Η «στρατολόγηση» της Τουρκίας από ΗΠΑ – ΝΑΤΟ φέρνει την ένταση με την Ελλάδα

Στην Λιβύη οι εξελίξεις αρχίζουν να αποκτούν μια φυσική εξέλιξη. Οι συμβιβασμοί έχουν μπει σε μια βάση συζήτησης και το επόμενο διάστημα η πολιτική λύση θα είναι εφικτή.

Σε αυτή την λύση κάποιοι θα μπορέσουν να απεγκλωβιστούν, χώρες και πρόσωπα. Στις χώρες που θα φροντίσουν να μην εμπλακούν σε μια μακροχρόνια σύγκρουση όπως την Συρία, είναι η Ρωσία. Η εμπλοκή της Μόσχας στην Συρία της έχει στοιχίσει σημαντικά στην οικονομία, και οι πτώσεις των τιμών του πετρελαίου σε συνδυασμό με την ύφεση που φέρνει η Πανδημία, αναγκάζει την Μόσχα να κρατήσει δυνάμεις για τα επόμενα χρόνια.

Το ίδιο συμβαίνει με την Αίγυπτο. Τα τεράστια εσωτερικά προβλήματα που έχει χώρα, σε συνδυασμό με τις εξελίξεις, αρνητικές, στα ενεργειακά της Ανατολικής Μεσογείου , την επηρεάζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Το τελευταίο που θα ήθελε είναι να πάει κόντρα με τις ΗΠΑ και τα σχέδια της για τον έλεγχο της ενέργειας στην Βόρεια Αφρική (Λιβύη, Τυνησία, Αλγερία).

Αν αυτές οι δύο χώρες προχωρήσουν σε αυτόν τον συμβιβασμό με δυνάμεις που στηρίζουν τον Σάραζ, το πρόσωπο που θα θελήσει να απεγκλωβιστεί δεν είναι άλλο από τον Χαλιφά Χαφτάρ. Μια πολιτική λύση στην Λιβύη θα ήταν χωρίς τον ίδιο και ο απεγκλωβισμός του, χωρίς συνέπειες, θα ήταν η ανταμοιβή του.

Κάποιος θα πρέπει όμως να επιβλέψει όλη την διαδικασία. Οι ΗΠΑ και με τις επερχόμενες εκλογές δεν θα ήθελαν σε καμιά περίπτωση να δείξουν ότι εμπλέκονται, το ΝΑΤΟ σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί παρέμβει, οι Ευρωπαίοι μέσα στην Πανδημία θα αυτοκτονούσαν, οπότε η «στρατολόγηση» της Τουρκίας για αυτή την δουλειά είναι μονόδρομος.

Όμως αν συμβεί αυτό και η Τουρκία πάρει τον ρόλο που αναζητά, θα πρέπει να δώσει και αλλού τις υπηρεσίες της. Μετά από αυτό η «στρατολόγηση» της Άγκυρας εναντίον του Ιράν θα πρέπει να θεωρείται βέβαιη.

Πρόσφατα σε άρθρο του Viadiplomacy με τίτλο «θα φέρει η πτώση της λίρας την στρατολόγηση της Τουρκίας από τις ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή;» σημείωνε «όσο η Τεχεράνη αυξάνει τις επιθέσεις σε Αμερικανικές βάσεις στο Ιράκ, παρενοχλεί Αμερικανικά σκάφη στο Περσικό Κόλπο, και έχει φέρνει τον πόλεμο στα σύνορα του Ισραήλ, στις ΗΠΑ αυξάνονται οι φωνές για δράση.

Ήδη η πολιτική που φαίνεται να υλοποιείται είναι τα αντίποινα σε πληρεξούσιους του Ιράν σε Συρία και Ιράκ, αλλά όλο και περισσότεροι θεωρούν ότι θα πρέπει να υπάρξουν ισχυρά αντίποινα στην ενδοχώρα του Ιράν και σε στρατιωτικές βάσεις. Όμως όσο οι εξελίξεις τρέχουν, πολλοί θεωρούν ότι σε αυτό το παιχνίδι πρέπει να εμπλακούν και άλλες δυνάμεις.

Οι ΗΠΑ δημιουργούν ήδη έναν νέο “στρατό” στην Συρία και στην περιοχή του Ypg με 15.000 χιλιάδες άντρες. Όμως θέλοντας να εκτεθούν ακόμα λιγότερο, σχεδιάζουν την “στρατολόγηση” της Τουρκίας ώστε να αποτελέσει το κύριο χώρο αντίδρασης ενάντια στην Τεχεράνη. Αυτό φυσικά δεν δεν σημαίνει ότι η Τουρκία θα συμμετέχει η ίδια στρατιωτικά εναντίον του Ιράν, αλλά θα προχωρήσει σε μεγάλες διευκολύνσεις προς τις συμμαχικές δυνάμεις, πράγμα που είχε αποφύγει να κάνει στους δύο πολέμους του Κόλπου.

Να σημειωθεί ότι πριν λίγους μήνες η Τουρκία έκλεισε τον εναέριο χώρο της σε αεροσκάφη των ΗΠΑ τα οποία μετέφεραν δυνάμεις στο Ιράκ. Μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να φέρει επιπλέον οφέλη στην Τουρκία όπως στην Βορειοανατολική Συρία, την Λιβύη και την Ανατολική Μεσόγειο.

Εξάλλου η Τουρκία έχει αποδείξει ότι μπορεί να κάνει τα πάντα ώστε να πετύχει τους στόχους της. Η πρόσφατη επίθεση σε πληρεξούσιους του Ιράν στην Ιντλίμπ, ήταν ένα δείγμα πολιτικής της Άγκυρας.»

Μια τέτοια εξέλιξη θα έφερνε τεράστιες αντιδράσεις όχι μόνο στο εσωτερικό της Τουρκίας, αλλά και σε όλο το ακραίο Ισλάμ όπου η Τουρκία μέχρι σήμερα φοράει τον μανδύα του προστάτη. Αν θελήσει να στρέψει αλλού το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, θα πρέπει να δημιουργήσει έναν νέο εχθρό, και αυτός που έχει απομείνει είναι η Ελλάδα. Μια σύγκρουση μαζί της θα συσπείρωνε γύρω της όλο τον μουσουλμανικό κόσμο