Είχαμε αποδεχτεί την ονομασία «Δημοκρατία του Ίλιντεν, Μακεδονία»

Από τα πρακτικά του συμβουλίου αρχηγών που έγινε στα Σκόπια στις 17 Μαΐου 2018, μαθαίνουμε πως ο Έλληνας υπουργός Ν. Κοτζιάς, στη συνάντηση που είχε στο Σούνιο με τον σκοπιανό ομόλογό του, είχε αποδεχθεί την ονομασία της γείτονος «Δημοκρατία του Ίλιντεν, Μακεδονία».

Αρχικά επισημαίνω το γεγονός πως στα Σκόπια συνεκλήθη δύο φορές το συμβούλιο πολιτικών αρχηγών. Μία φορά στις 27 Ιανουαρίου 2018 και μία στην προαναφερθείσα ημερομηνία. Στην Ελλάδα οι Τσίπρας – Κοτζιάς – Καμμένος θέλησαν να χειριστούν αυτό το μείζον εθνικό θέμα στα παρασκήνια, με την καθοδήγηση του ευρωατλαντικού παράγοντα. Οι πολιτικοί αρχηγοί δεν ενημερώθηκαν, καθώς οι κυβερνώντες γνώριζαν τι συμφωνία επρόκειτο να συνάψουν και τι αντιδράσεις θα προκαλούσε.

Στο πλαίσιο αυτό των υπόγειων χειρισμών συμφωνήθηκε η ονομασία «Δημοκρατία του Ίλιντεν, Μακεδονία». Τι κρύβεται πίσω από αυτήν την ονομασία; Δεν το γνώριζε ο Ν. Κοτζιάς;

Στη συγκεκριμένη ονομασία συμπυκνώνεται όλος ο αλυτρωτισμός των Σκοπιανών. Η γενέθλια πράξη της «Μακεδονικής Δημοκρατίας» του Τίτο ήταν η Αντιφασιστική Συνέλευση της Λαϊκής Απελευθέρωσης Μακεδονίας (ASNOM), που συνεκλήθη στις 2 Αυγούστου 1944, επέτειο της εξέγερσης του Ίλιντεν το 1903. Δηλαδή, η μεταπολεμική, τιτοϊκής εμπνεύσεως, εθνογένεση της λεγόμενης «Δημοκρατία της Μακεδονίας», βασίστηκε πάνω στην εξέγερση του Ίλιντεν. Μάλιστα στο προοίμιο του σημερινού συντάγματος της FYROM υπάρχει αναφορά στην ASNOM.

Δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο κραυγαλέα περίπτωση αλυτρωτισμού των γειτόνων μας. Και όμως αποδεχθήκαμε αυτήν την ονομασία. Γιατί άραγε; Ο Ν. Κοτζιάς αγνοούσε την ιστορία; Το αποκλείω, ο πάλαι ποτέ θεωρητικός του ΚΚΕ να είχε τόσο σημαντικές ελλείψεις στις ιστορικές του γνώσεις. Εξάλλου, μακάρι να ήταν έτσι. Κάποιος θα του έλεγε να διαβάσει κανένα βιβλίο και θα μάθαινε.

Δυστυχώς το πρόβλημα είναι βαθύτερο και αφορά τον τρόπο που αντιμετωπίζει η κυβερνώσα αριστερά τα εθνικά ζητήματα και ιδίως το σκοπιανό. (Για εμάς τους Έλληνες δεν υπάρχει μακεδονικό ζήτημα. Αυτό έχει λυθεί με τους βαλκανικούς πολέμους, με τη μικρασιατική καταστροφή και την εγκατάσταση των προσφύγων στη Μακεδονία και με τη νίκη των εθνικών δυνάμεων το 1949. Το πρόβλημα το έχουν οι γείτονες και γι’ αυτό το αποκαλούμε «σκοπιανό πρόβλημα»).

Η κυβερνώσα αριστερά έχει μία ιδιόμορφη αντίληψη για την Ιστορία, την πατρίδα, τη σημαία, τα σύνορα. Γι’ αυτήν προέχει η προστασία των μειονοτήτων, το δικαίωμα του εθνικού αυτοπροσδιορισμού, ένας ομιχλώδης διεθνισμός, η πάλη κατά του «εθνικισμού», όπου βέβαια «εθνικιστικό» χαρακτηρίζεται οτιδήποτε δεν συμφωνεί με τις απόψεις της.

Έτσι, ο Ν. Κοτζιάς θεώρησε πολύ φυσιολογικό να αποδεχθεί την ονομασία «Δημοκρατία του Ίλιντεν, Μακεδονία», όχι γιατί δεν γνώριζε, αλλά γιατί δεν τον ενδιέφερε. Το θεωρούσε ήσσονος σημασίας ζήτημα. Και αυτός και όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν πως μπορούν να επιβάλλουν τη θέλησή τους στο συγκεκριμένο ζήτημα, πάνω στη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών.

Οι τεράστιες συγκεντρώσεις απέδειξαν πως ο λαός δεν εγκρίνει και κυρίως δεν υποτάσσεται. Οι κυβερνώντες και οι ομοϊδεάτες τους δεν μπορούν να συλλάβουν πως η Μακεδονία είναι μέρος της ταυτότητας εκατομμυρίων Ελλήνων. Και κανένας δεν μπορεί να προσβάλλει την ταυτότητα τους.

Θα τιμωρηθεί.

Του Σάκη Μουμτζή *Δημοσιεύθηκε στη “ΜτΚ”