Κίσινγκερ: Η Ρωσία δεν θα είναι μέρος της ευρωπαϊκής ιστορίας εάν συνεχιστεί η σύγκρουση – Προειδοποιεί για έναν νέο Τριακονταετή Πόλεμο

Ο 99χρονος πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ μίλησε εκτενώς —αλλά επιφυλακτικά— στην κορυφαία γερμανική εβδομαδιαία εφημερίδα Der Spiegel για τον πόλεμο της Ουκρανίας και τις συνέπειές του.

Ο Κίσινγκερ υπερασπίστηκε τη θέση που είχε προωθήσει τον Μάιο σε τηλεδιάσκεψη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, δηλαδή ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με βάση το status quo πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία τον περασμένο Φεβρουάριο.

Όμως η Ρωσία έχει κερδίσει εκτεταμένα εδάφη από τότε και φαίνεται έτοιμη να κερδίσει ολόκληρο το Ντονμπάς, με το ένα τέταρτο της γης της Ουκρανίας και τα τρία τέταρτα της βιομηχανικής της ικανότητας. Τι θα συμβεί αν η Ρωσία δεν επιστρέψει στη Γραμμή Επαφής της 24ης Φεβρουαρίου; 

Το Spiegel μπορεί να ρώτησε τον Κίσινγκερ τι πιστεύει για την προειδοποίηση του Σέρβου προέδρου Αλεξάνταρ Βούτσιτς που ανέφερε στις 14 Ιουλίου στα ρωσικά μέσα ενημέρωσης : «Ξέρω τι μας περιμένει. Μόλις ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει κάνει τη δουλειά του στο Seversk, το Bakhmut και το Soledar, αφού φτάσει στη δεύτερη γραμμή Slaviansk-Kramatorsk-Avdeevka, θα κάνει μια πρόταση. Και αν [η Δύση] δεν το δεχτούν, – και δεν θα το δεχτούν – όλη η κόλαση θα έρθει στην γη».

Αλλά ο Κίσινγκερ άφησε να εννοηθεί μια άλλη κόλαση με την αναφορά του στον Τριακονταετή Πόλεμο του 1618-1648, ο οποίος σκότωσε ίσως τα δύο πέμπτα του πληθυσμού της Κεντρικής Ευρώπης. Και προειδοποίησε ότι η Ρωσία μπορεί να μην είναι πλέον μέρος της ευρωπαϊκής ιστορίας εάν συνεχιστεί η σύγκρουση.

«Δεν συμμερίζομαι την άποψη», είπε ο Κίσινγκερ, «ότι ο Πούτιν θέλει να κερδίσει πίσω όλα όσα έχασε η Μόσχα μετά το 1989. Αλλά δεν μπορεί να αντέξει το γεγονός ότι σχεδόν όλο το έδαφος μεταξύ Βερολίνου και ρωσικών συνόρων έχει περιέλθει στο ΝΑΤΟ . Αυτό ήταν που έκανε την Ουκρανία τόσο ενοχλητικό σημείο για εκείνον».

Το Spiegel έκανε ό,τι μπορούσε για να ωθήσει τον Κίσινγκερ να προτείνει εδαφικές παραχωρήσεις από την Ουκρανία, χωρίς επιτυχία.

Έκανε την ερώτηση: «Έχετε γράψει ένα νέο βιβλίο και το πρώτο κεφάλαιο απεικονίζει τον Κόνραντ Αντενάουερ. Η πολιτική του, γράφετε, «βασίστηκε στο να αντιμετωπίζει τη διαίρεση της χώρας του ως προσωρινή». Το είχατε αυτό κατά νου όταν κάνατε πρόσφατα την πρότασή σας για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία: να αποδεχθεί η Ουκρανία μια προσωρινή διαίρεση του εδάφους της, να οικοδομήσει ένα τμήμα της χώρας σε ένα φιλοδυτικό, δημοκρατικό, οικονομικά ισχυρό έθνος και να περιμένει την άλλο μέρος να εγκατασταθεί και να επανενταχθεί στην Ουκρανία μια μέρα;»

Ο Κίσινγκερ παραμέρισε την ερώτηση. «Αυτό που είπα είναι διαφορετικό: για να τερματιστεί αυτός ο πόλεμος, η καλύτερη διαχωριστική γραμμή θα είναι αυτή του status quo ante, που κάλυπτε περίπου το 93% της χώρας. Η αποκατάσταση αυτού του status quo θα σήμαινε ότι η επιθετικότητα απέτυχε. Πρόκειται λοιπόν για κατάπαυση του πυρός κατά μήκος της γραμμής επαφής της 24ης Φεβρουαρίου. Η περιοχή που τότε εξακολουθούσε να ελέγχεται από τη Ρωσία, περίπου το 2,5% της ουκρανικής επικράτειας στο Ντονμπάς και τη χερσόνησο της Κριμαίας, θα αποτελέσει μέρος περαιτέρω διαπραγματεύσεων»,

Το Spiegel τον πίεσε: «Πρόσθεσες, ωστόσο, ότι αν ο πόλεμος συνεχιζόταν πέρα ​​από τη γραμμή επαφής της 24ης Φεβρουαρίου, «δεν πρόκειται πλέον για την ελευθερία της Ουκρανίας, αλλά για έναν νέο πόλεμο εναντίον της ίδιας της Ρωσίας». Ο Κίσινγκερ απέφυγε την ερώτηση. απαντώντας, «Ποτέ δεν είπα ότι η Ουκρανία πρέπει να παραδώσει μέρος του εδάφους της».

