Ο αγωγός TAP ξεριζώνει δέντρα μαζί με την αστυνομία στις “Σκουριές” της Ιταλίας

Οι ιδεοληψίες που γεννήθηκαν υπό τη ηγεμονία της αριστεράς είναι αυτές που μας κάνουν να απεχθανόμαστε την έννοια της επιχειρηματικότητας, των επενδύσεων, της ανάπτυξης κοκ»… Κάπως έτσι σε βομβαρδίζει από τηλεπαράθυρο σε τηλεπαράθυρο ο απόφοιτος του ιστορικού-αρχαιολογικού της Αθήνας [όπως χιλιάδες άλλοι], τηλεπωλητής βιβλίων [όπως μερικοί ακόμη], καθηγητής ρητορικής [αυτό με ξεπερνά, ειλικρινά], βουλευτής και αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, που θέλει να πρυτανεύσει η νεοφιλελεύθερη λογική, να κερδίσει η αριστεία [φωτεινό παράδειγμα της οποίας είναι άλλωστε], να γίνει η Ελλάδα ένα απέραντο Ελ Ντοράντο, να δημιουργηθούν δουλειές για όλους [ξέρεις αυτές των 400ευρώ], να έρθει επιτέλους αυτή η ρημάδα η ανάπτυξη!

Όλη αυτή η [αριστερή] κουλτούρα που μας πλάκωσε σαν καταχνιά από τη μεταπολίτευση και μετά φταίει! Ενδεχομένως να έχει δίκιο ο αξιότιμος κύριος. Ναι, έχει δίκιο! Άλλωστε, αυτός είναι ένας υπαρκτός δρόμος για να βγούμε από την κρίση. Και δεν κάνω καθόλου πλάκα! Μόνο αν ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, το νερό, το ρεύμα, η κατοικία, το περιβάλλον, μόνο όταν το κράτος θα αποτελεί τον υπηρέτη της αγοράς, μπορούμε κι εμείς [ερώτηση: «ποιοί εμείς»;] να ελπίζουμε σε ένα μεγάλο όνειρο ανάπτυξης…

Πάμε να δεις ορισμένες εικόνες αυτής της ανάπτυξης; Πάμε, μιας και ο αξιότιμος κύριος έχει δίκιο και εσένα σε βαραίνει η καταχνιά της αριστερής ιδεοληψίας… Μόλις χθες, στην Ιταλία, στην περιοχή Torre dell’Orso – San Foca, ξεριζώθηκαν 28 ελιές [ο αριθμός σήμερα ξεπερνά τις 61] και το έργο αναμένεται να ολοκληρωθεί όταν 150 θα έχουν απομακρυνθεί από τον τόπο που βρίσκονται για πάνω από 1.500[!] χρόνια. Η επιχείρηση απομάκρυνης έγινε υπό την αυστηρή επιτήρηση της αστυνομίας η οποία συνέλαβε, έδειρε όποιον από τους κατοίκους αντιδρούσε και στο τέλος σχημάτισε κλοιό για να περνάνε τα φορτηγά που απομάκρυναν τα δέντρα. Προφανώς και υπάρχει λόγος που γίνεται όλο αυτό, μην βιάζεσαι…Από την περιοχή θα περάσει ο περίφημος αγωγός φυσικού αερίου ΤΑΡ. Ξέρεις –κι αν δεν ξέρεις, μάθε—ο αγωγός που θα διασχίζει την Αδριατική, θα προωθήσει την ανάπτυξη, θα φέρει δουλειές και τα λοιπά και τα λοιπά [μην σε κουράζω κι εγώ, άνοιξε την τηλεόραση να τα ακούσεις ξανά και ξανά]. Στην Ιταλία. Την σοσιαλδημοκρατική Ιταλία. Την τρίτη σε μέγεθος οικονομία της ευρωζώνης. Χωρίς Μνημόνιο. Χωρίς επιτήρηση. Χωρίς δικαιολογίες [ξέρεις, εγώ δεν θέλω, οι ξένοι με πιέζουν…]. Σου θυμίζουν κάτι αυτές οι εικόνες; Αν πεις «Σκουριές», «Χαλκιδική» κάτι πάει καλά…Αν πάλι δεν σου θυμίζουν τίποτα, τότε…

