Ο Πούτιν απέτυχε και επενδύει στη στρατηγική του τρόμου

του Leon Panetta (*)

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πρωταρχική αποστολή του Βλαντίμιρ Πούτιν απέτυχε κι έτσι ο Ρώσος Πρόεδρος έχει ξεκινήσει έναν πόλεμο τρόμου για να κάμψει το ηθικό των Ουκρανών και να νικήσει τη βούληση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Για αυτόν τον λόγο, το βασικό μας καθήκον είναι να παραμείνουμε αποφασισμένοι και ενωμένοι στη στήριξη του Κιέβου.

Υπάρχει η αίσθηση ότι θα ήταν προς το συμφέρον τόσο της Ουκρανίας όσο και του υπόλοιπου κόσμου να ξεκινήσει ο Πούτιν διαπραγματεύσεις για το τέλος του πολέμου. O ίδιος, όμως, δεν δείχνει διατεθειμένος για κάτι τέτοιο. Και το Κίεβο, προφανώς, δεν ενδιαφέρεται, παρά μόνο υπό τον όρο ότι τα κατεχόμενα εδάφη του θα επιστρέψουν στην Ουκρανία. Είναι δύσκολο αυτήν τη στιγμή να δούμε μία διέξοδο, αλλά οι χειμωνιάτικοι μήνες μπορεί να δείξουν εάν υπάρχει πιθανότητα διαπραγματεύσεων.

Η Ουκρανία αντιμετωπίζει έναν δύσκολο χειμώνα και έχει αναγκαστεί να εκκενώσει ορισμένες περιοχές. Ο Πούτιν εξακολουθεί να δοκιμάζει τις στρατιωτικές δυνάμεις του, που είναι όλο και πιο εξαντλημένες, και να εκτοξεύει πυραύλους εναντίον κάθε είδους στόχου. Ακόμη κι αν οι διαπραγματεύσεις οδηγήσουν σε μία συμφωνία που θα του παρέχει τον έλεγχο ορισμένων περιοχών, για παράδειγμα στο Ντονμπάς, ο στόχος του να κατακτήσει την Ουκρανία έχει αποτύχει.

Ο μόνος τρόπος να επιτευχθεί μία ειρηνική λύση είναι να συνειδητοποιήσει ο Ρώσος Πρόεδρος ότι η θέση του κινδυνεύει εάν συνεχίσει τον πόλεμο. Η Ουκρανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ δεν μπορούν να του επιτρέψουν να πετύχει, γιατί αυτό θα έστελνε το μήνυμα ότι οι τύραννοι μπορούν να υπονομεύουν τις κυρίαρχες δημοκρατίες. Υπάρχουν, βέβαια, εκείνοι που προσπαθούν να διασπάσουν την ενότητα της Δύσης, όπως η ομάδα ακροδεξιών βουλευτών Freedom Caucus. Η στήριξη προς την Ουκρανία, όμως, παραμένει διακομματική.

Τούτων λεχθέντων, είναι αλήθεια ότι το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, που προσδοκά να επιστρέψει στον Λευκό Οίκο το 2024, «ψάχνεται». Πρόκειται για ένα κόμμα παραδοσιακά πολύ ισχυρό στα ζητήματα εθνικής ασφαλείας που πιστεύει στην παγκόσμια ηγεσία. Ο Μάικ Πομπέο, υπουργός Εξωτερικών του Ντόναλντ Τραμπ, συμμεριζόταν αυτήν τη θέση. Ο ίδιος ο Τραμπ, όμως, υποστήριζε τη θέση «Πρώτα η Αμερική» που αποδυνάμωνε τον ρόλο της Ουάσινγκτον.

Κοινή είναι, επίσης, η βούληση στις ΗΠΑ πως το Ιράν δεν πρέπει να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Αν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη εξακολουθήσουν να στηρίζουν τις οικονομικές κυρώσεις κατά της Τεχεράνης, πιστεύω ότι τα προβλήματα στο εσωτερικό του Ιράν θα συνεχιστούν. Οι διαδηλώσεις δείχνουν ότι η κυβέρνηση έχει χάσει τον έλεγχο: Εάν συνεχιστούν, το Ιράν μπορεί στο τέλος να αυτοκαταστραφεί.

Όσο για τη συνάντηση του Προέδρου Μπάιντεν με τον Κινέζο ομόλογό του, ήταν σημαντική επειδή έδειξε ότι μπορεί να υπάρχει συνεργασία ακόμη κι όταν υπάρχει ανταγωνισμός. Πιστεύω ότι ο Σι διδάσκεται από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και δεν θα κάνει τίποτα βλακώδες που μπορεί να απειλήσει τη θέση της Κίνας στον κόσμο.

(*) O Λίον Πανέτα είναι πρώην διευθυντής της CIA και πρώην υπουργός Αμύνης των ΗΠΑ
(Πηγή: συνέντευξη στην Corriere della Sera)