Η κινδυνολογία για το Ισλάμ και η Δυτική πολιτική !!, Του Συμεών Σολταρίδη

Πολλές φορές αναφερθήκαμε στην Συγκριτική Θεολογία  και αναλύσαμε τις δύο μονοθεϊστικές θρησκείες, τον Χριστιανισμό και τον Μουσουλμανισμό ή κατ’ άλλους Ισλαμισμό. Και τονίσαμε ότι και οι δύο θρησκείες εργάζονται  για την σωτηρία των ψυχών , καλλιεργούν την αγάπη μεταξύ των ανθρώπων και στηρίζουν την ειρήνη. Σημειώσαμε όμως , ότι και οι δύο θρησκείες στο παρελθόν , αλλά και στο παρών ,χρησιμοποιήθηκαν  έντεχνα,  για οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, από άτομα , πολιτικά συστήματα  και κράτη  που  καλλιέργησαν το μίσος και την πολεμική ένθεν κακείθεν.

Πολλοί πόλεμοι και  σφαγές έγιναν στο όνομα του Σταυρού και του Ισλαμικού μισοφέγγαρου που όμως είχαν καθαρά επεκτατικό και πολιτικό χαρακτήρα. Αυτός ο πολιτικός και αποικιοκρατικός χαρακτήρας  οργάνωσε τόσα χρόνια  τα επιθετικά κράτη και κάλυψε τις προσωπικές επιθυμίες των ηγετών της Αραβικής χερσονήσου μετατρέποντας τους λαούς τους  σε υποχείρια των ξένων δυνάμεων. Από την μια λοιπόν ο Δυτικός και Χριστιανικός κόσμος και από την άλλη  ο Μουσουλμανικός ή Ισλαμικός . Από την μια ο Χριστιανικός με την αποικιοκρατική του πολιτική που με την σύμφωνη γνώμη των ηγετών του Ισλαμικού κόσμου δημιούργησε δικτατορικά και απολυταρχικά καθεστώτα σε βάρος των λαών καθώς λυμαίνονταν τον ορυκτό πλούτο και τον μαύρο χρυσό των περιοχών και από την άλλη ο Ισλαμικός  που χρησιμοποιούσε τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των πιστών πολιτών του  για ίδιον όφελος.

Στο διάβα των ετών  οι  δημιουργημένοι από την Δύση  δικτάτορες  των κρατών αυτών που ζούσαν σε βάρος των λαών τους  άρχισαν να εμφανίζουν τάσεις αποσκίρτησης  από τους μέντορες τους , οπότε άρχισαν και  αναπτύσσονται  και πάλι από την Δύση θρησκευτικά και πολιτικά κινήματα με στόχο την ανατροπή τους για την διατήρηση των κακώς κειμένων τους.  Σήμερα λοιπόν  αυτά  εισπράττει ο Δυτικός κόσμος   αφού  τα κινήματα αυτά θέλουν να αποκτήσουν πολιτικό κύρος  και οικονομικά οφέλη. Η δημιουργία αυτών των κινημάτων έγινε «μπούμεραγκ»  κατά των δημιουργών . Και καλλιεργήθηκε πλέον με τον χειρότερο τρόπο από τους ηγέτες των θρησκευτικών αυτών κινημάτων μεταβάλλοντας τον Μουσουλμανισμό σε άκρατο και ριζοσπαστικό Ισλαμισμό. Επί πλέον  το αποικιοκρατικό πολιτικό κλίμα που καλλιέργησε η Δύση , μαζί με την ρατσιστική πολιτική που παρουσίασε η Ευρώπη  εναντίον όλων αυτών των ανθρώπων που σαν πολιτικοί πρόσφυγες ή οικονομικοί μετανάστες  εγκαταστάθηκαν στα Ευρωπαϊκά κράτη,  και  δεν κατάφερε να ενσωματώσει στον κοινωνικό της ιστό ,έπαιξαν πρωταρχικό ρόλο  στην  ανάπτυξη του αισθήματος  απονομής   κοινωνικής δικαιοσύνης  από τους απλούς Μουσουλμάνους που μετεβλήθησαν σε τιμωρούς και οπαδούς του ριζοσπαστικού Ισλάμ.

Από την άλλη , ως τιμωροί, εμφανίστηκαν  Χριστιανικές ομάδες που καλλιέργησαν  το μίσος από την αντίπερα «όχθη» με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν εθνικιστικά  κινήματα  κατά της  « Ισλαμοποίησης της Ευρώπης», όπως είναι το κίνημα «Pegida» στην Γερμανία  ή πολιτικά κόμματα όπως αυτά που βιώνει η Γαλλία με την κ. Λεπέν  ή στην Ουγγαρία ή ακόμη και στην Ελλάδα με την Χρυσή Αυγή. Στην πραγματικότητα τα αντίθετα με το Ισλάμ θρησκευτικά κινήματα της Ευρώπης και τα  πολιτικά κόμματα που ανέλαβαν την «προστασία» του Χριστιανισμού και ταυτόχρονα  του «έθνους» τους  από το «μίασμα» ,φοβούνται κυρίως τα αντικοινωνικά προβλήματα  ανεργία, ανέχεια και  απομόνωση , όπως σημειώνει ο Γερμανός καθηγητής Βέρνερ Σιφάουερ. Έτσι η Δύση στο πρόσωπο του Ισλάμ βρήκε το εύκολο «θύμα» για να  φορτώσει όλα τα «αμαρτήματά» της. Βέβαια για αυτή  την κατάσταση  ευθύνονται όλοι όσοι εκμεταλλεύτηκαν το Ισλάμ και το μετέτρεψαν σε όργανο τους. Μουσουλμάνοι θρησκευτικοί παράγοντες ερμήνευσαν κατά το δοκούν  τις αρχές του Ισλάμ  και δημιούργησαν μια  ριζοσπαστική «θρησκεία» με ριζοσπαστικές αρχές χρησιμοποιώντας την βία και το μίσος , που στην πραγματικότητα  μάχεται το Ισλάμ.

Η «θύελλα» ανάμεσα στις  δύο θρησκείες καλλιεργείται έντεχνα, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλουν οι αρχηγοί των θρησκειών. Ο «πόλεμος» μεταξύ των θρησκειών και των πολιτισμών μαίνεται  και θα συνεχιστεί , όπως φαίνεται, μέχρι να επέλθει ισορροπία ένθεν κακείθεν στα πολιτικά συστήματα  που καλλιεργούν αυτή την σύγκρουση. Και θα κοπάσει μόνο όταν  θα ισοσταθμιστούν τα οφέλη.  Για αυτό τον λόγο ας μην «διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους» όλοι όσοι συνέβαλαν στην κατάσταση αυτή. Το κακό είναι ότι  η Δύση είναι περισσότερο μορφωμένη και ελέγχει τις καταστάσεις, αφήνοντας να εκτίθεται  ο «εχθρός» της.   Η αντίπερα όμως «όχθη» δεν μπορεί να ελέγξει  την διαμορφούμενη κατάσταση αφού άγεται και φέρεται από μορφωμένους που ποδηγετούν τις κινήσεις των απλών πιστών, τους οποίους  διαπλάθουν ανάλογα και χρησιμοποιώντας  κατάλληλα ρήσεις και εδάφια   από ιερά Ισλαμικά βιβλία , καθώς και την Ισλαμική παράδοση  τους μετατρέπουν σε κοινούς εγκληματίες  και στην πραγματικότητα  εναντίον του Ισλάμ της ειρήνης και της αγάπης.

Ο κ. Συμεών Σολταρίδης είναι Δρ. Θρησκειολογίας