Η Μόσχα ετοιμάζεται να χτίσει την επόμενη «Μικρή Ρωσία» στα Βαλκάνια – Κοσοβάροι και Πομάκοι στο στόχαστρο της

Με την συμφωνία στο πόλεμο του Ναγκόρνο – Καραμπάχ, το Μπακού κέρδισε επτά επαρχίες γύρω από την περιοχή, που κατέχονταν ως τώρα από τους Αρμένους , και θα διατηρήσει τα εδαφικά του κέρδη στον θύλακα. Η απώλεια αυτή των εδαφών από την σύμμαχο Αρμενία καθόλου δεν στεναχώρησε την Μόσχα αφού το Αζερμπαϊτζαν θα αναγκαστεί να δεχθεί περιορισμούς στη μελλοντική εξωτερική του πολιτική και ασφάλεια.

Το Ναγκόρνο-Καραμπάχ θα μοιάζει πλέον περισσότερο με την Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία, την Κριμαία, την Υπερδνειστερία και το Ντονμπάς. Οι περιοχές αυτές διεκδικούν την ανεξαρτησία τους από την Γεωργία (Αμπχαζία, Νότια Οσετία), την Ουκρανία (Κριμαία, Ντονπάς) και την Μολδαβία (Υπερδνειστερία). Η Μόσχα στηρίζει τις αποσχιστικές τάσεις των περιοχών αυτών ώστε να μπορεί να επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις στα κράτη αυτά. Μάλιστα θα έλεγε κανείς συντηρεί το υπάρχον καθεστώς αφού είναι πιο βολικό για την ίδια σε σχέση με μια πλήρη απόσχιση.

Κάτι ανάλογο θα συμβεί και στο Ναγκόρνο – Καραμπάχ με την διαφορά ότι με μια περιοχή και μόνο, θα ελέγχει την πολιτική ζωή δύο χωρών, του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας. Η περιοχή θα αποτελεί διαχρονική πηγή αστάθειας επιτρέποντας την Μόσχα να έχει μόνιμη δύναμη.

Επόμενη στάση των «Ειρηνοποιών» της Μόσχας στα Βαλκάνια

Σε όλες τις παραπάνω περιοχές, όπως και στην Συρία, η Μόσχα επεμβαίνει ως «Ειρηνοποιός» με τα «Πράσινα Ανθρωπάκια», τα οποία άλλοτε φέρουν διακριτικά και άλλοτε όχι, όπως στην περίπτωση της Κριμαίας.

Εφόσον έχει φέρει τον Νότιο Καύκασο και την περιοχή του Έυξεινου Πόντου στο σημείο που θέλει, τώρα πλέον μπορεί να στραφεί στα Βαλκάνια όπου τα συμφέροντα της είναι ζωτικά. Τα κυρίαρχα κράτη των Βαλκανίων έχουν προσανατολιστεί στην πολιτική τους, ενώ πολλά από αυτά έχουν μπει σε θεσμούς, όπως το ΝΑΤΟ, και δεν επιτρέπουν επεμβάσεις της Μόσχας όπως σε άλλες περιοχές, μειώνοντας η εκμηδενίζοντας τις πολιτικές επιρροές.

Ακόμα και σε χώρες όπως η Αλβανία και η Βόρεια Μακεδονία που η διαφθορά επιτρέπει τον έλεγχο και παρέμβαση στα εσωτερικά, οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις για την είσοδο των χωρών αυτών στην Ε.Ε, αλλά και η δράση των Αμερικανών για τα πάταξη της διαφθοράς και εγκληματικότητας, δεν αφήνει πολλά περιθώρια στην Μόσχα.

Υπάρχουν όμως δύο μικρά «παράθυρα» στα Βαλκάνια τα οποία μπορούν να επανεκκινήσουν τον αιώνιο εχθρό των Βαλκανίων, τον ακραίο εθνικισμό. Το ένα είναι η περιοχή του Κοσόβου που μπορεί να γίνει ένα νέο Ναγκόρνο – Καραμπάχ και αυτή την φορά, στην θέση των Αρμενίων να είναι οι Αλβανοί, και στην θέση του Αζερμπαϊτζάν η Σερβία. Μια τέτοια εξέλιξη θα έφερνε «Ειρηνοποιούς» στα Βόρεια σύνορα της Βόρειας Μακεδονίας, στα Ανατολικά της Αλβανίας και Δυτικά της Βουλγαρίας.

Υπάρχει και ένα άλλο σημείο στα Βαλκάνια, πιο επικίνδυνο, το Pomakistan. Οι 500.000 και πλέον Πομάκοι της Βουλγαρίας, ζούνε σε συγκεκριμένη περιοχή, είναι γηγενείς πληθυσμός, Αρχαίοι Θράκες, έχουν κοινή γλώσσα, πολιτισμό και Θρησκεία, αποτελούν δηλαδή Ορφανό Έθνος, το τελευταίο μαζί με τους Κούρδους.

Οι Πομάκοι έχουν βιώσει τις διώξεις της Βουλγαρίας σε τέτοιο σημείο ώστε να ξεριζωθεί οτιδήποτε τους συνέδεε με την Θράκη και να υποταχθούν στον Πανσλαβισμό. Για το λόγο αυτό έβρισκαν πάντα διέξοδο στους εχθρούς της Βουλγαρίας και τους Συμμάχους τους. Οι Αμερικανοί ήταν αυτοί που τους στήριξαν πρώτοι, και μάλιστα τους χρησιμοποίησαν στην περίπτωση του Αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη. Η Βουλγαρία απειλήθηκε από τις ΗΠΑ πως στην περίπτωση που προχωρούσε ο αγωγός, το Pomakistan θα έπαιρνε σάρκα και οστά.

Σήμερα όμως, η Βουλγαρία είναι σύμμαχος των ΗΠΑ και μάλιστα κομβικός. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ακροβατεί πλέον στις εκθέσεις για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Πομάκων, και τα Στρατηγικά της συμφέροντα με την Βουλγαρία. Πρόσφατα μάλιστα οι υπουργοί άμυνας των δύο χωρών υπέγραψαν αμυντική συμφωνία που θα φέρει 2000 Αμερικανούς στρατιώτες στην χώρα. Αν υπολογίσει κανείς τα αεροσκάφη F-16 που παραχώρησαν πρόσφατα, την αγορά των νέων F-16 Block 70, την προμήθεια υλικού για τα πυρηνικά εργοστάσια από τις ΗΠΑ και όχι την Ρωσία, αλλά και την Ενεργειακή σχέση των δύο χωρών, τότε μιλάμε ότι οι Πομάκοι ψάχνουν να βρούνε τον επόμενο κηδεμόνα τους.

Τον ρόλο αυτό μπορεί να τον αναλάβει, και έχει ήδη ξεκινήσει, η Ρωσία. Η στήριξη της στους Πομάκους της Βουλγαρίας που ονειρεύονται το Pomakistan δεν θα είναι με υποσχετικές όπως στην περίπτωση των ΗΠΑ, αλλά ουσιαστικές. Μια εστία έντασης στην περιοχή των Πομάκων, στην καρδιά της Βουλγαρίας και των Βαλκανίων, θα φέρει νέους «Ειρηνοποιούς»