Η Γερμανία δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια να καταστρέψει τον Ενεργειακό ρόλο της Ελλάδας για να σώσει τον Nord Stream 2

Το προηγούμενο διάστημα, ο σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής της Μέρκελ Γιαν Χέκερ και ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Μπάιντεν Τζέικ Σάλίβαν αναζήτησαν στην Ουάσινγκτον τρόπους επίλυσης του διλήμματος του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2. Η συνάντηση απέτυχε να επιλύσει το πρόβλημα. Oι Γερμανοί υπέβαλαν προτάσεις για το πώς θα μπορούσε να εκτονωθεί το θέμα και αυτές θα πρέπει τώρα να γίνουν αντικείμενο επεξεργασίας ώστε να συμφωνήσουν οι δύο πλευρές και στη συνέχεια να χρησιμεύσουν ως βάση για τη συνάντηση μεταξύ Μπάιντεν και Μέρκελ.

Η Γερμανία από την δεκαετία του 70 προμηθεύεται φθηνό αέριο από την Μόσχα, κάτι που της επέτρεψε να έχει ισχυρή ανάπτυξη έναντι των άλλων χωρών της Ευρώπης, αλλά και να διατηρήσει μια ειδική σχέση με την Σοβιετική Ένωση και την Ρωσία του Πούτιν. Με την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την ανεξαρτησία των Βαλτικών Χωρών, ειδικά όταν αυτές εντάχθηκαν σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε, υπήρχε ο κίνδυνος το Βερολίνο να αποκοπεί από την πρόσβαση στο Ρωσικό φυσικό αέριο που έχει μέχρι σήμερα. Η προοπτική της Λευκορωσίας να περάσει στην Δύση, ανάγκασε Μόσχα και Βερολίνο να αποκτήσουν απευθείας σύνδεση για την προμήθεια φυσικού αερίου δημιουργώντας τον Nord Stream 2 και επιτρέποντας φυσικά την Γερμανία να ασκεί πιέσεις στους υπόλοιπους Ευρωπαίους.

Με την ολοκλήρωση του Nord Stream 2 ο Πούτιν θα έχει την δυνατότητα να απειλήσει με σκληρότερους «Ενεργειακούς Χειμώνες» τους Ευρωπαίους. Ουκρανία, Βαλτικές Χώρες και Κεντρική Ευρώπη θα είναι όμηροι της Στρατηγικής της Μόσχας, και της οικονομικής πολιτικής του Βερολίνου.

Στόχος του Βερολίνου η μείωση της αξίας του Νοτίου Διαδρόμου και την καταστροφή του Ενεργειακού Ρόλου της Ελλάδας

Βουλγαρία, Βόρεια Μακεδονία, Ρουμανία, Αλβανία και σύντομα Κόσοβο, δεν θα κινδυνεύουν πλέον από την απειλή της Μόσχας και ενός «Ενεργειακού Χειμώνα». Ο Νότιος Διάδρομος, η Ρεβυθούσα και σύντομα η Αλεξανδρούπολη και η Φυσική Αποθήκη στον Κόλπο της Καβάλας, θα Διαφοροποιήσουν την ενέργεια σε όλα τα Βαλκάνια (μαζί με την νήσο Κρτς στην Κροατία) και με την ανάπτυξη των δικτύων, σε όλη την κεντρική Ευρώπη καθώς και στις Βαλτικές Χώρες.

Για να κατανοήσουμε τι σημαίνει Ρωσική απειλή και πολιτικός εκβιασμός στα Βαλκάνια, τον Μάρτιο του 2020 η Βουλγαρική εταιρεία  Bulgargaz με την προοπτική και μόνο του αγωγού IGB (ενώνει TAP με Βουλγαρία) προχώρησε σε συμφωνία με την Gazprom μειώνοντας την τιμή έως και 40,3%. Μάλιστα από την 1η Μαρτίου 2020, η νέα τιμή παράδοσης του καυσίμου διαμορφώθηκε στα 13,44 ευρώ ενώ, είναι αξιοσημείωτο, ότι θα είχε αναδρομική ισχύ από τις 5 Αυγούστου 2019, όταν και ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις των δύο πλευρών! Παρ όλα αυτά η Βουλγαρία ακόμα και σήμερα συνεχίζει να υφίσταται τις πιέσεις από την Μόσχα. Η ενεργειακή εμπλοκή της Σόφιας στην Αλεξανδρούπολη και οι 2500 Αμερικανοί που σταθμεύουν στην Βουλγαρία, έχει φέρει τις σχέσεις των πρώην συμμάχων στο Ανατολικό Μπλοκ, στο χειρότερο σημείο.

Με Ρώσους, Τούρκους και Κινέζους προσπαθούν να δημιουργήσουν έναν Nabucco

Είναι πλέον σε όλους γνωστή η παρέμβαση των Γερμανών στο Ναγκόρνο – Καραμπάχ, και χωρίς αυτούς δεν θα ξεκινούσε ο πόλεμος. Το Βερολίνο έκανε ακριβώς το ίδιο που κάνει στην Συρία και την Λιβύη, έχει ως «αντιπρόσωπο» την Τουρκία. Έτσι και στο Αζερμπαϊτζάν η συνεργασία Βερολίνου – Άγκυρας είχε ως στόχο την ομηρία του Αλίγιεφ, του κύριου προμηθευτή του Νοτίου Διαδρόμου. Από την άλλη οι Ρώσοι ελέγχουν πλέον όλη την Κασπία Θάλασσα μέσω της Ρωσικής Luckoil η οποία να σημειώσουμε έχουν Αζέρο Πρόεδρο.