Αλλά αργότερα στη συνέντευξη, ο Κίσινγκερ άφησε να εννοηθεί την απάντηση που θα μπορούσε να είχε δώσει αν τον είχαν ρωτήσει. Το Spiegel ρώτησε αν πιστεύει ότι η προώθηση της δημοκρατίας πρέπει να είναι στόχος εξωτερικής πολιτικής. Ο Κίσινγκερ απάντησε:

Για μένα, η δημοκρατία είναι το πιο επιθυμητό σύστημα. Όταν όμως αυτή η προτίμηση γίνεται πρωταρχικός στόχος στις διεθνείς σχέσεις του σημερινού κόσμου, οδηγεί σε μια ιεραποστολική παρόρμηση. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια άλλη στρατιωτική σύγκρουση όπως ο Τριακονταετής Πόλεμος. Παρεμπιπτόντως, όσον αφορά την Κίνα, η κυβέρνηση του Προέδρου Μπάιντεν έχει δηλώσει ότι δεν έχει πρόθεση να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς εκεί για να επιφέρει αλλαγές. Αντιμετωπίζει λοιπόν ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλοι οι ηγέτες των μεγάλων εθνών. Υπάρχουν πράγματι καταστάσεις στις οποίες υπάρχει υποχρέωση άμυνας – και έτσι βλέπει η Ευρώπη τη σύγκρουση για την Ουκρανία. Ωστόσο, η πολιτεία σε αυτή την κατάσταση πρέπει να περιλαμβάνει τρία πράγματα ταυτόχρονα: την ιστορική σημασία της ισορροπίας δυνάμεων, τη νέα σημασία της υψηλής τεχνολογίας και τη διατήρηση των βασικών αξιών της. Αυτή η πρόκληση είναι νέα.

Το Spiegel ρώτησε επίσης: «Πώς αξιολογείτε τη δήλωση του Μπάιντεν ότι ο Πρόεδρος Πούτιν δεν μπορεί να παραμείνει στην εξουσία»; Ο Κίσινγκερ απάντησε: «Δεν ήταν σοφή δήλωση».

Το Spiegel αναφέρθηκε στην Κίνα ρωτώντας: «Η πορεία του πολέμου στην Ουκρανία αυξάνει ή μειώνει την επιθυμία της κινεζικής ηγεσίας να λύσει το ζήτημα της Ταϊβάν υπέρ της;»

Ο Κίσινγκερ απάντησε: « Ο Πούτιν σαφώς υποτίμησε την αντίσταση που συνάντησε. Αλλά οι Κινέζοι θα χρησιμοποιήσουν πλήρη δύναμη εναντίον της Ταϊβάν μόνο εάν αποφασίσουν ότι δεν είναι δυνατή μια ειρηνική λύση σε αυτή τη σύγκρουση. Δεν νομίζω ότι έχουν φτάσει ακόμα σε αυτό το σημείο».

Το Spiegel ρώτησε ξανά: «Αλλά αν η Κίνα καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα μια μέρα, σε τι θα διέφερε αυτή η σύγκρουση από αυτήν στην Ουκρανία;»

Ο Κίσινγκερ απάντησε: «Είναι μια στρατιωτική ιδιαιτερότητα της σύγκρουσης στην Ουκρανία ότι δύο πυρηνικοί αντίπαλοι διεξάγουν έναν συμβατικό πόλεμο στο έδαφος ενός τρίτου κράτους, το οποίο φυσικά έχει πολλά από τα όπλα μας. Μια επίθεση στην Ταϊβάν, από την άλλη πλευρά, θα βύθιζε, νομικά, την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες σε άμεση σύγκρουση από την αρχή».

Το Spiegel ρώτησε: «Πριν από τον πόλεμο της Ουκρανίας, υπήρχε μια συζήτηση για το εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έπρεπε να επιδιώξουν στενότερες σχέσεις με τη Ρωσία για να ασκήσουν πίεση στην αντίπαλό τους Κίνα… Το ερώτημα σήμερα είναι εάν η Ουάσιγκτον πρέπει να χαλαρώσει τις εντάσεις με το Πεκίνο ενόψει της Ρωσική απειλή, όπως κάνατε εσείς και ο Νίξον πριν από 50 χρόνια. Πιστεύεις ότι η Αμερική είναι αρκετά δυνατή για να αντιμετωπίσει τους δύο μεγαλύτερους αντιπάλους ταυτόχρονα;».

Και ο Κίσινγκερ κατέληξε:

Αν αυτό σήμαινε την κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία σε πόλεμο κατά της Ρωσίας, διατηρώντας παράλληλα μια εχθρική στάση απέναντι στην Κίνα, τότε νομίζω ότι αυτό δεν θα ήταν πολύ σοφό. Υποστηρίζω τις προσπάθειες του ΝΑΤΟ και της Αμερικής να σταματήσουν την επιθετικότητα της Ρωσίας και να επαναφέρουν την Ουκρανία στις προπολεμικές διαστάσεις. Και καταλαβαίνω ότι η Ουκρανία έχει περαιτέρω απαιτήσεις. Αυτό το πρόβλημα θα μπορούσε να επιλυθεί στο πλαίσιο μιας ευρύτερης προοπτικής των διεθνών σχέσεων. Αλλά ακόμα κι αν αυτό πετύχει, η μελλοντική σχέση της Ρωσίας με την Ευρώπη πρέπει να διευκρινιστεί, δηλαδή, το ερώτημα εάν η Ρωσία θα παραμείνει μέρος της ευρωπαϊκής ιστορίας ή αν θα γίνει μόνιμος αντίπαλος σε μια συμμαχία με εντελώς διαφορετικά εδάφη. Αυτό θα είναι το κεντρικό ερώτημα. Και αυτό ισχύει ανεξάρτητα από την έκβαση του πολέμου στην Ουκρανία,

(πηγή: asiatimes / DAVID P GOLDMAN)