Οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» της Θράκης…

Σε παλαιότερο κείμενό μας, και σε ανύποπτο χρόνο, είχαμε επισημάνει ότι η κοινωνία της Θράκης βρίσκεται αντιμέτωπη με την άνοδο των νεο-οθωμανικών ανατρεπτικών ομάδων στις οποίες συμμετέχουν και «διπλωμάτες» διαπιστευμένοι στην Ελλάδα αλλά και οι άτυποι και παράνομα αυτοανακηρυχθέντες «αιρετοί θρησκευτικοί λειτουργοί»  και το εξαρτώμενο από αυτούς δίκτυο ιμάμηδων.

Προσφάτως είχαμε επισημάνει τις παράτυπες και αντίθετες με την ελληνική έννομη τάξη δραστηριότητες του κ. Αχμέτ Μετέ ο οποίος (θέλει να) εμφανίζεται ως ένας από τους γνήσιους εκφραστές του «πολιτικού ισλάμ» στην περιοχή μας.

Αφορμή για νέο προβληματισμό σχετικά με τις πραγματικές επιδιώξεις του κ. Αχμέτ Μετέ αποτέλεσε ο τρόπος, ο χρόνος και το μέσο που επέλεξε για να απευθύνει ευχές στην αραβική γλώσσα για το Ραμαζάνι –ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ-  στην Μουσουλμανική Ένωση Έλλάδος η οποία φέρεται ως συνδεόμενη με τους  «Αδελφούς Μουσουλμάνους».

Στην Ελλάδα, υπό τον έλεγχο των “Αδελφών Μουσουλμάνων” φαίνεται ότι βρίσκονται δύο “θρησκευτικά-πολιτιστικά κέντρα” σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη που χρηματοδοτήθηκαν απο΄σαουδαραβικούς κύκλους επιδεικνύοντας μία ευμεγέθη οικονομική και κοινωνική ευρωστία διασυνδεόμενη με ανάλογα κέντρα του εξωτερικού αλλά και με τα άτυπα τζαμιά των Αθηνών.

Η πρώτη πραγματική απειλή για την ασφάλεια της Χώρας εντοπίσθηκε στα τέλη Μαΐου του 2009 και την τότε προβοκάτσια εις βάρος του Ελληνικού κράτους με το περιβόητο «σκίσιμο του Κορανίου», στο οποίο πρωτοστάτησαν και μέλη της Μουσουλμανικής Κοινότητας Ελλάδας.Το ίδιο συνέβη καιτο φθινόπωρο του 2010 με την ομαδική προσευχή με καθοριστικό ρόλο της τότε Μουσουλμανικής ένωσης Ελλάδος.

Έκτοτε, ο κ. Ναΐμ Ελγαντούρ θεωρείται ότι de facto λειτουργεί ως o άνθρωπος των «Αδελφών Μουσουλμάνων» στη χώρα μας. Με τον γάμο που έκανε με την προσήλυτη στο Ισλάμ,  κ.Άννα Στάμου κατάφερε να πάρει την ελληνική υπηκοότητα και στη συνέχεια με διάφορους τρόπους να προκαλέσει ζητήματα στην Ελλάδα και ειδικότερα στις σχέσεις της με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Στη συνέχεια οι Ελγαντούρ-Στάμου προσπαθούν να παρουσιαστούν αυθαίρετα ως οι επίσημοι εκπρόσωποι της Μουσουλμανικής κοινότητας και έχουν αναγορευτεί με την ανοχή διαδοχικών Ελληνικών κυβερνήσεων σε θεσμικούς συνομιλητές της Ελληνικής Πολιτείας.

Σύμφωνα με τον Πρόεδρό της  Ναϊμ Ελγαντούρ  «η  Μουσουλμανική Ένωση Ελλάδας είναι  το μεγαλύτερο σωματείο Μουσουλμάνων της Ελλάδας. Τα μέλη μας είναι Έλληνες υπήκοοι, μετανάστες και πρόσφυγες που προέρχονται κυρίως από τις Αραβικές χώρες. Εκπροσωπούμε επίσης την πλειονότητα των άτυπων χώρων προσευχής της Αθήνας. Σήμερα στην Αθήνα ζουν εκατοντάδες χιλιάδες Μουσουλμάνοι, διαφόρων επαγγελμάτων και κοινωνικών στρωμάτων, ενώ δεκάδες χιλιάδες παιδιά φοιτούν στα ελληνικά σχολεία και στα πανεπιστήμια.»

Όταν ο υιός Μπιλάλ Ερντογάν πέρασε και από την Θράκη τον Μάϊο του 2015, σε μία από τις εκδηλώσεις όπου βρέθηκε σημειώθηκε κι ένα περιστατικό που προκάλεσε αίσθηση: Ο πρόεδρος της Μουσουλμανικής Ενωσης Ελλάδας, Ναΐμ Ελγαντούρ, τον πλησίασε και φίλησε το χέρι του. Δεν περιορίστηκε όμως εκεί, αφού έσπευσε να τον χαρακτηρίσει «γιο του μεγάλου ήρωα του Ισλάμ, Ερντογάν»!

Παρενθετικά, να επισημάνουμε ότι  τόσο οι άνθρωποι της Άγκυρας και του ΑΚΡ, σε Κομοτηνή και Ξάνθη κυρίως, όσο και άτομα που διατηρούν επαφές με τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» απεργάζονται σχέδια που δεν ταυτίζονται με τα ελληνικά συμφέροντα.

Άλλωστε ο χαιρετισμός με τα τέσσερα δάκτυλα που χρησιμοποίησε ο Ερντογάν στη Θράκη, γνωστός ως «ραμπιά»(τεταρτος στα αραβικά), είναι ένα σύμβολο που παραπέμπει ευθέως στους τζιχαντιστές αδελφούς μουσουλμάνους της Αιγύπτου,  του ανατραπέντα προέδρου Μόσρσι, με τους οποίους ο κ. Ερντογάν, έχει στενές σχέσεις.

Εκ των ανωτέρω προκύπτει ότι υφίσταται ένα περίπλοκο σχήμα από οργανώσεις  που πρόσκεινται κρυφά η φανερά, είτε στην ιδεολογία της Αδελφότητας, είτε στην μεθοδολογία της που εξωτερικεύεται με πολιτικό ακτιβισμό  και ενδεχομένως να αποσκοπεί σε μία γενικότερη επιχείρηση αποσταθεροποίησης μέσω πολιτικών, επικοινωνιακών ή και ακτιβιστικών παρεμβάσεων.

Εκεί που σταματάει η δημοσιογραφική καταγραφή αρχίζουν τα ερωτήματα που αφορούν στις σχέσεις της «Μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδας» με τους «παράτυπους θρησκευτικούς λειτουργούς»της Θράκης και τον ρόλο της Τουρκίας καθώς και τις μορφές υποστήριξης που ενδεχομένως  να παρέχει η Άγκυρα στο παραπάνω σχήμα.