σαφή Ευρωπαϊκό προσανατολισμό, που αποφασίζει πιο ψύχραιμα και πιο συνειδητά καθώς είναι αυτή που πληρώνει τα λάθη της μεταπολίτευσης και των μνημονιακών κυβερνήσεων αλλά ταυτόχρονα δεν πείθεται από την κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.

Η οικονομική ασφυξία που δημιουργήθηκε με το κλείσιμο των τραπεζών ενεργοποίησε το τμήμα αυτό του εκλογικού σώματος που εκπροσωπεί περίπου το 15% του συνόλου των Ελλήνων ψηφοφόρων και εκφράσθηκε ΘΕΤΙΚΑ με το ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου,Δείχνοντας ότι είναι ιδιαίτερα ανήσυχοι από την τραγική κατάσταση που έχει εισέλθει η χώρα και δεν επιθυμούν να διαιωνιστεί. Η στάση τους υποδηλώνει ότι έχουν συνειδητοποιήσει ότι σε μια εκτός συμφωνίας στήριξης, η κατάσταση θα επιδεινωθεί και το επόμενο βήμα θα είναι η έξοδος από την ευρωζώνη.

Η δυναμική που διαμορφώθηκε κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες θα οδηγήσει σε ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού με τους εκπροσώπους της παλαιοκομματικής φρουράς να βλέπουν την έξοδο προς τα αποδυτήρια ενώ οι επικεφαλής της κυβερνητικής συμπολίτευσης Τσίπρας και Καμμένος βρίσκονται στο μεταίχμιο εκείνης της σύγχρονης πολιτικής γενιάς ηγετών που πρέπει να σηκώσουν το βάρος κρίσιμων αποφάσεων και να κρατήσουν ενωμένο τον ελληνικό λαό.

Με το ΟΧΙ η Χώρα εισέρχεται σε τροχιά σύγκρουσης με το κατεστημένο των Βρυξελλών και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Η επόμενη ημέρα είναι πολύ δύσκολη και πρέπει να καταβάλλουμε τεράστιες προσπάθειες για να μην μετατραπεί η «Εθνική Ήττα» σε «Εθνική Ταπείνωση» ενώ πρέπει να επιζητήσουμε με κάθε θυσία την «Κάθαρση».

Η αποκλειστική ευθύνη βαρύνει πλέον τις επιλογές του Έλληνα Πρωθυπουργού ο οποίος πρέπει να ξεπεράσει τον κακό του εαυτό και να αντιληφθεί το νόημα του ΟΧΙ και να αναθεωρήσει τον τρόπο διαχείρισης της κρίσης προκειμένου να αποφύγουμε τη γενίκευσή της.

Τιτάνιος αγώνας πρέπει να δοθεί για να αποκατασταθεί η εικόνα της Χώρας στο εξωτερικό και να ανατρέψουμε την φήμη που έχει δημιουργηθεί ότι η Ελλάδα είναι ασταθής και ανασφαλής χώρα.

Πρέπει να αναρωτηθούμε για την  έλλειψη οργανωμένης στήριξης του ΝΑΙ αλλά και την «γραμμή» που δόθηκε για την υπερψήφιση του ΟΧΙ από τη μουσουλμανική μειονότητα από το τουρκικό Προξενείο, κάτι που πρέπει να γίνει αντικείμενο ανάλυσης στο μέλλον.

Προς το παρόν πρέπει να επιβιώσουμε και ν’αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις στην καθημερινότητά μας η οποία και απειλείται ανοιχτά πλέον από τις ίδιες δυνάμεις που κατατροπώθηκαν στο Δημοψήφισμα.