Εβδομηντάχρονα παιδιά

Ποτέ δεν κατάλαβα επίσης γιατί πρέπει να τους έχουμε να καταλαμβάνουν θέση βουλευτή και να πληρώνονται τεράστια ποσα ως βουλευτικές αποζημιώσεις ο ένας από το 2009 έως σήμερα και ο αλλος από το 2014 έως σήμερα.

Μήπως πρέπει να εξοφλήσουμε την μεγάλη τιμή να ηγηθούν αυτής της χώρας ως πρωθυπουργοί, με κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ευρω; Χάθηκε τελικά η τσιπα;

Ο καθένας από αυτούς έκανε και ένα ίδρυμα, μέχρι και ο Τσιπρας τους μιμήθηκε και έρχονται στα ξαφνικά να εκφράσουν τις αγωνίες τους επειδή η χώρα και το κόμμα τους, δεν κινείται στο σωστό δρόμο.

Κανεις δεν είχε την ευθιξία των προκατοχων τους ή ενός Σημίτη, να αποχωρήσουν από την πολιτική και να αφήσουν το κόμμα τους να μετεξελιχθεί.

Για τους δυο πρωην της ΝΔ, τι να πω, ο ένας ασχολείται με συνεταιριστικές εταιρίες ως Προεδρος και ο αλλος ανησυχεί για την υποτελή στάση της χώρας έναντι της γειτονος, ικανοποιημένος με την χρόνια ακινησία και την αδράνεια, ονειρεύεται ίσως μια νέα Πολιτική Άνοιξη καλομαθημένος από την συνήθεια του ελληνικού λαού να ξεχνά γρήγορα. Ψαχνουν πρόθυμους στην ακροδεξια, διεκδικουν την κυριότητα στο κόμμα που το νιώθουν ως τσιφλίκι τους.

Έχουν καταφέρει πάντως να συνδέσουν το όνομα τους με το παρασκήνιο και με τον ρόλο του βολεμένου της πολιτικής. Απολαμβανουν βέβαια τον τίτλο του πρωην, όμως ζηλεύουν την ανθεκτική αποδοχή του διαδόχου τους. Εβδομηντάχρονα παιδιά.

Συγγραφέας: Στέργιος Γιαλάογλου

Στέργιος Γιαλάογλου

Συγγραφέας