Θα μου πεις «Έλα μωρε, τώρα, τις ελιές στην Ιταλία θα κοιτάξουμε εδώ καίγεται ο…», «Εδώ δεν έχουμε να φάμε, να πληρώσουμε νοίκι, ρεύμα τηλέφωνο και νερό, τις ελιές θα σκεφτούμε». «Καλά θα κάνουν, να βρεί ο κόσμος δουλειά». Ενδεχομένως να έχεις και δίκιο [όπως ο παραπάνω, αξιότιμος κύριος…πόσο large θα γίνω σήμερα;]. Αλλά[!] ξέρεις πάντα υπάρχει το ΑΛΛΑ…

Αν πρυτανέυσει η νεοφιλελεύθερη λογική, αν ο αξιότιμος κύριος έχει δίκιο, αν γίνουμε έτσι τότε… ο καθένας για την παρτάρα του κι οποίος τα καταφέρει… δεν θα αντιδράς όταν βλέπεις τις θάλασσες να ξεβράζουν άψυχα παιδιά [και καλά θα κάνεις ΑΛΛΑ αν ήταν το δικό σου παιδί;], θα παραμένεις σιωπηλός όταν, όσα από αυτά σώθηκαν από τον πόλεμο και το ταξίδι στην θάλασσα, γίνονται στόχος «αγανακτισμένων» ακροδεξιών «πολιτών» σε σχολεία, σε πάρκα [πολύ σωστά ΑΛΛΑ αν ήταν το δικό σου παιδί; Αν ήσουν εσύ που μόλις ξέφυγες από τον πόλεμο και τη θάλασσα;], θα αποστρέφεις το βλέμμα όταν βγάζουν το σπίτι κάποιου στο σφυρί [ορθώς ΑΛΛΑ εσύ στην τράπεζα δεν χρωστάς;], θα αδιαφορείς όταν στρέματα δάσους γίνονται ίσωμα στο βωμό μιας επένδυσης, δεν θα ανατριχιάζεις μπροστά στην εικόνα των τυλιγμένων και ξεριζωμένων δέντρων [πάλι σωστά ΑΛΛΑ αν ήταν στην αυλή που έφτιαξες με κόπο;]. Βλέπεις, φαινομενικά, τίποτα δεν σε αφορά, τίποτα δεν ακουμπά –τουλάχιστον άμεσα—το πετσί σου ΑΛΛΑ…

https://youtu.be/sXrMqoqP1MA

Γιατί ο δρόμος που σου προτείνει ο αξιότιμο κύριος είναι αυτός! Μόνος σου. Κι αν χρειαστεί κάτι [που μακάρι να μην χρειαστεί ΑΛΛΑ…είπαμε] βγάλτα πέρα μόνος σου. Αν σήμερα, στην καρδιά της μεγαλύτερης κρίσης, την ώρα που πετσοκόβονται συντάξεις, μισθοί, την ώρα που η εργασία γίνεται λάστιχο, την ώρα που τα εργατικά «ατυχήματα» τείνουν να γίνουν μακάβρια συνήθεια, αν σε αυτό το παρόν εσύ κοιτάς τη δουλίτσα σου ή την αναζητάς, κουτσουρεμένη, κακοπληρωμένη, ανασφάλιστη, χωρίς ωράριο και έχει ο θεός… αν δεν μπορείς –ούτε καν— να φανταστείς πως μπορείς να επανοικειοποιηθείς το δημόσιο χώρο, το περιβάλλον, τις σχέσεις που διαμορφώνεις καθημερινά ενταγμένα σε ένα όνειρο μιας ποιοτικά καλύτερης ζωής, [δεν λέω να κάτσεις να στοχαστείς, έστω υπό τη μορφή μιας απλής σκέψης] τότε δεν μου φαίνεται παράλογο τίποτα. Τότε, μάλλον, το χάσαμε το κορμί πατριώτη…

toperiodiko.gr