Νέα Φρεγάτα: Η Ελλάδα αγοράζει όπλα που επιβάλλει η Γεωστρατηγική και τα Data

Τις τελευταίες ημέρες, λόγω έλλειψης ειδησιογραφίας από το Όρουτς Ρέις, έχει ανοίξει μια κουβέντα όσο αφορά την απόφαση της Ελληνικής κυβέρνησης για τον τύπο φρεγάτας που θα προμηθευτεί το Πολεμικό Ναυτικό. Και σημειώνεται ότι αφορά απόφαση της Ελληνικής κυβέρνησης διότι η τελευταία θα αποφασίσει, αφού πρώτα, εισηγηθεί το Πολεμικό Ναυτικό την καλύτερη λύση με γνώμονα την ενημέρωση που του έχει κάνει η Ελληνική Διπλωματία για το που οδηγείται η Γεωστρατηγική της χώρας. Επίσης, το Πολεμικό Ναυτικό θα συναποφασίσει και με τα υπόλοιπα όπλα, Αεροπορία-Στρατό Ξηράς, λαμβάνοντας υπόψη και τις δικές τους αγορές.

Έτσι θα πρέπει να ξεκαθαριστεί κάτι, η αγορά είναι καθαρά και μόνο, πολιτική απόφαση. Έτσι και για την απόκτηση των νέων φρεγατών θα συνυπολογιστούν τα επιχειρησιακά, οικονομικά και κυρίως συμμαχικά δεδομένα. Στα επιχειρησιακά, δεν έχει να κάνει μόνο με την ικανότητα των όπλων, των φρεγατών στην περίπτωση αυτή, αλλά και το πως θα λειτουργήσουν σε ένα σύγχρονο περιβάλλον μάχης με όπλα τα οποία αποτελούν όλα μαζί έναν υπολογιστή. Και τα Αμερικανικά όπλα σε ένα περιβάλλον αντιπαράθεσης από την Μαύρη Θάλασσα, τα Βαλκάνια, μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο και την Βόρεια Αφρική υπερτερούν. Και αν κάποιος θεωρεί ότι οι φρεγάτες, η άλλα όπλα αγοράζονται αποκλειστικά για Εθνικές αποστολές, αγνοούν παραμέτρους όπως οργανισμούς (ΝΑΤΟ) και συμμαχίες που τόσο πολύ επιθυμούν όλοι.

Ένα κρίσιμος παράγοντας για την αγορά όπλων είναι να έχεις λεφτά, γιατί όπως έχω γράψει ξανά «έχεις λεφτά, βρίσκεις όπλα, έχεις όπλα, βρίσκεις λεφτά», και η Αμερικανική πρόταση δίνει την δυνατότητα στην Ελληνική πλευρά να βρει λεφτά. Και δεν εννοώ ότι τα λεφτά αυτά θα προκύψουν από την κατασκευή τριών φρεγατών όπως είχε αναφέρει ο Αμερικανός Πρέσβης στους εργαζόμενους στην Ελευσίνα, «θα χτίσετε νέα πλοία», αλλά στο που οδεύσει τις επόμενες δεκαετίες η ναυπήγηση πλοίων στην Ελλάδα. Σε προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο  Ο Μητσοτάκης πάει κόντρα σε Ευρωπαίους για τα ναυπηγεία οι οποίοι δεν τα θέλουν σε Αμερικανικά χέρια ανέφερε , «στην Ευρώπη , και ειδικά στην Γερμανία, δεν βλέπουν θετικά την περίπτωση το σύνολο των Ελληνικών ναυπηγείων (Ελευσίνα, Σκαραμαγκά, Σύρος) να περάσουν σε Αμερικανικά συμφέροντα. Μια τέτοια εξέλιξη θα φέρει ένα διπλό χτύπημα στους Ευρωπαίους εφοπλιστές και τα συμφέροντα των εταιρειών. Από την μια ο τεράστιος στόλος που χτίζουν για την μεταφορά LNG οι Έλληνες εφοπλιστές, παραγκωνίζοντας τους Γερμανούς και τα οποία ξεπερνούν στο σύνολο τα 100, και από την άλλη, ο στόλος αυτός ο οποίος θα αναλάβει την μεταφορά του ΥΦΑ (υγροποιημένου αερίου) από την Αμερική στην Ευρώπη, να συντηρείται αποκλειστικά από Αμερικανικές εταιρείες στο ίδιο χώρο που δραστηριοποιούνται τα πλοία αυτά». Και κατέληγε το άρθρο «ένας επιπλέον προβληματισμός για τους Ευρωπαίους είναι ότι μια πιθανή αναβάθμιση των ναυπηγείων του Σκαραμαγκά με την απόκτηση τους από Αμερικανικά συμφέροντα, είναι πέρα από βέβαιο ότι θα φέρει ανταποδοτικά που μπορεί να φτάσουν μέχρι και την ναυπήγηση πολεμικών σκαφών.» Αυτή η αναφορά για την ναυπήγηση πολεμικών σκαφών αφορά πέραν των τριών για το Πολεμικό Ναυτικό.