Αυτές οι τρεις χώρες η κάθε μια ξεχωριστά έχει τον λόγο της να δημιουργηθεί ένας νέος Nabbucco, ένας αγωγός ο οποίος θα μεταφέρει στην Ευρώπη όλο το αέριο της Κασπίας Θάλασσας, του Τουρκμενιστάν και της Μαύρης Θάλασσας. Μάλιστα τα σχέδια της Τουρκίας στην Μαύρη Θάλασσα έχουν την στήριξη της Γερμανίας

Το άρθρο «Έτσι η Ελλάδα έγινε από τις ΗΠΑ ο μεγαλύτερος Ενεργειακός και Τεχνολογικός Κόμβος» σημείωνε, «όταν η αρμόδια για την εξόρυξη του φυσικού αερίου του Αζερμπαϊτζάν κοινοπραξία Shah Deniz II είχε ταχθεί υπέρ του Αγωγού (ΤΑΡ) και απέρριπτε τον «αντίπαλο» αγωγό Nabbuco, το πρακτορείο ειδήσεων Trend μετέδιδε ότι εκπρόσωποι της αζέρικης κρατικής κοινοπραξίας SOCCAR και της θυγατρικής της ΒΡ, της BP Azerbaijan, θα μετέβαιναν χωρίς καθυστέρηση στην Ελλάδα για να ενημερώσουν προσωπικά για την απόφαση τον τότε πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά. Μετά από λίγες ημέρες η δημοσιογράφος από την Σερβία ,Τάνια Βούγιτς σε άρθρο της υπό τον τίτλο «Ελλάδα – ο νέος ενεργειακός κόμβος της Ευρώπης», ανέφερε «η Ελλάδα, οικονομικά υποταγμένη στην ΕΕ και με καταρρέουσα οικονομία, ανεδείχθη χθες στο νέο στρατηγικό, ενεργειακό πυλώνα της ΕΕ και των δυτικών Βαλκανίων», και συνέχιζε  «σύμφωνα με Έλληνες αξιωματούχους, η Ελλάδα, από μία χώρα δευτερεύουσας σημασίας εντός της ΕΕ, καθίσταται τώρα ευρωπαϊκός ενεργειακός κόμβος, νέος προορισμός μεγάλων επενδύσεων και εταίρος με νέα διαπραγματευτική ικανότητα»

Την ίδια στιγμή τα Ουγγρικά ΜΜΕ παρουσίαζαν την απογοήτευση της τότε Ουγγρικής κυβέρνησης για την απόφαση των Αζέρων και την ματαίωση του αγωγού Nabucco. «Το πρόγραμμα Nabucco μέσω του οποίου θα ερχόταν φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν στην Ευρώπη και που απολάμβανε την υποστήριξη της ΕΕ και των ΗΠΑ, έχει ματαιωθεί και η αρμόδια για την εξόρυξη του φυσικού αερίου του Αζερμπαϊτζάν κοινοπραξία Shah Deniz II έχει ταχθεί υπέρ του Αδριατικού Αγωγού (ΤΑΡ).» Πιο έντονες ήταν οι αντιδράσεις της Βιέννης αφού μέσω του αγωγού Nabucco η Αυστριακή OMV θα μπορούσε να αντικαταστήσει σε σημαντικό βαθμό την Gazprom όχι μόνο στην προμήθεια φυσικού αερίου, αλλά και πολιτικά. Η εφημερίδα Die Presse εκείνες τις ημέρες κυκλοφόρησε με τίτλο «OMV: Τέλος για το όνειρο του παγκόσμιου παίκτη».

Και κατέληγε «η ιστοσελίδα EUObserver.com προσπάθησε να δημιουργήσει αρνητικό κλίμα για την απόφαση αυτή με τίτλους όπως «υποχώρηση του ευρωπαϊκού σχεδίου να περιορίσει την εξάρτησή της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο» και προβλέψεις που διαψεύστηκαν. Μια από αυτές τις προβλέψεις, μέσω δημοσιευμάτων, έλεγε ότι «η επιλογή του TAP καθιστά την Ελλάδα το «νικητή» και τη Βουλγαρία τον «ηττημένο» των εξελίξεων. Η Βουλγαρία εξαρτάται σχεδόν 100% από την εισαγωγή ρωσικού φυσικού αερίου ενώ τα σχέδια για την κατασκευή του South Stream ο οποίος επίσης προβλέπεται να διασχίζει τη Βουλγαρία, ενδεχομένως θα αναβληθούν αφού το εν λόγω σχέδιο θεωρείται ότι έχει μεγαλύτερη πολιτική σημασία και πως είναι εξαιρετικά ακριβό.»