Η “εισβολή” – Ο “υβριδικός πόλεμος” και η “γελοιοποίηση” της κρίσης που βιώνει η Ελλάδα

Αυτό που μπορεί να παρατηρήσει ξεκάθαρα ακόμα και αυτός που δεν είναι υπέρμαχος της καθημερινής και συνεχούς παρακολούθησης της ειδησεογραφίας είναι η κόντρα αναφορικά με τη χρήση ή μη της λέξης “εισβολή” η οποία ακούγεται στη διάρκεια συζητήσεων στα ΜΜΕ αλλά και στη συγγραφή άρθρων σε διαδίκτυο και εφημερίδες.

Η παραπάνω λέξη, δημιουργεί αντιδράσεις μάλιστα, επειδή όπως λένε αυτοί που τάσσονται κατά αυτής, αναφέρεται σε ανθρώπους ταλαιπωρημένους, βασανισμένους, ανθρώπους οι οποίοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να ξεφύγουν από εμπόλεμες ζώνες στην προσπάθειά τους να βρουν ή να δημιουργήσουν μια νέα ζωή, εκείνους δηλαδή που ενδεχομένως μπορούν να καταθέσουν αίτημα για παροχή ασύλου.

Είναι επίσης γεγονός πως όλα όσα βιώνει η Ελλάδα την τελευταία εβδομάδα, αποτελούν ασύμμετρη απειλή όπως αναφέρεται και από αξιωματούχους της Κυβέρνησης.

Ναι, είναι χιλιάδες άνθρωποι βασανισμένοι (όχι όλοι), ναι μεταξύ αυτών υπάρχουν εκατοντάδες ανήλικα ακόμα και νεογέννητα, τα οποία δε χρωστούν τίποτα που ήρθαν σε αυτόν τον άγριο κόσμο. Τα είδα από κοντά, και σαν μητέρα, σκέφτηκα το δικό μου παιδί στη δική τους θέση, εμένα και την κόρη μου να παρακαλάμε για ένα καλύτερο αύριο. Οι παραπάνω σκέψεις, ήρθαν όμως με μια προϋπόθεση, ότι τόσο εγώ όσο και το παιδί μου θα πληρούσαμε όλες τις προδιαγραφές για ένα ασφαλές πέρασμα στη νέα μας ζωή.

Έτσι λοιπόν, εκεί που καταλήγω, είναι πως όση αλήθεια υπάρχει στην απέναντι πλευρά των συνόρων μας, άλλη τόση υπάρχει και στη δική μας πλευρά, εδώ στον Έβρο και άλλη τόση στα νησιά μας.

Ο Τούρκος πρόεδρος, καθημερινά κουνάει το δάκτυλο στη χώρα μας, απειλεί, προπαγανδίζει, κατευθύνει και στήνει το δικό του έργο αναφορικά με το μεταναστευτικό – προσφυγικό ζήτημα. Οργανώνει καθημερινά το κάθε του βήμα, δημιουργεί ψεύτικες προσδοκίες σε όλους αυτούς που είτε θέλουν να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή, είτε απλά είναι Τούρκοι και βρήκαν την ευκαιρία να ξεφύγουν από το δικό του καθεστώς.

Έτσι πολύ απλά, η Τουρκία παίζει με τις ανθρώπινες ψυχές, τους κάνει πιόνια σε ένα ταμπλό άνισο και άδικο με τη φράση ¨ανθρώπινα δικαιώματα¨. Ναι, οι περισσότεροι εξ αυτών των πραγματικά είναι πρόσφυγες, πόσοι όμως;

Η Ελλάδα, έχει κάθε δικαίωμα να προασπίσει και να προστατεύσει τα σύνορά της, τα σύνορα τα οποία δεν είναι μόνο ελληνικά αλλά είναι τα σύνορα της Ευρώπης.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι ελληνικές Αρχές κάνουν αυτό που πρέπει, αυτό που έχουν χρέος να κάνουν, να προστατέψουν δηλαδή τα εθνικά και ταυτόχρονα ευρωπαϊκά σύνορα, την Ειρήνη στο εσωτερικό της Ελλάδας ώστε να γίνει ομαλά η ένταξη των προσφύγων, των νόμιμων προσφύγων σε αυτή αλλά και κατ επέκταση στην Ευρώπη.

Τα παραπάνω συμβαίνουν την ίδια ώρα που οι περισσότερες χώρες της ΕΕ, δεν είναι θετικές στο να δεχθούν πρόσφυγες παρά το γεγονός ότι σε αυτές θέλουν να φθάσουν οι περισσότεροι εξ αυτών και όχι να μείνουν όπως λένε στην Ελλάδα.

Έτσι η Ελλάδα συγκεντρώνοντας εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες δεν υπάρχει καμία περίπτωση να παρέμενε ασφαλής αν δεχόταν απλά χωρίς να εξετάσει το αν δικαιούνται άσυλο και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρόνο, την ίδια στιγμή που οι δομές φιλοξενίας ασφυκτιούν.

Την Πέμπτη, ο Αντιπρόεδρος της Κομισιόν για την Προώθηση του Ευρωπαϊκού Τρόπου Ζωής Μαργαρίτης Σχοινάς, με αφορμή και τις τελευταίες εξελίξεις στον Έβρο δήλωσε πως γύρω στο Πάσχα θα είμαστε σε θέση να ανακοινώσουμε τις προτάσεις μας για το νέο σύμφωνο για τη μετανάστευση και το άσυλο και πρόσθεσε ότι «το (σ.σ κανονισμός για το μεταναστευτικό) Δουβλίνο είναι ξεπερασμένο από τα γεγονότα». Επιπλέον, ο κ. Σχοινάς εξήγησε ότι το νέο σύμφωνο θα έχει «3 ορόφους»,θα έχει πανίσχυρη εξωτερική διάσταση, θα προστατεύει τα εξωτερικά σύνορα της Ένωσης και θα περιλαμβάνει ένα μηχανισμό επιμερισμού των βαρών του ασύλου.