Ο τρίτος παράγοντας ο οποίος είναι και αποτέλεσμα των δύο προηγούμενων είναι η Γεωστρατηγική και η οποία περιλαμβάνει και τα συμφέροντα των συμμάχων, όπου σε μεγάλο βαθμό τα Ελληνικά είναι ίδια με αυτά των Ηνωμένων Πολιτειών. Η χώρα πρόκειται να γίνει το κύριο Hub Ενεργειακής Διαφοροποίησης της Ευρώπης, και το κύριο Hub κυβερνοασφάλειας στην Νοτιοανατολική Ευρώπη. Όποιος «διαβάσει» προσεκτικά τις τελευταίες επενδύσεις που έχουν εξαγγελθεί (Microsoft, Lamda Helix, Θεσσαλονίκη επίσκεψη Πομπέο) αντιλαμβάνεται ότι η Ελλάδα έχει αναλάβει έναν ρόλο ο οποίος είναι όχι μόνο ποιοτικά αναβαθμισμένος έναντι των άλλων συμμάχων των ΗΠΑ στην περιοχή, αλλά και κομβικός. Εξάλλου, λίγα εικοσιτετράωρα πριν ο Αμερικανός Πρέσβης στην Αθήνα, Τζέφρι Πάιατ, μιλώντας στην Αλεξία Τασούλη και το Open Tv, σημείωσε ότι Ελλάδα και ΗΠΑ έχουν την πιο καλή σχέση μέσα στο ΝΑΤΟ σε σχέση με άλλες χώρες (σ.σ υπονοώντας την Τουρκία). Όταν το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το ίδιο το Πεντάγωνο, προωθούν εξοπλιστικά με ευέλικτο τρόπο όπως τα MH-60 Romeo, τότε η πολιτική απόφαση γίνεται πιο εύκολη

Δεν θα πρέπει να αγνοήσουμε και μια άλλη παράμετρο η οποία στην διαπραγματεύσεις θα φέρει και άλλα οφέλη. Πριν λίγες ημέρες ο υπουργός εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, από το βήμα της βουλής ανέφερε ότι θα υπάρξει διάλογος για νέα αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ. Οι εξελίξεις αναγκάζουν τις δύο χώρες να πάνε ένα βήμα παραπάνω από την προηγούμενη συμφωνία, και αυτή μπορεί να φέρει και πρώτη φορά κλιμακούμενες εγγυήσεις ασφαλείας, τέτοιες που σε πρώτο βαθμό για να μην προκληθούν άλλοι σύμμαχοι των ΗΠΑ, να αφορά μεγάλες διευκολύνσεις σε εξοπλιστικά.

Ακόμα και το θέμα του ενδιάμεσου πλοίου δεν είναι μια απόφαση που θα ληφθεί με βάση τις Ελληνικές ανάγκες, αλλά μια απόφαση που θα κριθεί και από άλλους παράγοντες. Το Δεκέμβριο του 2019 άρθρο του «V» με τίτλο «οι λόγοι που τα DDG Arleigh Burke θα ενταχθούν στο Πολεμικό Ναυτικό» ανέφερε «στα τέλη Οκτωβρίου, η Διοικητής του 6ου μιλώντας από την Νάπολη, σημείωσε πως η ενίσχυση της επιχειρησιακής ισχύος του Ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού στις θάλασσες, όπου υπάρχει ο 6ος και 2ος Στόλος, αναγκάζει τις ΗΠΑ, να προχωρήσουν στην ανάπτυξη περισσότερων Arleigh Burke class, ειδικά στην Μαύρη Θάλασσα και την Αρκτική. Το Αμερικανικό ναυτικό θέλει να αυξήσει την παρουσία των DDG με επιπλέον δύο πλοία στην Μαύρη Θάλασσα (με αυτά που πρόκειται να ολοκληρωθεί σύντομα η ναυπήγηση τους) και έτσι να έχει τρία μόνιμα πλοία σε περιπολία. Το ίδιο θα επιδιώξει να συμβεί και στην Νορβηγία. Τα συγκεκριμένα πλοία εκτός από “Καταστροφείς” παρέχουν και αντιαεροπορική και αντιβαλλιστική άμυνα.»

και συνέχιζε «στην Βόρεια Θάλασσα η παρουσία περισσότερων DDG προκύπτει και από τις δυνατότητες πλήγματος που έχουν οι Ρώσοι με ένα βλήμα που αλλάζει τη στρατιωτική ισορροπία δυνάμεων στο Βορρά λόγω της εμβέλειας, της ταχύτητας και της ικανότητάς του να ξεπερνά τα γνωστά συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας, το Kh-47M2 Kinzhal (όνομα NATO SA-N-9 Gauntlet). Πιο νότια, η ανάγκη αύξησης των DDG προκύπτει από τον κίνδυνο που προέρχεται τόσο από την Ανατολική Ρωσία όσο και από το Ιράν. Ειδικά στην περίπτωση που υπάρχει “ατύχημα” με το ΝΑΤΟ και την Τουρκία και την αποχώρηση των Patriot από την βάση του Ιντσιρλίκ, η Ανατολική Μεσόγειος θα μείνει εκτεθειμένη και κατ επέκταση οι βάσεις του ΝΑΤΟ και ΗΠΑ σε Ιταλία και Ελλάδα, όπως η Σούδα.»

Και κατέληγε το άρθρο «απόκτηση μονάδων DDG Arleigh Burke από το Πολεμικό Ναυτικό και σε πλήρη διαμόρφωση για αντιαεροπορική και αντιβαλλιστική άμυνα, θα κάλυπτε όχι μόνο την αδυναμία του Πολεμικού Ναυτικού στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά θα εξυπηρετούσαν άμεσα και τους σκοπούς των ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Κύπρου, ακόμα και του Ισραήλ σε πλαίσια των συμμαχιών.»