Το μοντέλο συνεργασίας με την Βρετανία πρoτείνει για την Ευρωτουρκικές σχέσεις ο Γερμανός Υπουργός Εξωτερικών

Το μοντέλο συνεργασίας της Ε.Ε με την Βρετανία μετά το Brexit προτείνει ο Γερμανός Υπουργός Εξωτερικών Sigmar Gabriel για τις σχέσεις της Ε.Ε με την Τουρκία την Ουκρανία  και άλλων χωρών μη μελών της Ε.Ε.

Όπως δήλωσε ο Sigmar Gabriel η Ε.Ε πρέπει να βρει μια εναλλακτική λύση για την στενότερη συνεργασία τόσο με την Τουρκία, όσο και με την Ουκρανία, καθώς οι δύο χώρες δεν πρόκειται στο ορατό μέλλον να ενταχτούν στην Ε.Ε.

Σύμφωνα με τον Γερμανό Υπουργό Εξωτερικών το μοντέλο συνεργασίας της Ε.Ε με την Βρετανία μετά την έξοδο της τελευταίας από την Ένωση θα μπορούσε να αποτελέσει την κατάλληλη λύση για την διατήρηση των σχέσεων της Ε.Ε με την Τουρκία οδηγώντας σε μια στενότερη μορφή τελωνιακής σχέσης.

Υπενθυμίζεται ότι από το 1995 η Ε.Ε και η Τουρκία διατηρούν σε ισχύ μια Τελωνιακή Ένωση, την οποία οι δύο πλευρές επιδιώκουν την επέκταση της ώστε να ενισχύσει περεταίρω τις εμπορικές συναλλαγές σε διάφορους τομείς της βιομηχανίας.

Μετά την εφαρμογή της συγκεκριμένης συμφωνίας η Τουρκία έχει μετατραπεί στο εργοστάσιο της Ευρώπης παράγοντας προϊόντα ευρωπαϊκών εταιρειών οι οποίες μετά το 1995 άνοιξαν εργοστάσια στην Τουρκία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το 50% των Τουρκικών εξαγωγών αφορούν ευρωπαϊκές εταιρείες, οι οποίες παράγουν τα προϊόντα τους στην γειτονική χώρα και τα εξάγουν στην Ε.Ε αξιοποιώντας το καθεστώς της Τελωνιακής Ένωσης.

Η εμπορική όμως αυτή σχέση δέχθηκε ισχυρά πλήγματα το τελευταίο χρόνο λόγω του αποτυχημένου Πραξικοπήματος του Καλοκαιριού του 2016 και της εκστρατείας εκκαθάρισης του Τουρκικού Δημοσίου και της κοινωνίας από τους αντιπάλους του Ερντογκάν.

Η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία τον τελευταίο χρόνο και η εξαγωγή της τουρκικής εσωτερικής πολιτικής κρίσης σε ευρωπαϊκές χώρες προκάλεσε στην σφοδρή αντίδραση των κυβερνήσεων τους και την παύση των διαδικασιών ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε.

Η λύση της ενίσχυσης της Τελωνιακής Ένωσης της Τουρκίας με την Ε.Ε, αποτελούσε πάντοτε μια δελεαστική πρόταση και για τις δύο πλευρές αφού τόσο η Ε.Ε, όσο και η Τουρκία δεν φαίνεται να επιθυμούν την πλήρη ένταξη της γειτονικής χώρας στην Ένωση η κάθε μια πλευρά για δικούς τους λόγους.

Σήμερα όπως φαίνεται και οι δύο πλευρές βλέπουν με θετική διάθεση μια τέτοια λύση αφού από την πλευρά της η Γερμανία και πολλές άλλες χώρες της Ε.Ε δεν θα ήθελαν να δουν εκατομμύρια Τούρκων να πλημμυρίζουν την Ε.Ε με τις μνήμες της προσφυγικής κρίσης του 2015 να είναι ακόμη νωπές ενώ από την πλευρά του ο Ερντογκάν δεν θα ήθελε να χάσει τον απόλυτο έλεγχο της εξουσίας του στην Τουρκία μετα από την εφαρμογή των Ευρωπαϊκών κανονισμών και νομοθεσίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το πολιτικό σύστημα της χώρας.