Ευριπίδης Στυλιανίδης: Το τέλος της εποχής των αυτονόητων

Είμαστε η γενιά που μας αποκαλούσαν «τυχερή», γιατί γεννηθήκαμε σε μια εποχή που τα Ζητούμενα άλλων γενεών θεωρούνταν για μας Αυτονόητα.
Αυτονόητα θεωρούσαμε:

-Την Ειρήνη, γιατί ξεχάσαμε γρήγορα τους πολέμους και την προσφυγιά που έζησαν οι παππούδες μας.
-Την Εθνική Συμφιλίωση, γιατί λησμονήσαμε τους εθνικούς διχασμούς που βίωσε ο Ελληνισμός.
-Την Ελευθερία,γιατί δε γνωρίσαμε κατοχή και δεν αγωνιστήκαμε ποτέ για την κατάκτηση της.
-Τη Δημοκρατία,διότι δε βιώσαμε ολοκληρωτικά καθεστώτα ή έκτακτες περιοριστικές καταστάσεις.
-Την Υγεία,γιατί η πρόοδος των επιστημών δεν άφησε χώρο τα τελευταία χρόνια για θανατηφόρες επιδημίες.
-Την Ευημερία,διότι δεν αντιμετωπίσαμε πραγματική φτώχεια,πείνα,θάνατο.
-Την Οικογένεια, διότι δεν χρειάστηκε ποτέ να την αποχωριστούμε βίαια για λόγους οικονομικούς,υγείας ή ασφάλειας.

Πίσω όμως από κάθε «Αυτονόητο» κρύβονται απίστευτοι εθνικοί,κοινωνικοί, προσωπικοί,οικογενειακοί αγώνες και θυσίες. Κρύβεται ιδρώτας,αίμα, δάκρυ πολλών γενεών πριν από μας, που εμείς βουλιαγμένοι στην ευδαιμονία της αυτάρκειας, την αδιαφορία, την άγνοια και την απερισκεψία δεν προσέξαμε, δεν υπολογίσαμε,δε μελετήσαμε, δεν συνειδητοποιήσαμε ποτέ.

Δεν σεβαστήκαμε όσο έπρεπε τα αγαθά που κληρονομήσαμε, ίσως γιατί εμείς δεν κουραστήκαμε για να τα αποκτήσουμε. Κυρίως όμως δεν τα σεβαστήκαμε, διότι δεν μας έμαθαν να τα σεβόμαστε κι αυτό δεν είναι θέμα απειρίας, αλλά θέμα Παιδείας.

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ. Η εμπειρία του καθενός εξαρτάται απ’την ίδια τη ζωή. Η Παιδεία όμως είναι κατάκτηση προσωπική και συλλογική που πρέπει να την επιδιώκεις. Δε συνδέεται μόνο με τις γνώσεις ή τις δεξιότητες,αλλά με Αρχές και Αξίες που πρέπει να περνούν από γενιά σε γενιά.Η Παιδεία δεν είναι μόνο εκπαίδευση. Είναι κάτι βαθύτερο και ανώτερο. Είναι εθνικός και ατομικός χαρακτήρας. Είναι νοοτροπία. Είναι ταυτότητα. Είναι πνευματικό και ψυχικό DNA.

Τα τελευταία χρόνια η ίδια η ζωή δοκιμάζει και τη δίκη μας γενιά εμπλουτίζοντας την εμπειρία μας, τεστάροντας τις αντοχές μας και εξετάζοντας το βάθος της πραγματικής μας παιδείας.Η οικονομική κρίση της τελευταίας δεκαετίας μας έδειξε ότι δεν είναι δεδομένη η ευημερία που γνωρίσαμε τα προηγούμενα χρόνια,αλλά κατακτιέται με κόπο, αλληλεγγύη και υπευθυνότητα.

Οι συνεχείς παραβιάσεις των Τούρκων στο Αιγαίο αποδεικνύουν ότι η ελευθερία και η ειρήνη προαπαιτούν αποφασιστικότητα και διορατική προετοιμασία.Η εργαλειοποίηση των μεταναστών στον Έβρο από την Τουρκία και η επίθεση εναντίον των ελληνικών συνόρων,αναδεικνύει την ανάγκη συνεχούς επαγρύπνησης και εθνικής συνεννόησης για την εξωτερική και εσωτερική ασφάλεια.Τέλος η πανδημία του κορωναϊού κλονίζει ακόμα και τις βεβαιότητες της σύγχρονης επιστήμης,με σοβαρές επιπτώσεις όχι μόνο στην υγεία αλλά και στις βασικές ατομικές ελευθερίες που μέχρι σήμερα θεωρούνταν ακλόνητες.

Η συνειδητή ανταπόκριση του λαού στο ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ και η αποφασιστική στάση της πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας είναι μονόδρομος για να νικήσουμε τις νέες τυφλές απειλές κατά της ανθρωπότητας. Η ζωή,η υγεία,η ελευθερία και τα δικαιώματα όλων, η μοίρα της πατρίδας και του κόσμου, εξαρτάται από όλους μας και από τον καθένα χωριστά. Γιατί ο ένας μπορεί να καταστρέψει τα πάντα και όλοι δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αρκούν για να σώσουν τον ένα.

Η ατομική ευθύνη συνδυασμένη με τη συλλογική συνείδηση θα αποδείξει και θα αναδείξει τις αντοχές της δίκης μας γενιάς, σε έναν πόλεμο διαφορετικό από τους δυο προηγούμενους παγκόσμιους πολέμους. Ίσως πιο επικίνδυνο, αλλά σίγουρα και πιο διδακτικό. Έναν πόλεμο με έναν άγνωστο εχθρό που τιμωρεί τον εγωισμό και την αλαζονεία, τον λαϊκισμό και την ανευθυνότητα,αλλά αναδεικνύει την αξία της ανθρωπιάς,της αλληλεγγύης και την υπεραξία της πραγματικής Παιδείας.Αυτό είναι το στοίχημα της δίκης μας γενιάς και έχουμε χρέος να το κερδίσουμε.