Ο EastMed Οριοθετεί τις Θαλάσσιες Ζώνες – Δεν εκβιάζεται για συμμετοχή

Όταν ο αγωγός EstMed θα έχει ολοκληρωθεί, θα έχει μήκος 1.900 χιλιόμετρα, και θα ξεκινά 200 χιλιόμετρα νοτίως της Κύπρου.

Τελικός προορισμός θα είναι οι στην ανατολική Ιταλία μέσω και θα περνά από Κύπρο, Κρήτη και Ηπειρωτική Ελλάδα (Πελοπόννησο – Ήπειρος) . Υποθαλάσσια θα είναι συνολικά τα 1.300 από τα 1900 χιλιόμετρα ενώ σε βάθος θα φτάνει ακόμα και τα τα 3 χιλιόμετρα. Το κόστος του EastMed υπολογίζεται σε περίπου 7 δισεκατομμύρια δολάρια. Για να ολοκληρωθεί δε η κατασκευή του, θα χρειαστούν περίπου 2 με 3 χρόνια. Και άλλα 2 με 3 χρόνια (συνολικά δηλαδή περίπου 5 με 6), προκειμένου ο αγωγός να ξεκινήσει να λειτουργεί. Εάν όντως υλοποιηθεί, ο αγωγός EastMed θα έχει τη δυνατότητα/χωρητικότητα να μεταφέρει έως και 20 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου στην Ευρώπη

Ο οικονομικός στόχος του EastMed είναι να μεταφέρει το φυσικό αέριο της Ανατολικής Μεσογείου στο Ευρωπαϊκό Σύστημα Φυσικού Αερίου, μέσω (και εδώ είναι το κρίσιμο) της Ελλάδας. Ο πολιτικός στόχος του αγωγού από την μια είναι να συμμετέχει στην Ενεργειακή Διαφοροποίηση της Ευρώπης, και την απεξάρτηση από το Ρωσικό φυσικό αέριο, εξυπηρετεί την πολιτική των ΗΠΑ δηλαδή, και από την άλλη να δώσει στο Ισραήλ την δυνατότητα να αποκτήσει πρόσβαση στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Διαβάστε επίσης: Αθήνα – Κάιρο συμφώνησαν για ΑΟΖ και χτίζουν «τείχος» στον EastMed

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 6 Αυγούστου

Επομένως η σημασία του έργου έχει τεράστιες γεωπολιτικές και γεωοικονομικές διαστάσεις. Όμως ο EastMed καταφέρνει να φέρει κοντά τα συμφέροντα και άλλων χωρών, της Κύπρου, της Ελλάδας, της Αιγύπτου και μερικώς της Ιταλίας. Οι σχέσεις μεταξύ αυτών των χωρών παράγουν μια ασφάλεια που είναι ζητούμενο για τον αγωγό. Η αστάθεια της Τουρκίας και του ίδιου του Ταγίπ Ερντογάν, δεν επέτρεψε στους σχεδιασμούς ο σημαντικός αυτός αγωγός να περάσει από την Τουρκία όπου θα μείωνε το κόστος. Η τελική «ταφόπλακα» στην διαδρομή του αγωγού μέσω της χερσαίας διαδρομής από την Τουρκία, μπήκε στις 31 Μαΐου 2010 όταν ο Τούρκος Πρόεδρος προσπάθησε να εκβιάσει το Ισραήλ να περάσει ο αγωγός από την χώρα του, στηρίζοντας τους Παλαιστίνιους.

Διαβάστε επίσης: Αμερικανικό ΥΦΑ: Η Τουρκία θέλει να γίνει Ελλάδα

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 19 Ιουλίου 2020

Ήταν το ίδιο διάστημα όπου ξεκινούσε ο εμφύλιος πόλεμος της Συρίας και ο Ταγίπ Ερντογάν είχε δεδομένη την πτώση του Άσαντ. Έτσι η νέα πολιτική κατάσταση στην Συρία θα επέτρεπε αγωγοί από τον Περσικό Κόλπο να περάσουν από κράτη και κυβερνήσεις φιλικές προς την δύση, ανάμεσα τους και η Τουρκία, με την τελευταία να αποκτά τις εναλλακτικές πηγές που αναζητούσε. Η σιγουριά αυτή ήταν που έδωσε την αυτοπεποίθηση στον Τούρκο Πρόεδρο να εκβιάσει το Ισραήλ για τον EestMed

Μετά και τις Συμφωνίες Ελλάδας – Ιταλίας, και Ελλάδας – Αιγύπτου που παράγουν συνεργασία και ασφάλεια, μένει η οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών ανάμεσα σε Ελλάδα – Λιβύη, Ελλάδα – Κύπρο, και Ελλάδα – Τουρκία. Οι οριοθετήσεις αυτές θα εξασφαλίσουν, πέρα από τα δικαιώματα των χωρών, και την ασφάλεια του EastMed.

Η εξαρτώμενη Τουρκία από Ρωσική και Ιρανική ενέργεια, αλλά πλέον οικονομικά εκτός την Γερμανία, και από την Κίνα, ψάχνει τρόπους να πάρει πολλά περισσότερα από αυτά που της αναλογούν στην οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών που επιβάλει ο EastMed. Η Άγκυρα αυτό που διεκδικεί το παραπάνω δεν είναι χώρος, αλλά πρόσβαση σε περισσότερη ενέργεια από εναλλακτικές πηγές. Μπορεί οι εισαγωγές ΥΦΑ από τις ΗΠΑ να διπλασιάστηκαν το 2020, αλλά δεν είναι ικανές να την κρατήσουν μακρυά από τον ενεργειακό εκβιασμό της Ρωσίας.

Ήδη σήμερα που συμβαίνουν αυτά τα γεγονότα, την ώρα που καταρρέει η οικονομία της, η Gazprom θέτει το θέμα τους χρέους της Τουρκίας προς την ίδια. Η εξίσωση που θα κληθούν να λύσουν ΗΠΑ και Ισραήλ στην σχέση τους με την Τουρκία των Ρωσίας – Κίνας – Ιράν, θα είναι δύσκολη