Φαντασιακοί σύμμαχοι και πραγματικοί εχθροί της Νέας Ελληνικής Κυβέρνησης…

Η Νέα Ελληνική Κυβέρνηση, μπροστά στις καταιγιστικές εξελίξεις που διαφαίνονται, καλείται να επανεξετάσει τις επιλογές της, την φιλοσοφίας και κυρίως το πλέγμα των συμμαχιών που θα εξασφαλίσουν ομαλή πορεία στη Χώρα.

Στη Νέα Ελληνική Κυβέρνηση συμμετέχουν νέοι άνθρωποι με περιορισμένη εμπειρία στη διαχείριση των κοινών και με περιορισμένη γνώση για το σύνολο των θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής.

Ένα επιπλέον αρνητικό χαρακτηριστικό, αφορά σε εκείνα τα μέλη της Νέας Ελληνικής Κυβέρνησης που έχουν γαλουχηθεί σε ένα πολιτικό περιβάλλον που αμφισβητεί τις μακραίωνες κρατικές επιλογές και την ίδια την φιλοσοφία πάνω στην οποία δομήθηκε το ίδιο το Κράτος των Ελλήνων. Κάποιοι από αυτούς έχουν χαθεί στη «μηχανή του ιστορικού και πολιτικού χρόνου» εγκλωβισμένοι σε ιδεοληψίες και ιδεολογικά απωθημένα ή παρασύρονται από φαντασιακά αναγνώσματα λαογραφικού περιεχομένου.

Το τρίτο και μεγαλύτερο λάθος είναι η άσκηση πολιτικής από ιερατεία , συμβούλια, επιτελεία , ομάδες και παρέες (όπως αυτή της Αίγινας) και μάλιστα εν κρυφώ, όπως φαίνεται ότι έγινε και με την περίφημη επιστολή Τσίπρας προς την Μέρκελ της οποίας το περιεχόμενο θα έπρεπε να είχε ανακοινωθεί στον Λαό των Ελλήνων.

Οι παραπάνω σκέψεις προήλθαν αυτόματα από την είδηση των των ΝΕΩΝ σχετικά με την επίσκεψη του κ. Γιώργου Τσίπρα στο Ιράν.Στο Ιράν ο κ. Γιώργος Τσίπρας, εξάδελφος του Πρωθυπουργού, ο οποίος έχει προσληφθεί στο υπουργείο Εξωτερικών ως σύμβουλος του Νίκου Κοτζιά, μετέβη στο πλαίσιο επίσκεψης ελληνικής αντιπροσωπείας στην Τεχεράνη.

Σύμφωνα με τα Νέα, η τριμελής αντιπροσωπεία βρέθηκε στην Τεχεράνη την προηγούμενη εβδομάδα για επείγουσες διαβουλεύσεις με την ιρανική κυβέρνηση, προκειμένου η χώρα αυτή να αγοράσει είτε ποσότητα ελληνικών ομολόγων είτε μέρος του ελληνικού χρέους.

Η προσπάθεια, κατά τις ίδιες πηγές της εφημερίδας, απέβη άκαρπη διότι οι παράγοντες της ιρανικής κυβέρνησης με τους οποίους συναντήθηκε η ελληνική αποστολή αρνήθηκαν “να μπουν σε αυτή την περιπέτεια” επικαλούμενοι τις επιπτώσεις από τις οικονομικές κυρώσεις που έχει επιβάλει η διεθνής κοινότητα στο Ιράν εξαιτίας του πυρηνικού του προγράμματος.

Σε εξέλιξη βρίσκεται η επίσκεψη του ΥΠ.ΕΞ. κ. Νίκου Κοτζιά και του Αντιπροέδρου κ. Γιάννη Δραγασάκη στην Κίνα. Οι δύο υπουργοί θα είναι επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στο πλαίσιο της πρώτης επίσκεψης αξιωματούχων της νέας κυβέρνησης με στόχο, όπως αναφέρεται στην επίσημη προαναγγελιά της επίσκεψης, «την ενίσχυση των διμερών οικονομικών σχέσεων ιδίως στους τομείς των επενδύσεων και των εξαγωγών»

Η επίσκεψη έχει οικονομικό, επιχειρηματικό και πολιτικό υπόβαθρο καθώς η σχέση της Ελλάδας με την Κίνα θεωρείται στρατηγική.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το υπουργείο Εξωτερικών ετοιμάζει ειδική διεύθυνση που θα επικεντρωθεί στις διεργασίες για στενότερη συνεργασία με την Κίνα, το Βιετνάμ και την Κορέα.

Επόμενος σταθμός της κυβέρνησης είναι η Ρωσία, όπου στις 8 Απριλίου ο πρωθυπουργός θα συναντηθεί με τον πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Την επόμενη ημέρα θα ταξιδέψειστη Μόσχα και ο Πάνος Καμμένος.

Είχαμε επισημάνει και σε παλαιότερο σημείωμα την «Γεωπολιτική Διάσταση των Διαπραγματεύσεων» έχοντας κατά νου το στίγμα που έδωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός στις προγραμματικές του δηλώσεις, όταν ανέφερε ότι «με ανεξάρτητη, πολυδιάστατη και ενεργητική εξωτερική πολιτική θα αξιοποιήσουμε την αστείρευτη γεωπολιτική δυναμική της πατρίδας μας».

Σήμερα , εν αναμονή των εξελίξεων και έχοντας γνώση του πολυσύνθετου παρασκηνίου, δεν μπορούμε παρά να επισημάνουμε ότι τα δεδομένα αλλάζουν γρήγορα ώστε είναι πολύ δύσκολο μια μικρή χώρα με αποδεκατισμένο το εθνικό της κεφάλαιο να προσαρμόζεται σε αυτά.

Μην ξεχνάμε, πως αποτελεί πάγιο θέσφατο στις στρατηγικές σπουδές ότι «οι μικροί είναι αναλώσιμοι» και καλό θα ήταν να αναζητήσουμε πραγματικούς συμμάχους έχοντας μπροστά μας την εικόνα των πραγματικών εχθρών.

Η πρόσφατη κοινή εμφάνιση Τσίπρα-Μέρκελ ας μείνει στη μνήμη μας ως μία απόπειρα επαναφοράς των ελληνογερμανικών σχέσεων σε κάποια μορφή κανονικότητας αλλά –κυρίως- ως πράξη διαχωρισμού του «ρεαλιστή Τσίπρα» από τον «φαντασιακό ΣΥΡΙΖΑ» τουλάχιστον στα θέματα εξωτερικής πολιτικής.

Στο βαθμό που δεν βρισκόμαστε μπροστά σε κινήσεις τακτικισμού τότε μάλλον ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας κ. Α. Τσίπρας έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι στη σύγχρονη κοινωνία της παγκοσμιοποίησης και της αλληλεξάρτησης κανείς δεν είναι τόσο ανεξάρτητος και ισχυρός για να επιβάλλει την ανεξαρτησία του, χωρίς πραγματικούς συμμάχους.