Γιατί διαδηλωτές από την Αϊτή κυματίζουν ρωσικές σημαίες;

Ο επικεφαλής συμμορίας στη Αϊτή Τζίμι Σεριζιέ, γνωστός ως Μπάρμπεκιου, προειδοποίησε χθες Παρασκευή ότι θα εξακολουθήσει να προσπαθεί να εκδιώξει τον πρωθυπουργό Αριέλ Ανρί και ζήτησε από τους γονείς να μην στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο προκειμένου να αποφευχθούν «οι παράπλευρες απώλειες», καθώς η βία επιδεινώνεται στην πρωτεύουσα Πορτ-ο-Πρενς.

«Η μάχη θα διαρκέσει όσο χρειάζεται. Θα συνεχίσουμε να πολεμάμε τον Αριέλ Ανρί. Για να αποφύγουμε τις παράπλευρες απώλειες, κρατήστε τα παιδιά στο σπίτι», δήλωσε ο Σεριζιέ στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου.

Ο Σεριζιέ είναι πρώην αστυνομικός που έχει τεθεί επικεφαλής μιας συμμαχίας συμμοριών. Έχει γίνει στόχος κυρώσεων τόσο από τον ΟΗΕ όσο και το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ.

Το ερώτημα που προκύπτει (όπως συμβαίνει και με τους Τζιχαντιστές στις Φιλιππίνες) ποιοι είναι αυτοί που χρηματοδοτούν και προμηθεύουν με όπλα τις συμμορίες.

Στις χαοτικές διαδηλώσεις για πάνω από δύο χρόνια την προσοχή τραβούν οι ρωσικές και κινεζικές σημαίες κυματίζουν σα χέρια των διαδηλωτών συνοδευόμενες με φωτογραφίες του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν με εκκλήσεις για ρωσική στρατιωτική βοήθεια. Όσοι βρίσκονται στην άλλη άλρη του κόσμου, εύλογα αναρωτιούνται, «γιατί διαδηλωτές από την Αϊτή κυματίζουν ρωσικές σημαίες;»

Η αλήθεια είναι πως σε φτωχοποιημένες κοινωνίες όπως αυτή στην Αϊτη (αποτέλεσμα της σύγκρουσης ΗΠΑ-ΕΣΣΔ), υπάρχει τέραστιος χώρος ώστε να λατρεύονται ηγέτες και χώρες που αντιστέκονται στον Ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ. Έτσι βρίσκουν χώρο αυτοαποκαλούμενοι σοσιαλιστές όπου μέσα από τα πανεπιστήμια και την συνεργασία με το οργανωμένο έγκλημα, καταφέρνουν να έχουν επιρροή στην κοινωνία και να γίνονται εργαλεία για τρίτους η τρίτες χώρες.

Όσοι σηκώνουν τις σημαίες της Ρωσίας και της Κίνας στην Αϊτή, αμφιβάλλω αν ξέρουν που βρίσκονται οι χώρες αυτές και ας καταλαμβάνουν το 1/3 του πλανήτη. Ακόμα περισσότερο στην έκκληση τους να επέμβει ο Πούτιν με στρατό, είναι ζήτημα αν γνωρίζουν τι περιλαμβάνει το οπλοστάσιο της Ρωσίας. Σίγουρα όμως οι αυτοαποκαλούμενοι σοσιαλιστές-συμμορίες, θα τους έχουν μιλήσει για την βοήθεια στην Κούβα παλιότερα η στην Βενεζουέλα πιο πρόσφατα. Για αυτό που δεν θα τους μίλησαν είναι πως με τον σοσιαλισμό οι χώρες αυτές βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με την Αϊτή.

Όσοι κυματίζουν τις σημαίες θα έχουν μάθει όμως και τι συμβαίνει στην Ουκρανία, ένα γεγονός που δεν το βλέπουν ως εισβολή αλλά ως μια διορθωτική παρέμβαση που θα μπορούσε να γίνει και στην περίπτωση της χώρας τους. Οι Αϊτινοί έχουν δει πώς ο Ρώσος Βλαντιμίρ Πούτιν αψήφησε τη Δύση μέσω της εισβολής στην Ουκρανία και αντιλαμβάνονται την έλευση μιας νέας παγκόσμιας τάξης. Είναι περισσότερο μια κραυγή απογοήτευσης για τον ισχυρό γείτονά τους, ο οποίος μέσω της κυριαρχίας του στο δυτικό ημισφαίριο δεν κατάφερε να εκπληρώσει μια υπόσχεση δεκαετιών για μια αδελφική σχέση με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής.Οι ενέργειες σημαίνουν ότι οι Αϊτινοί έχουν δώσει προσοχή στα παγκόσμια γεγονότα και στέλνουν ένα σαφές μήνυμα στις Ηνωμένες Πολιτείες ότι θεωρούν ότι δεν φέρθηκαν δίκαια στη χώρα τους.

Μια σειρά άνισων εμπορικών πολιτικών έχουν δημιουργήσει απάνθρωπες συνθήκες εργασίας σε πολλές χώρες της περιοχής, με αποτέλεσμα την περαιτέρω ανισότητα και τον εκτοπισμό των ανθρώπων. Ας μην ξεχνάμε τις αμέτρητες παρεμβάσεις των ΗΠΑ, αντικαθιστώντας τους αριστερούς ηγέτες με ευνοϊκά καθεστώτα πιο ευθυγραμμισμένα με τα αμερικανικά επιχειρηματικά συμφέροντα.

Αυτά τα συναισθήματα απογοήτευσης αυξάνονται όχι μόνο στην Αϊτή αλλά και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής. Η Βενεζουέλα δεν είναι πλέον το μαύρο πρόβατο μεταξύ των χωρών του ημισφαιρίου που διέκοψε τη σχέση της με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής έχουν αναπτύξει στενούς οικονομικούς δεσμούς με τη Ρωσία και την Κίνα. και τα τελευταία χρόνια, χώρες όπως η Νικαράγουα, η Γουατεμάλα, η Αργεντινή, η Χιλή και η Κολομβία έχουν εκλέξει αριστερές κυβερνήσεις, που συχνά ωθούνται στην εξουσία με την υπόσχεσή τους να αντισταθούν στον «ιμπεριαλιστή».