Η γεωπολιτική διάσταση της εξόδου από το ευρώ

Υπαρκτή, αλλά συγκρατημένη, ανησυχία για τις γεωπολιτικές επιπτώσεις που θα είχε μια ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη εκφράζουν στρατηγικοί αναλυτές και ακαδημαϊκοί, απαντώντας στο ερώτημα αν «θα αποτελούσε γεωπολιτική καταστροφή ένα Grexit», που τους έθεσε η Τζούντι Ντέμπσεϊ του ιδρύματος Carnegie.

Η αίσθηση που προκύπτει είναι πως η εξέλιξη θα είναι διαχειρίσιμη για τη Δύση και σε κάθε περίπτωση θα πρόκειται «για ένα άσχημο ελληνοευρωπαϊκό δράμα και όχι για μια τραγωδία». Καθίσταται, επίσης, σαφές ότι η γεωπολιτική διάσταση και το ρίσκο από μια κατάρρευση της Ελλάδας δεν έχουν συγκεντρώσει την πρέπουσα προσοχή, λόγω της έμφασης που δίνεται στην οικονομική πτυχή.

Οι γεωπολιτικές συνέπειες, ακόμη και από μια χρεοκοπία της Ελλάδας, χωρίς απαραίτητα την έξοδό της από το ευρώ, θα είναι ασύμμετρα κατανεμημένες για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Το ΝΑΤΟ κινδυνεύει να απολέσει έναν καίριο σύμμαχο στην προσπάθεια αντιμετώπισης οξύτατων προβλημάτων στη Μεσόγειο, αλλά το κατά πόσον η κατάσταση θα έπαιρνε διαστάσεις καταστροφής θα εξαρτηθεί από την αντίδραση Ευρώπης και Αμερικής. Η παροχή ανεπαρκούς βοήθειας προς την Ελλάδα έπειτα από ένα Grexit θα δημιουργούσε πρόσφορο έδαφος για την εξάπλωση οικονομικών αναταραχών, οργανωμένου εγκλήματος, διαφθοράς, παράνομης μετανάστευσης, θρησκευτικού ριζοσπαστισμού, με αποτέλεσμα να καταλήξει η Ελλάδα να μοιάζει με το Κοσσυφοπέδιο ή την ΠΓΔΜ σε ό,τι αφορά την ταραχώδη πολιτική κατάσταση, τους σάπιους θεσμούς.

Οι περισσότεροι εστιάζουν στη διείσδυση της Ρωσίας στο μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης –γίνεται λόγος ακόμη και για κίνδυνο να εξελιχθεί η Ελλάδα σε «Δούρειο Ιππο» της Μόσχας– αλλά εκτιμάται ότι η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ δεν κινδυνεύουν με ένα «Βατερλώ» και επισημαίνεται ότι το δόγμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή πως η Ελλάδα ανήκει στη Δύση παραμένει βαθιά ριζωμένο στο DNA των ελληνικών ελίτ και δεν πρόκειται να ανατραπεί.

Υπάρχουν και αυτοί που βλέπουν θετικά ένα Grexit, υποστηρίζοντας ότι θα επιτρέψει τη δημιουργία μιας πιο ισχυρής και σταθερής ένωσης, ενώ σημειώνεται ότι οι διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ελλάδας και των εταίρων έπληξαν ανεπανόρθωτα τη «γλυκιά ουτοπία» περί προόδου, συνύπαρξης, κράτους πρόνοιας και αλληλεγγύης μεταξύ εταίρων, που μεταπολεμικώς διδάχθηκαν γενιές Ευρωπαίων.

Καθημέρινη