Ευθυγράμμιση της Ελλάδας με τις ΗΠΑ από την Ουκρανία μέχρι την Λιβύη

Αυτό που ακούγεται, και σωστά, όταν μιλάμε για μια ενδεχόμενη σύγκρουση με την Τουρκία, είναι ότι η χώρα θα πολεμήσει μόνη της.

Αυτό όμως είναι η μισή αλήθεια, και αφορά την σύγκρουση των ενόπλων δυνάμεων των δύο χωρών. Φυσικά και δεν περιμένει κανείς να μεταφέρουν οι σύμμαχοι της Ελλάδας, ειδικά αυτοί στο ΝΑΤΟ, στρατεύματα και όπλα ώστε να πολεμήσουν με την Τουρκία.

Η άλλη μισή αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα, σήμερα και τις επόμενες δεκαετίες, στο νέο κόσμο που δημιουργείται από την πολιτική των μεγάλων δυνάμεων, δεν θα είναι μόνη. Και τολμάμε να το λέμε αυτό όχι μόνο με όσα γεγονότα συνέβησαν το προηγούμενο διάστημα στην χώρα, όπου οι πληροφορίες που τις μεταφέρθηκαν βοήθησαν την κυβέρνηση να αντιμετωπίσει δύο μεγάλα προβλήματα, αυτό στις Καστανιές και τον Covid-19, αλλά κυρίως για το ρόλο που έχει αναλάβει να παίξει στην ευρύτερη περιοχή και τα αποτελέσματα που θα παραχθούν

Η Ελλάδα είναι πλέον, όσο και αν αυτό ξενίζει μερικούς που έχουν συνηθίσει στο γλυκό πόνο της ηττοπάθειας, το κέντρο των ενεργειακών εξελίξεων από την Μαύρη Θάλασσα μέχρι την Βόρεια Αφρική. Οι Αμερικανική πολιτική έχει εξελιχθεί στην περιοχή με αφετηρία την Ελλάδα και σχεδιάζει έχοντας πάντα κατά νου ότι η χώρα είναι το Στρατηγικό της Βάθος για την Μέση Ανατολή, την Ανατολική Ευρώπη και την Βόρεια Αφρική

Ενεργειακά έργα τεράστιας σημασίας όπως ο Νότιος Διάδρομος Φυσικού Αερίου (TANAP-TAP),ο αγωγός IGB, η Ρεβυθούσα, το FSRU στην Αλεξανδρούπολη, η Φυσική Αποθήκη στην Καβάλα, ο EastMed , ο Poseidon, και ο αγωγός Θεσσαλονίκης – Σκοπίων, έχουν την Ελλάδα ως βασικό πυλώνα.

Υποστηρικτικά έργα των παραπάνω που έχουν και αμυντικές προεκτάσεις όπως η Εγνατία Οδός, η Via Carpathia, τα λιμάνια Αλεξανδρούπολης-Καβάλας-Βόλου, η Σιδηροδρομική Εγνατία, τα ναυπηγεία Σύρου και Ελευσίνας, και επενδύσεις 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, όπως αυτές στην Θεσσαλονίκη, δημιουργούν ένα σύνολο συμφερόντων που εξυπηρετούν όχι μόνο τις ΗΠΑ άμεσα, αλλά και έμμεσα χώρες όπως η Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουκρανία, Λετονία, Λιθουανία, Εσθονία και Πολωνία.

Είναι τέτοια η σημασία της Ελλάδας σε αυτό το νέο κόσμο, που οι ΗΠΑ είναι σχεδόν αναγκασμένες να είναι δίπλα στην Αθήνα σε κάθε κρίση. Και το πρόβλημα της Τουρκίας όσο και αν αυτό και πάλι ξενίζει κάποιους, δεν είναι το μεγαλύτερο. Το πρόβλημα είναι η πολιτική της Ρωσίας η οποία απειλείται από την θέση που έχει η Ελλάδα και το μέγεθος συμμετοχής της στην απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο της. Όποιος δει την πολιτική της Μόσχας στην ευρύτερη περιοχή, θα διαπιστώσει ότι είναι ακριβώς η ίδια που εφάρμοσε και εφαρμόζει την Ουκρανία.

Διαβάστε επίσης: Η Ουάσινγκτον να αποδείξει την πίστη στην σύμμαχο Ελλάδα στην Αν. Μεσόγειο και όχι στον Έβρο

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 27 Μαίου 2020

Το πρόβλημα είναι η Γερμανία, η οποία βλέπει μια μικρή χώρα, όπως το έκανε ξανά πριν δεκαετίες, να της δημιουργεί προβλήματα στην ενεργειακή της πολιτική. Ο πιο βολικός σύμμαχος του Βερολίνου είναι η Μόσχα, η σχέση τους είναι καθαρά ενεργειακή, φθηνή, και η μερική της εξάρτηση από την Αμερικανική Ενέργεια θα την φέρει σε τρομακτικά δύσκολη θέση. Αναβολή η ακόμα και ματαίωση ορισμένων έργων από αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω θα είναι προς όφελος της.

Και τέλος, ένα πρόβλημα το οποίο θα γιγαντωθεί αν οι Αμερικανοί δεν κατορθώσουν να φέρουν και άλλες επενδύσεις στην Ελλάδα, είναι η Κίνα. Το Πεκίνο έχει αποδείξει ότι μπορεί σε λιγότερο από μια δεκαετία, αν βρει το έδαφος, να κυριαρχήσει στην Ελληνική οικονομία όπως ακριβώς το έχει κάνει στο Μαυροβούνιο και στην Σερβία, με έναν τέλειο, απολυταρχικό τρόπο. Εξάλλου μια μικρή γεύση έχει πάρει και η χώρα μας στο λιμάνι του Πειραιά

Αυτή η εταιρική και στρατηγική σχέση που έχει αναπτύξει η Αθήνα με τις ΗΠΑ, και ειδικά αυτό το δύσκολο διάστημα με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, δεν μπορεί να είναι κατά αποκοπή. Τα συμφέροντα της Ελλάδας είναι πλέον οριζόντια με αυτά των ΗΠΑ από την Ουκρανία μέχρι την Λιβύη. Πριν λίγες ημέρες ο Αναπληρωτής Σύμβουλος Ασφαλείας του πρωθυπουργού, Θάνος Ντόκος, σημείωσε ότι η επιλογή Χάφταρ ήταν λάθος, ευθυγραμμίστηκε με δηλαδή με την πολιτική των ΗΠΑ. Και σε όσους διαφεύγει, ευθυγραμμίστηκε και με την πολιτική του Παρισιού. Ο Λίβυος Στρατάρχης είναι “καμμένο χαρτί” για όσους προωθούν πολιτική λύση στη Λιβύη, και ο μόνος υποστηρικτής του πλέον είναι η Ρωσία.

Πριν λίγες ώρες το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο έστειλαν ένα σαφές μήνυμα στην Τουρκία και σε όσους εκβιαστικά την στηρίζουν, με την άσκηση που πραγματοποίησε ο 6ος στόλος με το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό και αυτά τα μηνύματα είναι καθημερινά. Εξάλλου, το διαρκώς αυξανόμενο υψηλό ρίσκο και η αβεβαιότητα που περιβάλλει το μέλλον της Ανατολικής Μεσογείου προσφέρουν και μια πραγματική ευκαιρία για μεγαλύτερη συνεργασία ανάμεσα στις δύο χώρες.