Μαριλένα Ευαγγέλου – Η προδοσία και το παράθυρο που κλείνει

Από αριστερά μέχρι δεξιά καταγράφεται μια πρωτόγνωρη ανησυχία σε σχέση με το Κυπριακό, η οποία όμως δεν φαίνεται να αντανακλάται στην κοινή γνώμη.  Για παράθυρο που κλείνει, για κατάσταση που δεν την αντέχει και με την οποία δεν συμβιβάζεται μας μίλησε ο πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος Αβέρωφ Νεοφύτου, για ατμόσφαιρα που ευνοεί την επιλογή της λύσης δύο κρατών, για απραξία και επιπτώσεις μας μίλησε ο ΓΓ του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού.

Ρωτάτε τον κόσμο. «Δεν πρόκειται να γίνει τίποτε» ή «το Κυπριακό τελείωσε» είναι η άποψη των πολύ κουρασμένων και απογοητευμένων πολιτών που περιμένουν 43 χρόνια να επιτευχθεί λύση. Και ας μην ξεκινήσει πάλι η διχαστική ρητορική, αλλά ούτε και ο στιγματισμός με επίθετα ανθρώπων, οι οποίοι απλά συμβιβάζονται με την υπάρχουσα κατάσταση, γιατί δεν πείθονται ότι υπάρχει οποιαδήποτε άλλη προοπτική ή ελπίδα.

Δείτε τις ουρές στα οδοφράγματα από ελληνοκύπριους. Η οικονομία τους ώθησε στην άλλη πλευρά. Είναι εκπληκτικό ότι κάποιοι από αυτούς που σήμερα περιμένουν υπομονετικά στις ουρές των οδοφραγμάτων, δεν είχαν πατήσει ποτέ το πόδι τους στα κατεχόμενα από το 2003. Ναι, είναι κι αυτός ένας συμβιβασμός με την υπάρχουσα κατάσταση, λόγω και του ότι δεν υπάρχει οποιαδήποτε άλλη προοπτική ή ελπίδα για κάτι άλλο (μεταξύ άλλων).

Όλο και περισσότερο εδραιώνεται ανάμεσα στον κόσμο και στις δύο πλευρές κατά διαστήματα η συνειδητοποίηση των «καλών» που προκύπτουν από την ύπαρξη «δύο κρατών». Οι Τουρκοκύπριοι για παράδειγμα έχουν μια δομή, μη αναγνωρισμένη μεν, αλλά από την άλλη έχουν και ευρωπαϊκά διαβατήρια. Οι Ελληνοκύπριοι από την άλλη, πάλι επί παραδείγματι, έχουν ένα αναγνωρισμένο κράτος και επωφελούνται από τα κατεχόμενα των φθηνότερων προϊόντων. Αυτό είναι σίγουρα που δεν συζητούσαμε ανέκαθεν ως λύση, αυτό δεν είναι σίγουρα εκείνο που διασφαλίζει το μέλλον μας σε αυτό τον τόπο, αυτό δεν είναι σίγουρα η ποθητή λύση για κανένα. Και είναι λάθος να επιρρίπτεται η ευθύνη στους πολίτες!

Το ότι χάθηκε η ελπίδα, ευθύνη φέρουν αυτοί οι οποίοι εντάλθηκαν από τον λαό να διαπραγματεύονται όλα αυτά τα χρόνια την τύχη του. Το ότι κρούεται ο κώδωνας κινδύνου από τους ηγέτες των δύο μεγαλύτερων κομμάτων στην Κύπρο, δεικνύει ότι βρισκόμαστε στην άκρη του γκρεμού.

Ναι, είναι προδοσία αν τελικά καταλήξουμε στη λύση δύο κρατών και ναι, δεν πρέπει να συμβιβαστούμε βλέποντας το παράθυρο να κλείνει. Και αντί να βαράμε οι μεν τους δε, ας δούμε πώς δεν θα μπει η κλειδαριά στο παράθυρο μια και καλή. Και καλό θα ήταν να μην περιμένουμε την υστάτη για να βαρέσουμε τα τύμπανα, γιατί οι αντιλήψεις δυστυχώς εδραιώνονται και δεν είναι σίγουρο ως πότε θα λειτουργεί η ψυχολογία των μεταπτώσεων: Όταν δεν υπάρχουν εξελίξεις ενοχοποιούμε τη συνύπαρξη με την άλλη πλευρά και όταν υπάρχουν, την αποστιγματίζουμε. Έχει και η κυκλοθυμία τα όριά της!

(πηγή:politis.com.cy)