Η δολοφονία Μπακογιάννη και ο ρόλος του ηγέτη

Στις 26 Σεπτεμβρίου 1989 ο Παύλος Μπακογιάννης πέφτει νεκρός από τις σφαίρες της 17 Νοέμβρη. Είναι από τους πρωτεργάτες της συγκυβέρνησης ΝΔ- Συνασπισμού, είναι ένας από τους πρωταγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα και είναι επίσης και νέος βουλευτής.

Τα παραπάνω οδηγούν τον Παύλο Μπακογιάννη σε μια “κενή θέση” στην πολιτική εκείνης της περιόδου, καθώς επίσης και  την ανάδειξη ενός νέου ενωτικού αστικού προτύπου στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας.

“Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα” η φράση του Παύλου Μπακογιάννη που χρησιμοποιούν όλοι οι πολιτικοί χώροι, ακόμα και οι ακραίοι

Όμως οι συμβολισμοί είναι καίριοι εκείνη την περίοδο, ο Παύλος Μπακογιάννης κατάγεται από μια περιοχή όπου η Αριστέρα έχει “ηγεμονία” από την περίοδο του εμφυλίου και από αυτή την περιοχή δεν έπρεπε να προκύψει ένας τέτοιος πολιτικός στην Ελλάδα.

Η στάση του Μητσοτάκη τότε..και το σήμερα

Μετά την δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προσέρχεται στην βουλή και με την ψυχραιμία ενός ηγέτη στέκεται στις κρίσιμες στιγμές, με ολύμπια ψυχραιμία και βουρκωμένα μάτια κάνει την εξής δήλωση: “Το αίμα του Παύλου Μπακογιαννη να είναι το τελευταίο αίμα που χύνεται σε αυτόν τον τόπο”

Δεν θέλει κανείς να σκέφτεται τι θα συνέβαινε στην χώρα αν ο Κ.Μητσοτάκης εκείνη την περίοδο είχε την συμπεριφορά των σημερινών πολιτικών και ακόμα χειρότερα, αν εκείνη την περίοδο υπήρχαν Social.

Μπορούμε να κατηγορήσουμε για πολλά τους πολιτικούς εκείνης της περιόδου, να μην ξεχνάμε όμως και από τι χρόνια είχε βγει η χώρα. Ένας πόλεμος, ένας καταστροφικός εμφύλιος, μια χούντα και μια εθνική τραγωδία στην Κύπρο.

Η στάση τους όμως, ήταν πάντα αυτή που έδινε στον λαό την αίσθηση της ασφάλειας. Ο λαϊκισμός χρησιμοποιήθηκε όπου ήταν απαραίτητος χωρίς ποτέ να αποτελέσει αντικείμενο συγκρούσεων όπως συμβαίνει σήμερα