Τα παραπάνω, εξηγούν γιατί η κόκκινη λέξη “εισβολή” είναι ίσως τελικά η σωστή, γιατί όλα αυτά που λαμβάνουν χώρα την τελευταία εβδομάδα στη χώρα μας είναι ακραία φαινόμενα επίθεσης, μιας πολιτικής επίθεσης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που στο βωμό του χρήματος δε διστάζει να μην υπολογίσει κανέναν άνθρωπο, ενήλικα, παιδί, βρέφος.

Παράλληλα με την “εισβολή” ακούγεται και ο όρος “υβριδικός πόλεμος” και όχι άδικα.

Ο όρος αυτός, εξηγεί σε δύο μόνο λέξεις, την προπαγάνδα, τις κυβερνοεπιθέσεις, τις ψευδείς ειδήσεις, την εργαλειοποίηση των ανθρώπινων ψυχών, το οργανωμένο έγκλημα, την τρομοκρατία.

Η λέξη «πόλεμος», είναι μόνο ένα μέρος του όρου. Η λέξη «υβριδικός», ή καλύτερα, λέξη «υβρίδιο» αφορά σε ένα μίγμα δύο ή περισσότερων διαφορετικών πραγμάτων. “Υβριδική απειλή”  είναι μια οντότητα, η οποία αποτελεί σημαντική απειλή για μια κοινωνική, πολιτική ομάδα εντός του κράτους, είτε για το ίδιο το κράτος, είτε ακόμα για την διατάραξη της σταθερότητας και ασφάλειας στο διεθνές σύστημα.

Στην περίπτωση δε, που η υβριδική απειλή δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί, τότε προκύπτει ο υβριδικός πόλεμος.

Και ως υβριδικός πόλεμος, ορίζεται η χρήση συμβατικών/μη συμβατικών, τακτικών/άτακτων, φανερών/συγκεκαλυμμένων μέσων και η εκμετάλλευση όλων των διαστάσεων του πολέμου, σε όλο το μήκος και το πλάτος του, για να καταπολεμηθεί η ανωτερότητα των συμβατικών όπλων, μεθόδων και τακτικών στο πεδίο μάχης.  Με την χρήση ασυμμετριών, οι υβριδικές απειλές εκμεταλλεύονται τις αδυναμίες του αντιπάλου, περιπλέκοντας έτσι, το πεδίο της μάχης.

Ο υβριδικός πόλεμος είναι η αναδυόμενη μορφή του πολέμου τον 21^ο αιώνα κάτι, που θα  γίνεται ολοένα και ο βασικός τρόπος αλλαγής συνόρων, επιθετικής επίτευξης στόχων και άσκησης διπλωματικής και επικοινωνιακής πίεσης.

Ο υβριδικός πόλεμος έχει τέσσερα βασικά χαρακτηριστικά: α) συνδυασμός λειτουργιών, β) ταυτόχρονη δράση, γ) συγχώνευση και δ) εγκληματικότητα.

Έτσι, η Ελλάδα, δεν αρκεί να κάνει μόνο χρήση αποτροπής, αλλά να δείξει ανθεκτικότητα.

Η ανθεκτικότητα μάλιστα μιας σύγχρονης κοινωνίας όπως είναι η δική μας κοινωνία, σε καμία περίπτωση δεν φαίνεται όταν στη διαχείριση κρίσεων όπως αυτή που βιώνουμε χρησιμοποιεί ως αφορμή προκειμένου να γελοιοποιήσει τον αγώνα που δίνουν όλοι, ένστολοι και μη στα σύνορά μας. Ακούραστοι με ηθικό ακμαίο και μόνο σκοπό την προάσπιση των συμφερόντων της χώρας μας, απέναντι στις άνανδρες απειλές του Ερντογάν.

Ας μη ξεχνάμε πως ένας τους μεγαλεπήβολους στόχους του Ερντογάν είναι η δημιουργία ενός Ριζοσπαστικού Ισλάμ (Ακραίου) στην Τουρκία και την επέκταση του στα Βαλκάνια και την Αφρική.

Στην Τουρκία θα μπορέσει να ελέγξει τους μετριοπαθείς μουσουλμάνους, όπως έχει αποδειχθεί ότι κάνει, ενώ στις υπόλοιπες χώρες όπως Βοσνία, Βουλγαρία, Αλβανία, Σκόπια, Αίγυπτο, Σουδάν, Σομαλία και Λιβύη, μέσω των θρησκευτικών ηγετών να κάνει πολιτικές παρεμβάσεις. Αυτή η πολιτική δεν έχει εφαρμογή μόνο στην Θράκη και ο λόγος δεν είναι άλλος από τους ίδιους μουσουλμάνους που είναι μακρυά και αντίθετοι με το ακραίο Ισλάμ

Υπενθυμίζεται πως μια τέτοια παρέμβαση έγινε προ ολίγων μηνών από τον Μουφτή της Λιβύης , Αλ Σαντίκ Αλ Χαραγιαννί, ο οποίος δήλωσε ικανοποιημένος από την υπογραφή των μνημονίων Ερντογάν – Φαράζ για τα θαλάσσια σύνορα.